FanFic.nl

I'm With You

<1> Proloog

'Nu! Rennen! Lillian!' hoorde het kleine meisje haar vader roepen. Lillian keek hulpeloos om haar heen. Ze zag haar vader vechten met een soldaat van koning Galbatorix, die het verzet in Therinsford wou neerslaan. Overal stonden huizen in brand en werd er gevochten. 'Lillian! Asjeblieft!' Je moeder wachtop je op het marktpleintje!' Lillian draaide zich met tegenzin om en rende tussen alle gevechten heen. Maar toen ze op het marktpleintje aankwam zag ze niemand, slechts een paar levenloze lichamen die op de grond lagen. In het midden van het plein keek ze om haar heen. Achter haar hoorde ze de harde kreten en het kletteren van zwaarden nog. 'Er is hulp gekomen, vanuit Carvahall!' Hoorde ze iemand schreeuwen. Langzaam zakte ze op de grond en begon te huilen. Ze voelde de grond trillen. Ze keek om, een reusachtig grote man liep naar haar toe. Hij droeg het schild met het koningssymbool. Ze stond op en deinsde achteruit. 'Zo! Zo! Een klein meisje, helemaal alleen!' De soldaats gezicht was besmeurd met bloed en keek hartstikke boos. Ze draaide zich om en begon weg te rennen. De soldaat rende achter haar aan. Ze rende zo hard als ze kon, maar het hielp niet. De soldaat begon haar in te halen! Ze struikelde over een uitstekende steen en viel op de grond. Ze was helemaal vies geworden. Haar handen en knieen lagen open en ze zat onder het bloed omdat ze in een plas bloed was gevallen. Bang draaide ze haar om zodat ze met haar rug op de grond lag. al grijnzend liep de soldaat naar haar toe en hief zijn zwaard hoog op. Lillian knijpte haar ogen dicht terwijl ze aan het huilen was. ... De steek van het zwaard hoorde verschrikkelijk. Maar ze voelde niks, helemaal niks. Voorzichtig opende ze haar ogen en zag de soldaat voor haar. Hij staarde recht voor zich uit, dood viel hij neer vlak naast Lillian. Bang keek ze opzij en toen naar degene die de soldaat had neergestoken. Het was een jongen, ongeveer net zo oud als haar. Het jongetje keek verbaasd naar het zwaard dat hij vast had, dat was besmeurd met bloed. Hij leek zelf erg verbaasd dat hij zoiets heeft kunnen doen. Hij liet het zwaard naast zich neer vallen en liep naar Lillian toe. Hij stak zijn hand uit en wist op een of andere manier een klein glimlachje op zijn gezicht te toveren. Ze pakte zijn hand aan en stond op. Er kwam een hele groep soldaten het marktplein op rennen opzoek naar overlevenden uit Therinsford. De paniek sloeg weer toe bij haar. 'Ik ga je helpen, ontmoet me bij de brug over de Anora.' Zei de jongen. Lillian knikte en gaf gaf haar armbandje aan de jongen. 'Dankjewel zei ze en rende weg net als de jongen, maar beiden in de tegenovergestelde richting. De soldaten bleven verder zoeken. Lillian kroop door een raam en ging in het hoekje van het kapotte huis zitten. Na een uur kon ze niets meer horen. De soldaten waren teruggekeerd naar het kasteel van Galbatorix. Ze kroop terug door het raam en rende door de straten opweg naar de rand van het dorp, waar de rivier Anora lag. Een lichte gloed kwam op achter de bergen van het schild. De flauwe stralen worpen hun licht op Therinsford. Maar met het maanlicht schijnend op Therinsford zag het dorp er nog somberder uit dat overdag. Er was geen geluid, geen teken van leven. Het kleine marktpleintje was leeg, alle marktkraampjes waren verbrand. In de straten heersde een gevreesde stilte, huizen waren vernield, sommigen verbrand, levenloze lichamen lagen door het hele dorp heen. Er was geen ziel te bekennen, behalve dan twee kleine gedaantes die aan de rand van het dorp op de brug stonden. Ze pakten elkaars hand en renden weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.