FanFic.nl

Een droom die werkelijkheid word.

De weigering.

Paige's POV.

Ik was vol van vreugde dat ons miezeige bandje misschien wel beroemd zou worden. Ik keek naar de aparte jongens en staarde ze schaapachtig aan. Ik voelde een por in mijn zij. "Staar ze niet zo aan wil je?" vroeg Wim zachtjes.
De muziek was gestopt en Wim riep dat we pauze hadden. Iemke sprong van het podium af en kwam naar ons toe gelopen. Ik had er geen zin in om mijn kleine broertje alles uit te gaan leggen dus liep ik snel naar Sigrid toe. "Sieg!". "Hee Paige, het ging super niet?" "Jajaa, alleen ik heb je iets belangrijks te vertellen!" Sigrid keek geïntresseerd op van haar basgitaar waarmee ze aan het knoeien was. "Okee, niet gaan gillen, of kijken, maar zie je die 4 jongens en die man daar zitten?" Sigrid keek even onopvallend en knikte vluchtig. "En je weet wie dat zijn?" "Ja dat is.. wat doet Tokio Hotel hier?" ze vroeg het verbaasd terwijl ze hun aandachtig bekeek. "Ze zoeken een voorprogramma voor hun optreden in Ahoy!" Ik zei het met een grote glimlach. "Ga weg, echt waar?" Sigrid klonk verrast en super blij. "Ja, nou kom mee we gaan pauze houden" Ik liep van het podium af, naar de smalle gang vol met foto's van kleine bandjes die hier speelde in deze ruimte. Ik liep er langs en bekeek ze voor de zoveelste keer, maar dit keer met een andere gedachte : We worden misschien beroemd! Bijna huppelend liep ik de kleine aula in en ging zitten aan een grote tafel. Ik keek nog eens rond, de ruimte werd gevuld met grote gekleurde tafels, met stoelen die zwart en wit waren. De muren waren Groen met rood, en op sommige delen zat graffiti. Links in de achterhoek stond een soort Standje waar je eten en drinken kunt kopen. Maar aangezien daar bijna nooit iemand stond, schreven we een briefje met wat we gepakt hadden en legde er geld bij. Eindelijk na een paar minuten hoorde ik enkele stemmen uit het kleine gangetje komen. Ik keek om en zag de 4 vreemde jongens op me af lopen. Ze pakten een stoel en gingen bij mij aan tafel zitten. En toen, kwam er een stilte, niet zo'n stilte waar je blij mee bent. Maar een ongemakkelijke stilte. Ze keken me alle vier aan, dus ik keek terug. "Hallo!" Blerde ik vrolijk door de hele zaal heen. Ze begonnen te lachen en zeiden niks terug. Dus liep ik naar het Standje om wat te eten en drinken te halen.


Tom's POV.

Ik keek naar het meisje terwijl zei wat te eten en drinken ging halen. En ik volgde haar voorbeeld. Ik ging onopvallend naast haar staan en pakte ook een bord, en legde daar brood op met kaas. Ze keek me even aan en glimlachte. Dus ik stak mijn hand uit die zij aannam. Een tel lang dacht ik aan haar handen in de mijne. Wat is er toch met me aan de hand? Normaal reageer ik nooit zo op meisjes. "Tom" zei ik kort af. "Paige" antwoorde zei. Ze legde wat geld neer draaide zich om en ging terug om aan de tafel te gaan zitten. Ik keek haar na, en zag haar mooie bruine krullen over haar rug dansen. Ineens stond Bill naast me. "Je gaat nou niet zeggen dat je haar leuk vind" ik keek even op en zei geïriteerd dat hij zijn mond moest houden en ik liep terug naar de tafel.


Paige's POV.

Ik ging weer bij de 2 jongens zitten die er ietwat gewoner uitzien. 1 daar van stak zijn hand uit. " Ik ben Georg" ik keek verrast dat er iemand normaal tegen mee praatte. "Ik ben Paige". Ik moest er wel even over nadenken omdat Duits niet mijn beste vak op school was. Toen stelde de 2e jongen zich voor als Gustav. "Hoelang zing je al met je band?" Vroeg Georg aan mij. " Ten eerste is het niet echt mijn band, maar onze band. En ik zit er nu 2 jaar bij " Toen viel er een ongemakkelijke stilte waarin ik mijn eten opat. Ongeduldig keek ik om naar de smalle gang om te kijken waar de anderen bleven. Hier snap ik helemaal niks van, normaal eten we ook altijd met z'n allen, en nu die band hier is opeens niet meer. "PAIGEEE!" werd er keihard gegilt. Ik keek door het raam en ik zag Iemke gillend vooruit rennen op Chris. Ik keek er een tijdje naar en lachte erom. "Dus je zingt nu 2 jaar, dat zou je niet zeggen" Ik keek de jongen met het zwarte haar even verbaasd aan. "Hoe bedoel je dat?" Vroeg ik verbaasd. "Nou je bent echt supergoed en daarom hebben wij een voorstel voor jou" Zei hij met een glimlach. "Okee, heb je even een momentje want dan haal ik even mijn manager erbij" Terwijl ik dat zei stond ik op, en liep dit keer zonder naar de foto's te kijken door de smalle gang. Ik kwam weer in de zaal met de vele stoelen en het podium. Ik zag Wim bij 1 van de boxen staan met Sigrid. "Wim, kun je misschien even mee komen?" Wim keek even zijn dochter Sigrid aan die kninkte dat ze zijn hulp niet meer nodig had. In stilte liepen Wim en ik de zaal door naar de smalle gang, naar de kantine. Eenmaal in de kantine aangekomen gingen we aan tafel zitten bij de jongens.
"En waarom moest ik meekomen Paige?" vroeg Wim verbaasd, Ik gebraarde dat Wim even stil moest zijn en gebaarde naar de jongens dat ze konden praten. "We hebben met zen allen gepraat en wij willen een voorprogramma met jullie" begon Tom. Ik keek niet begrijpend naar Wim omdat ik niet snapte, maar Wim keek de jongens aan met een grote glimlach. "Maar" begon de jongen met het zwarte haar.. "Dan willen we dat Paige alleen zingt, en dat die kleine jonge met de witte gitaar niet meedoet" Eerst was het even stil. Ik keek Wim aan, en Wim keek even vluchtig terug. "We doen het" zei Wim.
Ik keek Wim boos aan. Wat een verader. Ik sprong zo hard op dat men stoel op de grond viel. "Nee ik treed niet op zonder Iemke en Dieder!"

Reacties: