FanFic.nl

When you save my life.[Twincest]

8.

ik loop daarna naar boven en ga slapen, hopend dat de nacht snel voor bij gaat en dat ik weer bij Tom kan zijn. Als ik eindelijk slaap, denk ik aan deze avond. Wat er is gebeurt en dat Tom mij kwam in wijs van spreken kwam redden, hij is echt een toffe jongen. De volgende ochtend als ik wakker word zie ik mijn moeder mijn spullen pakken. Ze trekt de posters langzaam van me muren, en ik kijk der aan. “Goedemorgen schat, ik hoorde van Gordon wat er allemaal is gebeurt. Hoe is het met je?”� “Nou het gaat wel goed. Ik voel alleen een steek in mijn rug. Dat brand wel een beetje.”� “Laat me is kijken.”� Ik ga recht zitten en laat mijn moeder mijn rug bekijken. “Dat word een grote blauwe plek lieverd, zal ik der even zalf opsmeren? Dat het een beetje gekoeld word?”� “Nou, ik ga eerst even douchen. En daarna kan het wel, dan kan het intrekken als we mijn spullen verder inpakken.”� Ik pak een handdoek uit de kast en doe de douche aan. Ik stap onder de douche en voel het gewoon branden op me rug. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik was mijn haar, en was me goed. Als ik klaar ben doe ik mijn lievelings luchtje op, die ik vorig jaar heb gekregen voor mijn verjaardag. Speciaal voor Tom, misschien vind hij hem ook wel lekker. Ik wil indruk maken. Het idee dat hij ook Tom heet vind ik wel toevallig, maar wat maakt het uit. Tom is ook gewoon een leuke naam, Tom en Bill. Hmm klinkt best leuk. “Bill, ben je nou is klaar in de badkamer? Ik wil ook douchen, want ik moet over een half uur weg.”� Hoor ik Gordon roepen vanaf de gang. Ik trek snel mijn boxer aan en loop de badkamer uit. “Ja, ik was net klaar. Ik zie je straks beneden. Wil je ook een gekookt eitje?”� “Sorry Bill vandaag niet, ik heb het onwijs druk.”� “Oké, maar je kan vandaag toch wel een uitzondering maken. Ik breng Bill om 1 uur naar die instelling, dus kan je niet later beginnen aan je werk?”� vraagt me moeder op haar liefst. “Oké ik zal mijn werk bellen, dan gaan we uitgebreid ontbijten.”� Ik knuffel Gordon voor zijn begrip en ik zal hem echt missen. “En Bill zullen wij zo even Scotty uitlaten?”� “Oké, o ik ga jullie zo missen. Maar mam, zullen we elke avond bellen?”� “Als het kan, doen we dat lieverd.”� Ik geef mijn moeder een dikke knuffel en ik kleed me verder om.

Reacties: