FanFic.nl

de zeven zonde (7-shot)

Hoofdstuk 7 acedia

Martijn is ook al veranderd. Ik zal de volgende zijn. Hoelang zou dat nog duren. Zou ik nog tijd hebben om ons allemaal te redden. De laatste zonde was traagheid denk ik me te herinneren. Nog steeds kijkt iedereen gespannen naar Martijn. Hij krijgt nu een zelfvoldane blik op zijn gezicht. De rest is overtuigd dat er wat veranderd is. ‘Maar wat kunnen we er dan aan doen?’ Danny lijkt in een keer geïnteresseerd te zijn. Iedereen kijkt nu geïnteresseerd. Martijn kijkt me aan. Hij is te van slag om nu alles te vertellen. ‘Punt een is al gebeurd. Iedereen heeft nu wel door dat er iets aan de hand is. We moeten op hetzelfde tijdstip onder de boog doorlopen. Maar dan van de andere kant dan waarvan we kwamen. Er staat op internet dat dan de vloek ongedaan gemaakt zou worden.’ ‘Weet er dan iemand hoe laat we onder die boog zijn doorgelopen.’ De vraag van Imme klinkt vrij logisch. Iedereen schudt zijn hoofd. ‘Hoe laat zijn we gaan eten?’ ‘Ik geloof dat ik toen ergens een klok heb horen slaan. Hoe vaak sloeg hij nou ook al weer? Zes keer dus zes uur. Toen gingen we eten, dus dan zijn we bijna een half uur later klaar, half zeven en zouden we ongeveer om zeven uur onder de boog doorgelopen zijn.’ Peter klinkt vrij zeker van zichzelf. ‘Ja klopt rond acht uur zijn we gaan slapen omdat iedereen zo moe was,’ weet Imme haar te herinneren. ‘Dan moeten we zorgen dat we morgen om zeven uur weer bij de boog zijn.’ ‘Ehm, het restaurant gaat morgen pas om half zeven open.’ Nina kijkt beschaamd dat ze dat weet naar de grond. ‘Dan gaan we wel ergens naar een friettent,’ concludeer ik. ‘Gaan we nu naar bed,’ klaagt Lara. Ik knik en iedereen vertrekt. Ik vertrek richting mijn eigen kamer.

Laat ik maar even iets over mijzelf vertellen. Ik ben David van Haagen. Vanaf de basisschool zit ik al bij Nina in de klas. Een paar jaar later kwam Martijn daar ook bij. Ik heb kort donkerbruin haar. Ik ben vrij klein, maar wel groter dan Nina. Al is dat maar een paar centimeter. Mijn huid wordt in de zomer snel bruin, maar in de winter ook weer heel snel wit. Mijn ogen zijn groen met bruine vlekjes erin. Mijn grootste hobby is keyboard spelen. Ik droom wel eens over een eigen band en dat we dan beroemd worden. Optreden en van stad naar stad trekken, lijkt me heerlijk. Vooral dan het zien van de hele wereld. Het niet op je geld moeten letten. Dit zal altijd maar een droom blijven. Ik zit niet in een band, dus zal daar ook nooit de voordelen mee halen. Mijn andere grote hobby is sporten. Ik geniet van het bewegen van mijn spieren als ik ren. Ik doe vaak aan hardlopen en andere atletiek sporten. Ik heb ook geen huisdieren. Hoe graag ik ze ook zou willen, mijn zusje is allergisch. Zolang zij bij mij in huis woont, zal ik geen huisdieren kopen. Als ze uit huis is, zat ik te denken om misschien wel een kat uit het asiel te halen. Ik vind al die dieren in het asiel zielig, geen baasjes, weinig aandacht. In het weekend ga ik altijd in het asiel in de buurt helpen om extra honden uit te laten. Een keer extra met de poezen spelen. Sommige avonden werk ik in een restaurant om de kost te verdienen. Mijn zusje is nu 17 en zit dus nog op school. Waarom ze bij mij woont? Nou, mijn ouders konden niet meer voor haar zorgen. Dus kwam ze bij mij wonen. Terwijl ik jullie dit allemaal aan het vertellen ben, val ik langzaam in slaap.

Ik hoor de stem van Nina bij mijn oor. ‘David, sta je ook op.’ Ik kreun een keer als antwoord. Ik sliep net zo lekker. Nina begint tegen mijn schouder aan te duwen. Ik pak haar armen en trek haar over me heen mee het bed in. ‘Stil blijven liggen, ik slaap en nu blijf je hier maar liggen.’ Ik kijk heel even op de klok en zie dat het inderdaad nog maar zeven uur is. Veels te vroeg dus. ‘Waar ben jij eigenlijk wakker van geworden.’ ‘Nachtmerrie, alles ging fout. We bleven altijd zoals we nu zijn.’ ‘Dat gaat niet gebeuren. We hebben alles al gepland. Het moet gewoon goed komen, het moet. We kunnen onze vriendschap toch niet laten schieten door zo’n stomme boog.’ Ze knikt rustig en ik voel haar langzaam weer ontspannen in mijn armen. Ik ben ook niet zeker van mijn woorden, maar ze moeten gewoon waar zijn.

Ik schiet wakker als ik de deur hard hoor dichtklappen. Imme en Lara staan in de deuropening. ‘Hier ben je Nina, we hebben al bijna alles naar je afgezocht.’ Ik zie haar slaapdronken haar ogen open doen en achter me hoor ik Peter een keer mompelen dat iedereen stil moet zijn. Ik kijk een keer goed in de ogen van Imme. Ik zie ergens iets van pijn, die meteen weer wordt weggestopt. Ze geeft nog om hem, dat is wel duidelijk. Als we hier allemaal uitkomen, beloof ik mezelf dat ik ga zorgen dat het weer aangaat tussen die twee. ‘Ik heb wel eens leukere manieren gehad waarop ik werd gewekt, maar dat kan ik jullie wel vergeven,’ klaag ik. De blik van Lara is gewoon dodelijk. Ik wist niet dat ze zo gemeen kon kijken. ‘Laten we maar gaan aankleden en gaan ontbijten,’ stelt Nina voor. Veel slaap zullen we inderdaad niet meer krijgen. Ik weet de deken van ons af te halen en Nina en mezelf het bed uit te krijgen. Ik duw de meiden de deur uit en loop richting de badkamer. Als ik klaar ben, duw ik Peter uit bed. ‘Tijd om op te staan.’ Hij geeft geen weerwoord, maar staat wel op. Ik wacht nog even totdat hij klaar is en dan lopen we samen naar beneden.

We hebben al een hele middag niks liggen doen. Een beetje op de kamers gehangen en tv gekeken. Eigenlijk niet veel meer dan de rest van de vakantie. Het is nu zes uur. Tijd om te gaan eten dus. Ik heb nog geen last gekregen van mijn sloomheid. Maarja, ik heb dan ook nog niks gedaan. Ik heb een vreemd voorgevoel dat ik daar op het belangrijkste moment last van ga krijgen. Ik probeer uit alle kamer iedereen mee te krijgen. Gelukkig duurt het niet lang voordat iedereen klaar staat. Dat betekent meer, gelukkig stond Lara niet onder de douche. We lopen naar buiten richting het dorp. Er moet ergens wel een snackbar zitten die goed te eten heeft. Na een kwartier lopen hebben we er een gevonden. Iedereen die nu kan tellen, weet dat we redelijk in tijdnood kunnen komen. Maar verder zoeken komen we nog meer in tijdnood. En Nina haar maag is al flink beginnen te rommelen. Iets wat haar alleen maar ongelukkiger maakt. Danny bestelt snel voor iedereen wat te eten. Gelukkig duurt het niet lang voordat iedereen het heeft. In het begin eet ik zo snel dat ik de smaak bijna niet proef, maar na een tijdje dringt het tot me door dat ik steeds slomer ga eten. De andere zijn al bijna klaar en ik ben pas halverwege. Ik dwing mijn kaken sneller te kauwen. Het wil alleen niet zo heel erg lukken. Ik kijk op de klok en besluit de rest maar te laten staan, ondanks dat ik nog honger heb. We hebben niet meer veel tijd en als ik echt sloom begin te worden, hebben we vast nog wel vertraging.

Normaal lopen we vanaf hier vijf minuten richting het park. Nu duurt het 10 minuten. Dat betekent dat we nog vijf minuten over zouden hebben. Maar het lijkt wel of mijn traagheid steeds meer toeneemt. De boog is al in beeld. Er is net zo als altijd een hek omheen geplaatst. Het lijkt zelfs wel of het hek gegroeid is sinds gisteren. Iets wat natuurlijk niet kan. Maar het hek kon ook niet in een nacht weggehaald worden en weer geplaatst worden. Misschien is het wel weer gewoon iets doms. Iets wat boven onze macht gaat. We komen aan het hek. 'En nu.' Lara kijkt ons aan. 'Dadelijk gaan mijn nagels eraan.' Ik wist dat dit niet het enige zou zijn. Peter besteed geen aandacht aan haar en zet zijn handen boven op het hek. Hij trekt zich op en gaat erop zitten. Hij steekt zijn arm uit naar Nina, die nooit genoeg spierkracht zou hebben om dat te doen. Ze pakt zijn hand en zet een voet tegen de muur. Met haar andere hand op de muur probeert ze extra kracht te zetten. Ze mist net het laatste beetje en valt terug. 'kom, zet je voet in mijn hand.' In de tweede poging komt Nina op de muur terecht. Ze kijkt naar beneden. 'Het is best wel hoog,' mompelt ze bang. Het is ook niet leuk de kleinste van de groep te zijn. Martijn trekt zich op en springt volledig over de muur. Een harde plof laat weten dat hij is geland. Ik zie zijn hand boven de muur naar Nina reiken. Ze pakt zijn hand en een zachte plof is haar landing. Lara zet haar handen toch maar op de muur en Peter trekt haar verder omhoog. Danny zet zich ook op de muur en hij helpt Lara op de muur. Peter en Danny springen beide van de muur af. Nu moet alleen ik er nog over. 'Schiet je nog op of blijf je daar staan.' De stem van Lara klinkt bitchy. Ik zet mijn handen op de muur en duw mezelf op. Ik gooi mijn bovenlichaam over de muur zodat ik evenwicht heb. Lara begint naast me hard te lachen. Het moet er ook vast heel stom uitzien. Ik gooi een van mijn benen op de muur en verlies bijna mijn evenwicht. Lara twijfelt net te lang om een hand uit te steken en ik donder over de muur heen. Lara springt ook snel van de muur af. We zijn er nu over. Ik lig met mijn neus in het gras, mag ik nog blij zijn dat het gras is. 'David sta op.' De stem van Nina brengt me terug in het belang van nu. Helaas ben ik niet meer de snelste. Martijn beging al aan mijn arm te sjorren. Ik sta op en begin richting de boog te lopen. In de verte horen we de kerkklok al beginnen te slaan. Zo snel ik kan en met veel gesjor van de rest lopen we onder de boog door. Niet veel later slaat de laatste slag van de kerkklok. Zeven uur. 'Is het gelukt,' Nina's stem klinkt hoopvol. 'Weet ik niet.' Peter kijkt mij aan. 'Ik voel geen verschil.' De rest schudt ook hun hoofd. 'Het zal dan wel blijken.' Martijn haalt zijn schouders op. We lopen terug naar het hotel. Ik heb niet het gevoel dat ik slomer dan normaal ben, maar we lopen gewoon op een tempo. In het hotel gaan we meteen naar bed.

Vandaag vertrekken we naar huis. Bij het ontbijt ontdekken we dat het niet volledig geholpen heeft. Ik voel me nog steeds sloom. Lara is helemaal opgedirkt en Nina eet meer dan vroeger, normaal. Terneergeslagen gaan we naar het vliegveld. Wat een geweldige vakantie had moeten zijn, is een nachtmerrie geworden.

Acedia, de Latijnse benaming voor gemakzucht, traagheid, luiheid of vadsigheid.
Bijbehorende symbolen zijn de demon Belphogor en de dieren geit en ezel.
Typerende demon: Belphogor

Reacties: