FanFic.nl

wir könnten mehr als nur ein Wort sein

make me what you want me to be

lachend liep ik naar de woonkamer waar de jongens op de playstation aan het spelen waren en plofte naast Gustav die in een magazine aan het lezen was.
"je staat er weer eens in."
hoorde ik hem lachend zeggen en hij wees naar een artikel met een foto van mij waarop ik en Joyce door de sneeuw liepen en onze tanden bloot lachten.
"omg, joyce, ze hebben ons getrokken op de belachelijkste momenten"
zei ik en keek haar lachend aan.
vrijwel meteen kwam ze naast me zitten en keek in het tijdschrift dat Gustav vast had.
" we zien er goed uit in die outfits"
zei ze met haar ego en meteen begon ik te lachen en gaf haar een kleine duw.
verontwaardigt keek ze me aan waardoor ik nog harder moest lachen.
ik voelde hoe een kussen mijn hoofd raakte en twijfelde geen moment om er één trg te gooien.
van uit mijn ooghoeken zag ik hoe de jongens ons lachend aankeken.
"JOYCE! MIJN HAAR!"
ik wist dat dit mijn stijl haar zou verprutsen dus liep al gillend weg.
HEEEEEEEEEEEEELP!"
lachend sprong ik in Georg zijn armen en zag hoe Tom Joyce bij hem nam zodat ze niet meer bij mij zou komen.
lachend liet Georg me los en liep ik naar de keuken.
ik zette me op het aanrecht en nam een slok van mijn flesje water.
"kunnen we eens praten"
ik keek Gustav afwachtend aan en knikte kort,
hoe hij het zei, het klonk zo serieus... alsof hij
zou zeggen dat Joyce gestorven was, ookal wist ik dat dat niet zo was.

Reacties: