Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Lass mich gehen » 2.
Lass mich gehen
2.
’s Morgens om half 7 gaat de wekker. Linda is als eerst wakker. “Kristel, Renske, Susan WAKKER WORDEN, we moeten zo naar de krant.”¯ “Huh, wat is hier aan de hand?”¯ Renske schrikt wakker. Susan ook: “WTF, Is Tokio Hotel hier?!”¯ “Nee Susan, jammer genoeg niet, we moeten zo naar de krant voor ons eerste interview.”¯ “O ja maar waar is Kristel?”¯ “Geen idee vanochtend nog niet gezien.”¯ “Ik bel haar wel even.”¯ “Ja is goed, doe maar.”¯ “Heej Kristel waar ben je?”¯ “Gewoon in de badkamer hoor.”¯ “Oh oké we dachten dat je ontvoerd was.”¯ “Waar had Susan net last van? Ik hoorde haar hier nog.”¯ “Oh niks, ze dacht dat Tokio Hotel hier was.”¯ “Echt?! Zijn ze bij jullie?”¯ “Nee, rustig maar, ik heb Renske en Susan alleen maar schreeuwend wakker gemaakt omdat ze anders niet wakker worden.”¯ “Oh oké ik dacht al.”¯
Als iedereen ontbeten heeft en zich heeft opgemaakt gaan jullie op weg naar de krant. Ze fietsen drie keer het dorp door totdat ze het echt niet meer weten. Dan komt er een man aan. “Meneer weet u misschien waar de krant zit?”¯ “Eh ik denk dat er in de supermarkt nog wel wat kranten zijn.”¯ “Nee, zo bedoel ik het niet. Wij zijn de Tokio Girls en we hebben een interview met de krant maar we kunnen het niet vinden.”¯ “Oh het kantoor zit hier om de hoek.”¯ “Oh dank u wel.”¯ “Graag gedaan hoor meisjes.”¯
Binnen in het kantoor moeten ze nog even wachten. Na 10 minuten wachten komt er een jonge vrouw van rond de 25 aan lopen. “Jullie zijn de Tokio Girls?”¯ “Ja dat zijn wij.”¯ “Ik ben Simone en ik ga jullie een paar vragen voor in de krant stellen.”¯ “Ja, leuk, we hebben er zin in. Het is namelijk ons eerste interview.”¯
In het kamertje van Simon mogen jullie gaan zitten en jullie krijgen allemaal een beker met chocolademelk en Simone begint met vragen: “Zouden jullie je eerst allemaal kunnen voorstellen?”¯ “Ja natuurlijk, ik ben Susan en ik ben 15 jaar, Ik zit in HAVO 4 en ik ben al 2 jaar een grote Tokio Hotel fan en ik ben er sinds een jaar achter dat ik kan zingen. Ik heb twee broertjes en die kunnen wel irritant zijn maar nu zijn ze wel aardiger omdat ze nu kunnen opscheppen van: “Mijn zus zit in Tokio Girls en nu gaat ze heel beroemd worden, dat vind ik wel cool.”¯ “Ik ben Linda en ik ben 16 jaar, ik heb vorig jaar eindexamen KL gedaan en ik ben net als Suus een vette Tokio Hotel fan alleen al drie jaar. Ik speel drums en mijn zusje is echt mijn allergrootste fan.”¯ “Ik ben Renske, ik ben 15 jaar, ik speel gitaar en ik ben ook Tokio Hotel fan. Ook al drie jaar. Ik zit nu ook in 4 HAVO en het gaat tot nu toe nog heel goed. Ik heb een broer een zus en een broertje. Zij staan echt achter mij en vinden het heel leuk dat ik dit doe.”¯ “Ik ben Kristel in ben ook 15 jaar, ik speel basgitaar. Ik zit net als Renske en Susan in 4 HAVO en het gaat wel goed. Mijn zusje van 12 is mijn grootste fan. Mijn ouders doen de economische kant van onze band. Zij letten op of we niet teveel geld uitgeven aan posters, instrumenten en dat soort dingen.”¯ “Oké, fijn dat jullie je hebben voorgesteld.”¯
Na het interview gaan jullie met een tevreden gevoel allemaal naar jullie eigen huis.
Een week later komen jullie weer bij elkaar om te repeteren als weer de bandtelefoon gaat. “Ik pak hem!”¯ schreeuwt Linda en ze neemt op. “Hoi, Ja wij zijn de Tokio Girls. Ja is goed, leuk, dank u wel.”¯ “Wie was dat?”¯ “Die van Normaal. We staan op de Zwarte cross.”¯ “WHAAA, Echt waar?”¯ “Ja!”¯ “Welke bandjes staan daar nog meer?”¯
“Geen idee, maar vorig jaar stond All missing Pieces daar en Krezip heeft daar ook al eens gestaan.”¯ “OMG ik flip!”¯ “Ja maar we moeten wel Nederlandstalig in ons repertoire doen, daar vroeg hij om.”¯ “Oh maar ik heb wel een idee. We kunnen toch naar Universal bellen en vragen of we liedjes van Tokio Hotel mogen coveren maar dan in het Nederlands?”¯ “Ja dat is een goed idee maar kun jij zo goed Duits dan?”¯ “Ja, ik denk het wel.”¯ “Oké gaan we het telefoon nummer van Universal Deutschland zoeken?”¯ “JA!”¯ Renske pakt haar laptop en zoekt het op. Kristel belt. Na 10 minuten in de wacht te hebben gestaan word er tegen Kristel gepraat. Kristel had net cola in haar mond en ze schrok dus sproeide ze alles over de vloerbedekking.
“Hallo, Ich bin Kristel und ich spiele in einen band und wir haben ein frage.”¯ “Was ist Eure frage?”¯ “Sollen wir songs von Tokio Hotel coveren durfen aber in Hollandisch?”¯ “Eh, das musst du an Tokio Hotel fragen.”¯ “Oké, aber wie können wir Tokio Hotel sprechen?”¯ “Hier ist Bill.”¯ “OMG ik heb nu Bill aan de telefoon,”¯ zegt Kristel gauw tegen de rest. Susan begint te gillen maar Linda houdt haar tegen. “Susan, doe normaal! Dadelijk denkt Bill dat we een stel gekken zijn.”¯ “Hallo, mit Bill sprechen Sie.”¯ “Hallo, du spricht mit Kristel von Tokio Girls.”¯ “Haha, geiler name.”¯ “Danke.”¯ “Hast du eine frage?”¯ “Ja, Wir von Tokio Girls wollen gerne songs von Ihr spielen aber in Niederlandisch, durfen wir?”¯ “Ja aber nur wenn wir ein mal zu Ihr kommen können um es an zu horen.”¯ “Ja, das geht, wir haben jetzt 6 wochen Ferien.”¯ “Ah, oké wir haben auch 6 wochen kein auftritten so wir kommen nächste woche, klappt das?”¯ “Ja das geht, bis nächste woche. Unsere adresse ist blablabla in Aalten.”¯ “Oké danke, bis dan, tschus.”¯ “Tschus.”¯
“OMG had jij Bill aan de telefoon?”¯ vraag Linda. “Ja, en volgende week komt Tokio Hotel hier om te kijken en horen hoe het in het Nederlands klinkt.”¯ “Oké dan moeten we nu maar gauw gaan repeteren.
Een hele normale dag
De straten zijn graven
De sporen zijn gewist
Je kan wel zoeken maar je vind niks
Koud is de nacht
Wie kou leid is te zwak
Niemand wil ze tellen
Niemand heeft ze gezien
Eenzaam en verloren
Onzichtbaar geboren
Bij hun eerste schreeuw bevroren
Vergeten kinderen
Namen onbekend
Eindeloos weggerend
Uit de wereld verbannen
Vergeten kinderen
Ze zien, ze voelen
Verstaan, net zoals wij
Ze lachen en huilen
Willen leven net zoals wij
Ogen zonder geluk
Alle dromen stil gezet
Paniek voor het licht
En angst voor elk gezicht
Schuld die niemand raakt
De tijd heelt niet
Eenzaam en verloren
Onzichtbaar geboren
Bij hun eerste schreeuw bevroren
Vergeten kinderen
Namen onbekend
Eindeloos weggerend
Uit de wereld verbannen
Vergeten kinderen
Ze zien, ze voelen
Verstaan net zoals wij
Ze lachen en huilen
Willen leven net zoals wij
Alles moet nu anders zijn
Alles moet nu anders zijn
We zien, we voelen
Verstaan net zoals jullie
We lachen en huilen
Willen leven
We zien, we voelen
Verstaan net zoals jullie
We lachen en huilen
Willen leven net zoals jullie
“Oh, weet je hoe mooi dit klonk, ik ben er gewoon echt stil van.”¯ “Ja ik ook.”¯ Na een poosje vraagt Renske: “Zullen we er nog één doen van Tokio Hotel?”¯ De rest is het daarmee eens.
Ik hoor alles is belangrijk
Kijk nou, die anderen doen dat ook
Ja ja, echt waar, dat is goed
Blijf rustig, dat is hun geloof
Terug en dan weer naar voren
Oke zal wel goed zijn
Blijf staan omdat je jezelf verloren hebt
Loop weg maar niet zo ver
Mijn hooft zit vol tot boven
Mijn vrienden halen me in
Ik hoor 1000 diagnoses
Ja ja, maakt niet uit
Vandaag zijn we hier
De wereld blijft voor de deur
Wat nu telt zijn jullie
Waar zijn jullie handen
Chaos in het systeem
Ook als we ondergaan
Ik wil jullie allemaal zien
Waar zijn jullie handen - Jullie handen
Ik hoor jij kunt dit verlaten
Vraag mij en alles is gepland
Dat morgen gebeuren gaat
Hebben jullie toch gisteren al bedacht
Links, rechts, boven, onder
Ik kom nergens aan
Ik hoor 1000 diagnoses
Ja ja, maakt niet uit
Vandaag zijn we hier
De wereld blijft voor de deur
Wat nu telt zijn jullie
Waar zijn jullie handen
Chaos in het systeem
Ook als we ondergaan
Ik wil jullie allemaal zien
Waar zijn jullie handen
Vandaag zijn we hier
Waar zijn jullie handen
De wereld blijft voor de deur
Waar zijn jullie handen
Ik wil jullie allemaal zien
Ja ja, maakt niet uit
Vandaag zijn we hier
De wereld blijft voor de deur
Wat nu telt zijn jullie
Waar zijn jullie handen
Chaos in het systeem
Ook als we ondergaan
Ik wil jullie allemaal zien
Waar zijn jullie handen
Vandaag zijn we hier
Waar zijn jullie handen
De wereld blijft voor de deur
Waar zijn jullie handen
Chaos in het systeem
Waar zijn jullie handen
Ik wil jullie allemaal zien
Waar zijn jullie handen - jullie handen
Waar zijn jullie handen
“O vandaag ging het echt goed bij mij.”¯ “Bij mij ook.”¯ “Bij mij ook, maar het is zes uur, ik moet nu echt naar huis.”¯ “Oké maar zullen we gewoon vanaf maandag elke dag hier zijn want Bill zei niet welke dag ze komen.”¯ “Ja, is goed ik heb toch niet veel anders te doen.”¯ “Nee, ik ook niet.”¯ “Tot maandag dan maar.”¯ “Doei, tot maandag.”¯
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.