Hoofdcategorieën
Home » Lord of the Rings » Calleigh & Ramay » 15
Calleigh & Ramay
15
'Je hoeft niet te zeggen wat ik moet doen,'siste ik. Ramay negeerde me, en staarde Thranduil aan. Die sloeg zijn ogen neer. Wow. Dta hd ik nog nooit gezien...
Ik staarde weer naar de ring. MIjn blik werd pas verbroken (Klinkt vreemd) toeni k opgetild werd aan de kap van mijn mantel.
Ik keek degene die Cal optilde kwaad aan en hij zette haar meteen weer neer. Thranduil zei toen: 'Weet je, misschien wil je vader wel weten wat je...' 'HOU JE LELIJKE KOP OVER MIJN VADER!' gilde ik in zijn gezicht en floot zo hard als ik kon op mijn vingers. Daar kwamen Esmeral en Opaal aangerend. We stegen op en ik zei nog tegen Thranduil: 'Als je nog es zoiets flikt, dan weet je wel wat gaat gebeuren.' Hij keek me met grote ogen na.
De elf die me opgetild had zette me weer neer. Ik zakte meteen weer door m'n knieën. Opaal kwam aangedraafd, en ik sprong op Opaal. Samen met Ramay gallopeerde we weg. Toen we in het bos waren, vlakbij de weg die naar mijn huis leidde, voelde ik ineens verzet. Ik wilde terug, ik wilde.. Ik wilde.. De ring?
'Nee,' siste ik. 'Je gaat niet terug!' 'W...wat?' vroeg ze. 'Je gaat niet terug. Die ring is niet gezond. Wil jij worden zoals die mafkees Thranduil?!' Ze keek me stomverbaasd aan. 'KIJK NIET ZO DOM!' gilde ik. Ik was kwaad, kwaad op die ring, want die pokkering had mij al heel wat ellende bezorgd in mijn verleden.
Reacties:
<3