FanFic.nl

Explosive

Sechs

Alix

Hoofdpijn. Niet veel, slechts licht en sluipend aanwezig. Maar de rotzooi in de woonkamer, de rotzooi die ik veroorzaakt heb, zorgt voor een veel grotere kater. Het herinnert me aan gisteren, de nasmaak van de ruzie is wrang, en ik krijg hem niet weg. Bill's jas hangt nog steeds niet op zijn plek, en de knoop in mijn buik wordt elke minuut strakker aangetrokken. Ik zucht, hier staan treuzelen heeft geen zin, dus laat ik maar beginnen met opruimen. Maar ondanks het irritante gepruts met gebroken glas, kan ik het vervelende, zeurende stemmetje in mijn hoofd niet verjagen. Een stemmetje dat elke lettergreep duidelijk zegt en ontelbaar veel herhaalt; 'Je mist hem.'

"Alix?" Ik spring recht, laat mijn tijdschrift voor wat het is en ren naar de hal. Zijn jas hangt terug aan het haakje. Noch Bill, noch ik doen moeite om nze tranen te verdringen en als een klein kind begraaf ik mijn gezicht in zijn shirt.
"Ik dacht dat je niet meer terug zou komen," beken ik kleintjes.
"Stil maar, ik ben terug nu. En ik ga niet meer weg, nooit meer," sust hij. Tot we weer eens kwaad zijn op elkaar...
"Waarom?" prevel ik, doelend op onze vlammende ruzies.
"Ik weet het niet," geeft hij toe, "ik hou zo ontzettend veel van je, Alix, echt zo veel, maar soms..." Hij zwijgt, beseft dat ik goed weet wat hij bedoelt en dat ik er hetzelfde over denk.
"Soms is het gewoon zo moeilijk om niet te schreeuwen en boos te zijn." vul ik aan.
"Ik zou je niet kwijt willen, Alix, maar misschien is het wel goed, of tenminste beter, als we..." Ik laat hem zijn zin niet afmaken. Hij gaat de grootste fout van zijn, van ons leven maken. Ik weet wat hij wil zeggen, dat we eventjes 'afstand moeten nemen'. Hij heeft het al zoveel keren willen zeggen, ik ook. Maar telkens wist de ander hoe hij het noodlot kon afwenden. Ik druk snel mijn lippen op de zijne, zacht en liefdevol. Als hij wil wegtrekken leg ik mijn handen in zijn nek, en langzaam voel ik zijn weerstand wegsmelten, net als zijn twijfels. Hij aait door mijn haar en beantwoordt teder mijn kus. Ik voel hoe de knoop in mijn buik langzaam ontward wordt door de explosie van kriebels. Langzaam streel ik met mijn hand over zijn borst, wetend dat het één van zijn zwakke plekken is. Zijn handen glijden over mijn billen en hij duwt me dwingend tegen zich aan. Ik maak me los van hem, kijk in zijn prachtige ogen en neem zijn hand. Met een fijn glimlachje leid ik hem de slaapkamer binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.