Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Bite [Vamps] » New Year [25]
Bite [Vamps]
New Year [25]
Het is donker, avond, bijna nacht. Ik zit bij het kampvuur, dat we deze ochtend nog zorgvuldig gemaakt hebben. En met ‘we’ bedoel ik Huyen en ik. Eerst een kring van stenen, toen hout uit de houtopslag naar hier gesleept. Tom bleek erg handig met aanstekers, en nu knappert vuur op het hout.
Het is 31 december vandaag, oftewel de dag na mijn verjaardag. Maar voor ongeveer iedereen die in het westen woont, meer bekend als ‘oudejaar’. Morgen gaat het nieuwe jaar in, maar ik snap de reden tot feest niet, eigenlijk nooit gedaan.
Tegenover me, door de vlammen heen, zie ik Huyen. Hij heeft een arm om Nancy heen geslagen en luistert met gesloten ogen naar wat ze te vertellen heeft. Ik volg het niet helemaal, maar ik denk dat het over Nieuwjaar van enkele jaren geleden gaat, te oordelen naar het gehalte champagne en vuurwerk dat in haar woordenvloed voorkomt.
Oh shit, vuurwerk.
Ik ben bang van vuurwerk. Eigenlijk van knallen algemeen. En als ik dan als een kip binnen ga zitten, zal Tom zich voor mij schamen en nooit meer met me willen praten. Oh nee, dat wil ik niet. Tom betekent gewoon echt teveel voor me.
‘Julia?’
Ik kijk even opzij. Tom glimlacht breed naar me en knijpt zacht in mijn hand.
‘Wat?’ vraag ik en verberg mijn wangen, maar dan pas besef ik hoe dom dat is, ik bloos immers nooit meer, dat is niet meer mogelijk.
‘Je bent stil!’ roept Nancy zowat en grijnst breed. Ik schud even mijn hoofd, waardoor mijn rode haar heen en weer gaan en met een plof weer naar beneden vallen.
‘Sorry.’
De inktblauwe nacht verkleurt naar zwart, de wind speelt iets harder op dan net en laat Toms cornrows zweven. Zijn wangen slaan rood uit, net als het puntje van zijn neus. En hij is niet de enige, Bill ondergaat hetzelfde lot.
Een wijnfles wordt ontkurkt, twee glazen worden uitgeschonken en de tweeling neemt meteen een slok.
‘Of heb je liever Glühwein, daar wordt je echt warm van.’ lacht Huyen en klikt geamuseerd met een aansteker. Ze schudden allebei hun hoofd, terwijl bij Bill een straaltje rode vloeistof over zijn kin druipt. Ik kan er niets aan doen, maar ik moet gewoon denken aan het bloed dat door zijn aderen stroomt, het bloed dat zo heerlijk ruikt. Ik ben er aan gewend, ondertussen, maar toch…
‘Wat zit jij over je lippen te likken?’ gniffelt Nancy en port dan Huyen in zijn zij. Hij kijkt even opzij, en dan weer naar het vuur.
Nog meer tijd verstrijkt, al kan ik niet goed zeggen hoe lang precies. De sfeer wordt er echter wel veel losser op, en na Bills derde glas wijn ziet hij er ook al de lol van in.
Hij lacht nog het luidste van allemaal, terwijl hij van tijd tot tijd even hikt of een traan wegpinkt. Iets minder dan vijf minuten geleden zei Huyen dat het half twaalf was, dus nu moet het bijna twintig voor zijn.
Ik weet nog steeds niet precies wat ik van dat nieuwe jaar moet verwachten. Het afgelopen jaar was rampzalig, vooral met Demitri, maar ik heb door hem Tom wel ontmoet. Daar ben ik zo blij om. Tom heeft mijn leven weer kleur gegeven, hoe cliché dat ook mag klinken.
Met een gelukzalige grijns op mijn gezicht, die toch niet opvalt omdat iedereen zo lacht, denk ik terug aan al wat Tom me al gebracht heeft.
De keer dat ik tegen hem opbotste, of de keer dat hij me huilend voor mijn appartement aantrof. Laat praten bij mij thuis. Hij redde me in het park, nam me mee om chocomelk te drinken. Ik ging naar zijn huis, ontmoette zijn tweelingbroer, beet hem bijna dood. Ik vertelde hem mijn geheim, redde hem van Demitri - en nu niet andersom - en ik vluchtte met hem naar Nancy.
Mijn verjaardag zal voor altijd een zwakke weerspiegeling zijn van wat het dit jaar was. En nu vier ik Nieuwjaar met hem.
Wie weet komt er nog meer. Volgend jaar. Ik hoop het maar. Stiekem. Want, nou, ik denk dat ik ondertussen wel met zekerheid kan zeggen dat ik…
Verliefd ben.
Shit. Ik ben verliefd op een sterveling.
Denk dat nooit meer!
Tom is geen sterveling, hij is een mens. Míjn mens, al weet hij dat zelf nog niet.
Ik zucht, waardoor Tom me zijdelings aankijkt. ‘Is er iets?’
Ik schud snel mijn hoofd en nestel me tegen hem aan. Ja, mijn mens, dat klinkt leuk.
‘Nog vijf minuten.’ zegt Bill, doet zijn horloge los en gooit die naar mij. Ik probeer het te vangen, maar het glipt door mijn vingers en valt op de grond. Voorzichtig raap ik het op, maar buiten een klein krasje op het glazen oppervlak is er niets aan veranderd.
Als gehypnotiseerd kijk ik naar de zwarte wijzernaalden, die zachtjes verder tikken en steeds weer een rondje maken en nog eens en nog eens. En dan gaat er een soort schok door me heen en roep ik, luider dan ik had verwacht, ‘tien!’.
Het aftellen is begonnen, Tom neemt mijn hand goed vast.
Negen.
Ik zie dat Nancy en Huyen rechtstaan en in elkaars armen kruipen, Bill zit een beetje onbeholpen over Monsters vacht te strelen.
Acht.
Tom hijst me overeind en slaat ook een arm om me heen.
Zeven.
Bill staat ook recht, met Monster in zijn armen. Hij heft zijn kop een beetje op. Blijkbaar hebben we net zijn slaapje wakker gemaakt.
Zes.
Huyen rent naar binnen.
Vijf.
Vier.
Hij komt weer naar buiten met een hele lading vuurwerk, dat hij meteen begint klaar te zetten in flessen gevuld met zand.
Drie.
Dit is niet het moment om bang te gaan zijn. Het zijn maar wat knallen.
Twee.
De eerste vuurwerkpijlen knallen uit elkaar in de zwarte lucht, bolletjes paars en rood spreiden uit als zonnestralen.
Een.
Ik haal diep adem.
Nul.
Een explosie van vuurwerk, kleuren gaan kriskras door elkaar en doven stilletjes uit. Een fles champagne spuit open en een regen van druppels daalt over ons neer. Het vuur maakt een vreugdedansje en werpt een vrolijke schijn op alles.
Ik krijg drie kussen op mijn wang van Tom, dan klemt hij me tegen zich aan. Ik duw mijn hoofd in zijn hals en snuif zachtjes. Om me heen drukken nog meer lichamen.
Als we gedaan zijn met omhelzen, wordt er druk gekust. Monster loopt blaffend om het vuur heen.
‘Kom, vuurwerk kijken.’ zegt Tom en trekt me aan mijn hand mee. Pas nu merk ik hoe erg ik tril, en hoe ontzettend veel knallen er zijn. Mijn hoofd bonst.
We stoppen als we op de straat staan, een eindje verwijderd van Nancy’s huis. We hebben perfect zicht op het vuurwerk, wat me de rillingen bezorgd.
‘Ben je bang?’ vraagt hij en legt zijn armen om mijn heupen. Ik knik voorzichtig en staar naar mijn voeten. Hij draait me om in zijn omhelzing.
‘Niet bang zijn. Ik ben bij je.’ zegt hij en duwt zijn voorhoofd tegen dat van mij. Ik knipper moeilijk.
‘Zal proberen.’ piep ik zachtjes. Zijn vingers glijden over mijn wang en stoppen op mijn lippen. Ik voel de warmte doordringen tot diep in mijn binnenste.
‘Ik hou van jou.’ zucht hij tegen mijn lippen. Ongelovig kijk ik naar hem, terwijl het allemaal als een slow motion film rondom me afspeelt. Ik sla mijn armen om zijn nek, hij die van hem om mijn heupen, hij kust eerst zacht mijn wang en daarna mijn mondhoek.
Als zijn lippen die van mij raken, lijk ik wel te zweven. Ze smaken naar wijn, sigaretten en het ijzer van zijn piercing drukt tegen mijn huid. Zijn tong glijdt over mijn onderlip, en hij blaast door zijn neus uit wat me doet lachen.
Ik laat hem los, terwijl ik nog steeds tril op mijn benen, maar nu om een totaal andere reden.
‘Ik ook van jou.’
Reacties:
Huyen kan snel vuurwerk klaarzetten.
Als zijn lippen die van mij raken, lijk ik wel te zweven. Ze smaken naar wijn, sigaretten en het ijzer van zijn piercing drukt tegen mijn huid. Zijn tong glijdt over mijn onderlip, en hij blaast door zijn neus uit wat me doet lachen.
Ik laat hem los, terwijl ik nog steeds tril op mijn benen, maar nu om een totaal andere reden.
‘Ik ook van jou.’
MMzz wat een leuk stukje.
Tamra
Ik wou dat ik nu kon quoten - maar dat is LASTIG zonder muis. x']
Dit stuk is echt, echt, echt, heel erg... onbeschrijflijk. <3
- en beneden hoor ik iets vallen, wat gebeurt daar? o.o
Ach, als niemand krijst zal het wel niet erg zijn.
Ik ben echt een beetje... wazig vandaag. Maar dit stuk helpt daarbij ook niet erg, weet je, ik ben gewoon helemaal van m'n stoel geblazen. Het is zo mooi, met dat aftellen ertussendoor, en de opbloeiende gevoelens, samen met het vuurwerk, en...
Ja.
Het is gewoon perfect. <3
Mwhiii, 25 al! Dat er nog maar veel stukjes mogen komen. <3
Ik hoop trouwens niet dat Demetri dit komt verstoren, want dan ga ik hem slaan. *puh*
Awiee zooo schattig. ^^
Ze passen echt perfect bij elkaar.
Miii
Wauw <3
En, ohmygosh wat is dit geweldigprachtigmooienepisch!