FanFic.nl

Stand Alones

I just love my hair and nail polish

Ik open één van de make-up koffertjes die in mijn kamer staan en ga op zoek. Op zoek naar mijn heilige, zwarte nagellak. Ja, mijn nagellak is heilig voor me. Ik gooi alle make-up in het koffertje eruit, maar vind niet wat ik zoek. Ik gil, een gil die elk bandlid van mijn band herkent: de 'Ik-ben-mijn-nagellak-kwijt' gil.
'Bill, gil niet zo,' roept Tom geïrriteerd terwijl hij net binnen komt lopen, 'je vindt hem vast wel terug. En je hebt hem niet altijd nodig, of wel?'
'Wel!' Spreek ik hem tegen. 'Ik hóíºd van mijn nagellak!'
Mijn broer trekt één wenkbrauw op en ik kijk hem aan.
'Wat nou, dat is normaal, hoor. Nagellak is geweldig, daar hoor je van te houden,' glimlach ik.
Gustav en Georg komen ook binnen gewandeld, met bijde een grijns van hier tot Tokyo op hun gezicht.
'Oh jee, oh jee, Bill is zijn nagellak kwijt,' roept Gustav.
'Oh nee, oh nee, ligt hij niet op de wc?' Vult Georg hem aan.
'Jongens, kappen. Het is heus niet leuk als ik mijn nagellak kwijt ben!' roep ik uit, waardoor Gustav, Georg en Tom alle drie in de lach schieten.
'Ja, Georg, lach maar, maar jij bent ook niet blij als jij je stijltang kwijt bent,' zeg ik, waardoor ze naar mijn haar kijken.
'Jouw stijltang, Georg, niet de mijne.'
'Kijk dan in de spiegel, Kaulitz,' zegt Gustav en ik draai me om waardoor ik meteen in de spiegel kijk.
'O... mijn... God.' breng ik uit. Mijn haar hangt slap naast mijn gezicht en het zit vol met knopen.
'Niet mijn haar, nee, niet mijn haar...' fluister ik en ik ren naar de badkamer.
Ik trek een lade open en haal mijn borstel eruit. Uit het kastje boven de wasbak haal ik een fles hairspray en probeer mijn haar in model te brengen, om er vervolgens een hanenkam van te maken.
'Nee, nee, lieve haartjes, laat me alsjeblieft niet in de steek, ik houd van jullie! Blijf nou overeind staan, alsjeblieft, ik smeek het jullie!' jammer ik.
Ik merk dat mijn bus hairspray leeg is en mik deze in de overvolle prullenbak.
Daarna maak ik een van de lades open en haal er een tweede bus uit. Na nog zo'n tien pogingen doet mijn haar wat ik wil en begin ik een vreugde dansje te doen.
'Goedzo, ik houd van jullie!' Zeg ik en ik krijg het verlangen om mijn haar te knuffelen, maar besef daarna dat dat onmogelijk is.
Ik maak de lade weer open en zie iets zwarts. Zwart... Mijn nagellak!
Haastig haal ik het flesje eruit en geef deze, voor zover dat mogelijk is, een knuffel.
Dan ren ik de badkamer uit en loop naar mijn kamer.
'Oh ja, oh ja, Bill's nagellak lag op de wc!' roept Georg.
'Nee, hij lag op de badkamer, Listing.' mompel ik.
Ik loop naar het kleine bureautje en ga zitten. Met een grijns van oor tot oor doe ik mijn nagellak op.
Mijn nagellak en ik zijn weer samen en mijn haar is weer mooi.
'Tom, Tom! Ik heb mijn heilige nagellak terug, ben je niet blij voor me?' zeg ik vrolijk.
Tom kijkt me alleen droog aan.
'Moet dat? Je had ook nieuwe kunnen krijgen, hoor.' zegt hij niet-begrijpend.
'Tom, snap het dan! Deze nagellak is heilig, hij is onvervangbaar!' Roep ik uit.
Tom haalt zijn schouders op en gaat naast me zitten, kijkend hoe ik mijn nagels lak.
'Spannend.' Zegt hij droog en ik schiet in de lach.
'Ja, zie je, mijn nagellak is zo heilig dat het spannend is en mijn haar is zo mooi dat het groot wilt zijn om op te vallen.' Lach ik.
Mijn broer geeft me een knuffel.
'Gefeliciteerd met het terug vinden van je nagellak, Bill,' grijnst hij en hij loopt weg, de kamer uit.

Reacties: