FanFic.nl

our world

12. Naomi

Vanavond is het zover, het feest van Chris is eindelijk gekomen. Ik draai een laatste rondje voor de spiegel, dan ga ik naar beneden. Er is een nadeel aan het feest, Richard komt ook. Hij staat me samen met onze chauffeur op te wachten. Ik loop bijna geheel langs ze heen. Nouja, ik stop als ze niet achter me aanlopen. “Wat is er?”� Richard schudt zijn hoofd en in zichzelf grinnikend achter me aan. Onze chauffeur doet de deur open en we stappen in. Het voordeel van een mama die in de mode werkt, je reist met klasse. Al is het niets nieuw om in een limousine te rijden. Ik blijf het geweldig vinden. Zouden bekende sterren zich ook zo voelen. Het duurt niet lang voor we er zijn, maar het lijkt eeuwig. Misschien door het feit dat ik steeds zenuwachtiger wordt. ‘Het is maar een feest.”� Richard vindt mijn bui kennelijk heel leuk. Als ik me nu om hem druk moet maken, raken mijn hersens oververhit. Dat moet ik absoluut niet hebben. Niet als ik straks mijn droomprins moet feliciteren. Kwijl. De auto stopt en mijn deur wordt opengemaakt. Als een ster stap ik uit de auto en loop naar binnen. Ik hoor Richard achter me lachen. Ik besteed er geen aandacht aan. Ik zie Chris staan en loop meteen naar hem toe. Ik geef hem drie kussen en het blauw ingepakte cadeautje. Als hij de ketting omdoet, staat het hem prachtig. “Bedankt”�, zegt hij en hij loopt door. “En in de wolken?”� “GA iemand ander vervelen, maar laat me voor één avond met rust.”� Kan Richard nou nooit normaal doen. Ik ga op zoek naar mensen die ik ken om te gaan dansen. Al snel vind ik wat leeftijdsgenoten. Als ik na een aantal nummers aan de bar sta om een drankje te halen, komt Chris bij me staan. Er wordt net een slownummer opgezet. “Zullen we dansen?”� Ik knik en pak zijn uitgestoken hand. Hij begeleidt me naar de dansvloer en slaat zijn armen om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zijn geur overspoelt me. Ik heb het gevoel alsof ik vlieg. Het nummer stopt na mijn mening veels te snel. Hij laat me niet los en danst gewoon met mij in zijn armen verder. Tijdens het tweede slownummer voel ik plots zijn lippen bij mijn oor. “Heb ik al gezegd hoe mooi jij bent.”� “Dank je,”� ik voel de blos opmijn wangen verschijnen. Daar had ik altijd al een hekel aan. J”�Je bent nog mooier als je bloost.”� Ik kijk in zijn ogen en zie een lichte twinkeling. Plots voel ik zijn lippen op de mijne. De tijd lijkt stil te staan. Ver weg hoor ik mensen en de muziek, maar alles ontglipt aan mijn aandacht. Al mijn zintuigen zijn op Chris ingesteld. Dan haalt hij zijn lippen langzaam van de mijne. De hele wereld komt gelijk terug. J”�Dat heb ik al een lange tijd willen doen.”� Ik kan alleen maar lachen, ben mijn stem verloren. Hij pakt mijn hand en trekt me mee richting de deur. Ongezien glippen we naar buiten. Hij neemt me mee de hele tuin door. In de verte zie ik een huisje opdoemen. Hij trekt me mee naar binnen. In het huisje staat een bank, tv, bijzettafeltje en een koelkast. Als ik de volgende deur doorloop, zie ik een bed en een kast. “Hier verstopte ik me altijd als ik alleen wilde zijn. Mijn ouders weten niet eens dat het bestaat. Ze komen nooit in het bos.”� Een deel van mij wil weten waarom hij me hier mee naartoe neemt. Ik zeg niks en wacht af. Misschien moest ik toch maar wat gaan zeggen. Op school ben ik een van de mensen die het meeste kan praten. “Cola?”� “Ja, lekker.”� Ik heb mijn stem al weer gevonden, dat is een begin. Ik ga op de bank zitten, terwijl hij cola pakt. De bank zit best lekker, ondanks dat hij ontzettend oud is. Chris komt naast me zitten. De gedimde lamp maakt zij perfecte gezicht nog mooier. Zijn ogen kijken me onderzoekend aan. Ik voel dat mijn gezicht straalt. Hij pakt de cola uit mijn hand en zet hem op de tafel. Hij komt langzaam over mij heen hangen. “Ik snap niet dat we dit nooit eerder gedaan hebben.”� De betekenis van zijn fluistering ontgaat me bijna. Ik ben veel meer op zijn lichaam gericht. “Ik omdat ik bang was dat je me niet zag staan.”� “Hoe kun je daar nou bang voor zijn. Waarom zou ik zo’n mooie meid als jou niet zien staan.”� “Je was voor mij gewoon een soort droom, die nooit werkelijkheid zou worden.”� “Nooit is een groot woord. Nu wordt hij werkelijkheid.”� Zijn gezicht komt steeds dichterbij. Ik voerbrug het laatste stukje en duw mijn lippen tegen de zijne. Hij legt me op mijn rug en gaat met een van zijn handen naar mijn rug. Zijn andere hand ligt tegen mijn gezicht. Ik weet niet hoelang we daar al zitten. Ben het besef van tijd al vergeten. Ik word terug de werkelijkheid ingezongen, als mijn mobiel gaat. “laat hem gewoon gaan.”� Ik moet moeite doen om het te verstaan. Zijn mond zit nog vastgeplakt tegen mijn huid. Ik knik en wil me weer tegen hem aanduwen. Mijn mobiel blijft rinkelen. Ik kijk op het scherm en trek een chagrijnig gezicht. “Moet Richard dan ook altijd alles verpesten.”� Boos neem ik op. Het gesprek duurt niet lang, maar hij wil naar huis. Als ik mee wil, moe tik nu terugkomen. Ik blijf veel liever hier, maar dan heb ik een heleboel aan mijn mama uit te leggen. Dat wil niemand. Mijn mama is echt niet redelijk. Ik trek mijn kleren recht, terwijl ik opsta. Chris pakt mijn hand en trekt me mee richting de voordeur. Richard staat daar al ongeduldig te wachten. Zijn blik wordt donkerder als hij mij samen met Chris ziet. “neem maar afscheid en ga in de auto zitten.”� Dit gaat echt gezellig worden vanavond. Ik neem uitgebreid de tijd om afscheid te nemen. Richard staat steeds ongeduldiger met zijn voet te tikken. Het gaat hem allemaal te sloom. Hij trekt me bij Chris vandaan en duwt me de auto in. “Waar slaat dit allemaal op.”� Hij kijkt me boos aan en kruist zijn armen. Gezellig, hier zit ik dus nog een avond mee opgescheept.

Reacties: