FanFic.nl

is this really happening?

4

EERDER

Wat een geluk dat Sarah en ik naast elkaar wonen.'''Komen jullie nog even mee naar binnen? Dan stel ik jullie even aan mijn moeder voor.'' De jongens knikken.Als we de auto uitstappen horen we gegil, er komen een stuk of 20 meisjes aan gerend. Snel vluchten we naar binnen.''Mam?'' Roep ik.''Ik ben er weer!'' Hallo lieverd.'' Hoor ik een stem zeggen. Ik bevries. Nee. Dat kan niet! Hij kan, hij mag hier niet zijn!

Vol angst draai ik me om, om recht in het gezicht van mijn vader te kijken.
Die kijkt me liefjes glimlachend aan.''Wat doe jij hier?'' Vraag ik koel en mijn stem vol woede. Je moeder moest snel naar tante Annie want die is ziek. Daarom heeft ze mij opgebeld om te vragen of ik op jou wou letten.'' ''Ik heb geen oppas nodig!'' ''Ik denk het wel, aangezien je wildvreemde jongens in huis haalt.'' Zegt Jack.''Dit zijn geen wildvreemde jongens! Dit zijn Kevin, Joe en Nick Jonas. Vrienden van me.'' Dan besef ik wat ik heb gezegd. Ik kijk angstig en onzeker naar de jongens. Die kijken me aan en ik zie aan hun gezichten dat we vrienden zijn. ''Dat kan me niet schelen dametje! Jij stuurt deze jongens weg en je ziet ze nooit meer, of je hebt huisarrest voor de komende week!'' ''Ik stuur ze niet weg!''
''Best! Dan ga je zelf maar weg!''
''Mij best!''
Ik ren het huis uit. Alle opkomende herinneringen wegdrukkend. Ik ren door naar het bosmeertje. Achter me hoor ik de jongens en Sarah roepen dat ik moet wachten maar ik kan het niet. Bij het bosmeertje ga ik huilend aan de oever zitten.
Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet doorheb dat Nick naast mij is gaan zitten. Ik merk het pas als hij een arm om mij heen slaat.
''Hee,'' zegt Nick zacht terwijl hij mij tegen zich aantrekt.''Rustig maar, het komt wel weer goed.'' ''Het komt nooit meer goed! Nooit meer!'' Snik ik.
Dan knielt Joe voor mij neer met een bezorgde blik in zijn ogen.''Wat heeft hij gedaan om jou zo van streek te maken?'' Ik kijk hem angstig aan. Hoe moet ik dat ooit vertellen, als ik het vertel willen ze me vast nooit meer zien. Denk ik angstig. Het lijkt wel alsof Nick me hoort denken.''Het maakt niet uit, we zijn vrienden weet je nog. Je kunt ons alles vertellen.''
Ik zucht,''toen ik 13 was...'' Ik slik en haal diep adem.''Heeft hij mij,'' Ik was niet in staat om mijn zin af te maken.
Maar ze schijnen allemaal te snappen wat ik bedoel. Sarah geeft me snel een knuffel.''Waarom heb je me dat nooit verteld?'' ''Ik kon het niet, het was te pijnlijk.'' Ik kijk naar de jongens die me allemaal in shock aan zitten te kijken.
''Zie je wel, ik had het nooit moeten vertellen.'' Zeg ik van streek.
Nick komt weer bij zijn positieven,''jawel, het is juist goed dat je het vertelde. Alles opkroppen is niet goed.'' ''Weet je moeder ervan?'' Ik kijk Kevin aan en schud van nee. Ik stopte met huilen ''Nee, ik durf het haar niet te vertellen. Mijn ouders zijn toen ik 9 was gescheiden. Maar op mijn 13e moest ik een week bij mijn vader logeren, die woensdagavond is het gebeurd.''
Ik huiver bij de herinnering. Oh, nee he! Ik moet vanavond naar huis en hij is er natuurlijk ook... Bedenk ik me ineens.''Wat is er?'' Vraagt Sarah. ''Ik moet vanavond naar huis.'' Kan ik nog net uitbrengen, ik haal steeds sneller adem.
''Rustig maar,'' probeert Nick me te kalmeren.''Jij gaat vanavond niet naar huis.'' Hij wisselt een paar blikken met Joe en Kevin die knikken.''Je slaapt gewoon bij ons in het hotel.'' Gaat hij verder. Ik haal rustiger adem,''meen je dat?'' Ik kijk hem verrast aan.''Ja. dat menen we. Ik zou niet rustig kunnen slapen als jij thuis bent.'' Zegt Kevin eerlijk. Iedereen knikt. ''Kom, dan gaan we je spullen halen.'' Ik zucht, het is dat het moet maar anders was ik meteen naar het hotel gegaan.

Thuis aangekomen sluipen we voorzichtig naar mijn kamer. Snel pakken we mijn spullen. Ik was bijna mijn gitaar vergeten.
Net als we naar buiten willen sneaken horen we een stem praten. Iedereen staat meteen stil.

-Ja, ik zal ervoor zorgen dat ze het aan niemand verteld, dat van die nacht.
Horen we Jack in het engels zeggen. We kijken elkaar aan, wat bedoelt hij daarmee?
-Nee, natuurlijk niet...
-Ja, dat zal ik doen. Dag

We horen voetstappen richting de deur komen, snel sneaken we het huis uit.

Reacties:

lisasnowy zei op 28 maart 2010 - 1:05:
verder

lisasnowy zei op 28 maart 2010 - 1:05:
verder

xElineee zei op 27 maart 2010 - 16:24:
AAah Zielig
MAAR NU BEN TE NIEUWSGIERIG
Duuusss wil je s.v.p
Zo sneeel mogelijk verder <3

xoxo

xElineee zei op 27 maart 2010 - 0:05:
JIJ GAAT NU VERDER
OOK IS HET OCHTEND
(Klinkt leeuk)
Ik ben te nieuwgierig <3
Love you story

xoxo