FanFic.nl

Instrumental

Wanna bet?

Yasmine.
“Wat denken die gasten? Laten we even voor de zekerheid vragen of er daar beneden iets bungelt of niet? Wat heeft dat met mijn manier van spelen te maken? Als ik zeg dat ik een vrouw ben, dan zie ik het alweer hangen: ‘Och, het is een vrouw.’ Nee, laat ze maar lekker in hun waan zitten,”� zeg ik geprikkeld nadat Tessa het interview had voorgelezen. Waarom ze dat deed weet ik ook niet precies, het was namelijk eergisteren nog gehouden. Waarschijnlijk wilde ze weten of ze alles precies hadden opgeschreven zoals het gegaan was. Mijn vuisten zijn gebald.
“Chill.”� Dorien rekt zich uit op de vaal rode bank die stevig vloekt met haar paarse haren, en laat haar armen over de hoofdleuning liggen. “Wat maakt het uit? Laat ze lekker hysterisch doen of je nou een man of vrouw bent, het maakt je alleen maar gewilder. En als je ze jou plots slechter vinden als ze weten dat je vrouwelijk bent, dan word ik honderd procent feministisch.
“Do, dat ben je nu al, mannen staan altijd in het slechte daglicht bij jou.”� Uit de keuken komt Tessa aanlopen met een knalgeel rietje aan haar lippen gezogen, cola wordt op volle gang naar binnen geleidt.
“Dan nog.”� Dorien is even stil. “Waar hangt de tweeling eigenlijk uit?”�
“Zachtjes! Geniet van de rust nu het nog kan.”� Met een plof kom ik op de bank terecht en draai mij goed om mijn hoofd op haar schoot te laten rusten. “Ik ben doodop.”�
“Wie zegt dat?”�
“Ik.”�
“Dat klopt echt voor geen kanten.”�
“Bewijs mij dan het tegendeel.”�
“Oh, hoi!”� En daar komt de tweeling al kibbelend binnen wandelen.
“Hee, en wat is nu weer de stelling van de dag?”� Zuchtend draai ik op mijn linkerwang om ze te kunnen zien.
“Kol zegt dat liefde vanuit je hersens komt, ik zeg dat het vanuit je hart komt.”�
“Pas.”� Demonstratief sluit ik mijn ogen.
“Het komt ook vanuit je hersens! Waarom denk je anders dat je mind zo fucked up is wanneer je verliefd bent?”� Nicole schroeft haar wijsvinger over haar slaap heen.
“Ja, en je hart niet dan? Die slaat overuren!”�
“Is beide geen optie?”� zegt Tessa zachtjes vanachter haar metallic blauwe vleugel.
“Nee.”� De tweeling loopt met grote handgebaren terug naar hun slaapkamer, ze hadden wat vloeistof nodig voor hun droge keel.
“Leg het geld maar op de tafel.”� Dorien werpt een briefje van vijftig op de glazensalontafel voor ons. Met wat gepruts krijg ik in mij houding ook een vijftig uit mijn grote broekzak, en Tessa komt aanlopen met twee briefjes van twintig en één van tien. “Hoe lang zal het dit keer duren? Vorige keer had Tessa gewonnen, dus jij mag als eerste.”� Dorien speelt ondertussen wat met mijn dreadlocks.
Bedenkelijk staart ze voor zich uit. “Ze hebben dit keer geen makkelijk onderwerp gekozen. Ik denk dat ze volgende week er nog niet over uit zijn, maar er wel over zwijgen.”�
“Ik denk dat ze over drie dagen helemaal knetter zijn, elkaar een halve dag negeren en dan weer hun vrolijke zelve zijn, om dan wéér een nieuw discussietopic te beginnen.”�
“Natuurlijk, Minnie. Ik geef ze twee dagen, anders sla ik ze.”�
“Dat is vals spelen.”�
“Niet in mijn woordenboek.”�
“Natuurlijk.”� Met mijn hoofd nog steeds op haar schoot, dit keer kijk ik naar het plafond, rol ik met mijn ogen, die ze overduidelijk gezien heeft.”�
“Oké, ik deel alleen een tikje uit, goed?”� Ik knik grijzend. “Deal.”� Ze kust zachtjes mijn lippen. “Tess, berg jij het geld op?”�
“Vaste plek?”� We knikken -zover ik dat kan. “Goed. Wat zullen we vandaag eens gaan doen?”� vraagt ze wanneer ze naar haar piano loopt. Ze opent de vleugel en stopt het geld onder de snaren.
“We kunnen de stad in? Alvast ideeën opdoen zodat één van ons straks weet wat we met het gewonnen geld kunnen.”�
“Yazz,”� komt er zeurderig en zuchtend uit de monden van de bassist en pianist.
“Wat?”� Ik haal mijn schouders op. “Wat wil je dan doen met het geld? ‘Investeren’?”�
“Beter dan verbrassen. Maar goed, we gaan wel de stad in, ik moet toch voor nieuwe schoenen kijken, mijn oude zijn onderhand helemaal versleten door het podiumlopen.”�
“Hoorde ik hier de stad?”� Nicole steekt haar hoofd uit haar slaapkamer en kijkt ons aan. “Ik wil mee!”�
“Zeker? Moet je niet je energie besparen om tegen je lieftallige zusje in te gaan?”� grap ik en kom van Doriens schoot af.
“Zus!”� hoor ik uit de badkamer komen.
“Aah, komaan, dat is helemaal niet vastgesteld! De dokters waren vergeten naar de tijd te kijken, we zijn even oud!”� brengt Nicole boos uit, ze haat het om voor jonger uitgemaakt te worden. Ikzelf en ook de andere, snappen echt niet waarom ze daar een probleem over maken, ze zijn tweeling, for Gods sake!
“Niet! Mam zei zelf dat ik er eerder uit was.”� Rianne houdt voet bij stuk.
“We waren precies hetzelfde! Misschien ben ik jou en jij mij!”� Nicole neemt een aanloop vanaf de deurpost, slaakt de bekende jijgaateraan oerkreet uit, een plof op het bed volgt snel. Die gaan dus niet mee.
“Zorg goed voor ons stulpje, tot zo en später!”�

Met zijn drieën lopen we door de Hamburgse winkelstraat Mönckebergerstrasse. Om mijn paranoia een beetje in toom te houden, heb ik een grijze muts over mijn hoofd getrokken, met mijn dreadlocks goed eronder verstopt. Een mega pilotenbril prijkt op mijn neus en heb een donkerleren, grijze jas aan, dit keer een baggy jeans en geen erg lage kruishangers.
Dorien heeft een Nike pet op en haar paardenstaart door het gat heen getrokken. Omdat haar haren toch iets weg hebben van neonlichten, heeft ze de capuchon van haar zwarte vest opgezet. Ze heeft haar vlinderbril op, zo heb ik het omgedoopt, omdat de zwarte montuur wat weg heeft van vlindervleugels.
Het haar van Tessa is ook wat apart, maar één of andere manier lijkt ze totaal anders wanneer ze een hoge paardenstaart in heeft en haar pony met een klipje op haar hoofd heeft vastgezet, de vorm van haar haar verdwijnt dan helemaal. Natuurlijk blijft het blauw, maar dat hoeft haar niet te verraden. Ze heeft een ook een zonnebril op met Minnie Mouse montuur, rood met witten stippen, en een geleende jeans van Rianne aan. Met veel tegenzin, want ze houdt totaal niet van spijkerstof. Wat je allemaal moet doen om niet herkend te worden.
“Zullen we hier in? Daar heb ik mijn vorige sneakers ook gehaald.”� Dorien grijpt Tessa’s hand die met een zachte ‘oh’ zich mee laat nemen. Glimlachend volg ik.

Reacties: