FanFic.nl

Schrijfwedstrijden

PostSecret

Twee afgedragen gympen dansen voor mijn ogen. Ze proberen op hun neus te komen, in balans te blijven en misschien zelfs een kleine pirouette eruit te halen. De losse veters springen de lucht in, slaan blote enkels en raken hard de grond wanneer de gympen terug van tenen en hakken wippen op de grond komen.

Ik druk mijn ogen een maal stijf dicht en dan weer open. Waar kwam dat opeens vandaan? In geen tijden heb ik aan haar gedacht. Om precies te zijn, al drie en een half jaar niet meer. Dus, hoe komt het dat opeens haar schoenen - en daar is geen twijfel aan mogelijk, het zijn die van haar- die voor mijn dromende netvlies dansten?
Met een wervelende vragentornado die alles omver blaast en overhoop gooit in mijn hoofd, rol ik op mijn buik om onder het bed te kunnen kijken. Gelijk oog ik op een klein, kartonnen doosje.
“Hoe komt het dat je nu opeens in mijn hoofd opduikt, kan je mij dat uitleggen?”� Fronsend wrijf over een klein fotootje heen die, schandalig maar waar, als boekenlegger functioneerde van een boek die niemand las. Al is er nu geen enkel kreukeltje te vinden in je gezicht, of de rest van het lichaam. Je kijkt me aan met een grote lach vol genot en plezier. Je armen gespreid in de lucht en je voeten hebben zich van de grond afgezet, je knieën wijzen naar elkaar. Een echte momentfoto, want normaal was je op geen enkele foto te vinden.

Zachtjes ga ik voor de derde keer over je gezicht, de donkerbruine pony die normaal alles tot aan je bovenwimpers verstopt, zweeft op de foto in de lucht, nu zijn je glinsterende ogen goed zichtbaar. Aan je opengesperde neusgaten te zien en halfopen mond, neem je een teug lucht in je op. De brede lach op je mond hebben je lippen gestrekt, maar de puntige dakjes op je bovenlip zijn nog steeds goed te zien -ik heb ik weet niet hoe vaak met mijn vingertoppen daar overheen gegleden. Je zei altijd dat het kriebelde wanneer ik het deed, maar stoppen mocht ik niet. Ik was altijd de gelukkige die jou mocht zien genieten, wangen die in appeltjes veranderen, lachrimpels bij de mondhoeken, en het mooiste van al: je hart die tegen mijn borst aankroelde wanneer ik je streelde.

You are the most beautiful person.

Met een diepe zucht laat ik je los, stop dan de foto onder mijn kussen en loop naar de glazen salontafel om mijn huissleutels er vanaf te grissen. Met een ‘Ik ben even de stad in’, verlaat ik Tom die nog op zijn kamer zit.
Buiten is het wat aan de frisse kant voor juni, waardoor mijn kraag wat hogerop gezet wordt en mijn mutsje wat beter over de oren -al is dat laatste eerder om herkenning te voorkomen. Mijn zonnebril zit vertrouwd op de neus, zoals een sigaret vertrouwd tussen mijn vingers. Ontspannen neem ik nog een hijs en loop verder de stad in, ondertussen blaas ik de rook uit.
Onze relatie is wat vaag verlopen. Eigenlijk weet ik niet eens zeker over we een relatie hadden, het leek meer op een zomerse ‘fling’. Het was warm, beide waren we helemaal opgekookt en we waren toe aan iets om af te blussen. En zo vonden we elkaar. Op het strand, zwetend en genietend. Jij lag op je strandhanddoek. Ik had een perfect zicht op je billen die onder je opgerolde zwembroekje vandaan kwamen. Je lichaam glom, maar je deed er niets aan om het zweet weg te halen. Ik voelde mij geroepen, een redder die jou voor verkoeling moest zorgen. Met een nat en klein handdoekje begon ik zonder te vragen je rug te verfrissen. Eerst dacht ik dat je stevig sliep - je reageerde namelijk niet op mijn aanraking - maar hoorde aan je onregelmatige gezucht dat je wel degelijk wakker was.
Iets in mij had verwacht dat ik gewaarschuwd zou worden wanneer ik de liefde op het eerste gezicht voorbij aan het lopen was, maar niets binnen in mij sloeg alarm. Nu weet ik waar ik toen nooit achter was gekomen, ik had het kersje op de taart gekregen, maar het had zoveel meer kunnen zijn.



Vier winkels gehad, geen succes. Ietwat geërgerd loop ik wat steviger door om mijn volgende favoriete winkel te bereiken. Thuis had ik bedacht om een leuk, nieuw shirt te vinden, maar geen enkele winkel lijkt het daar met mij eens te zijn.
Abrupt stop ik met lopen en blijf hangen in een steegje. Mijn ogen volgen een koppeltje die rustig met de shoppende massa meegaat. Een goedgebouwde man loopt aan de linkerzijde, de vrouw aan de rechter. Ze kletsen en lachen wat tussendoor. De vrouw legt haar hoofd tegen de bovenarm van de grote man en heeft haar armen er omheen gewikkeld. Ze heeft een luchtige, lange jurk aan, te midden van haar schenen; vrolijk fladdert het om haar stappende benen heen, door een klein sprongetje met de voeten wappert het zelfs omhoog. Bij het zien van de twee afgedragen gympen weet ik het zeker.

I saw you on the street but you didn’t see me.

Je bent geen steek veranderd. Even vrolijk, even levendig, en even mooi. Het is dat je oneven pony is veranderd in grote lokken die reiken tot aan je schouderbladen. Paars is zo te zien nog steeds je favoriete kleur, je hebt namelijk een paars klipje in je haar en je jurk heeft een paars motief.
Zonder enige omkijk loop je mij voorbij. Je mond is opengetrokken voor een grote lach, je lippen zijn strakgetrokken, maar de puntige daken van je bovenlip zijn nog steeds goed te herken. Er alleen maar aandenken laat mijn vingertoppen terug voelen hoe zacht ze waren, en ik geloof nog steeds zijn. Het liefst had ik het gevraagd.

I should have stepped into the light

Ik kijk je na. je loopt verder de steeg in om, misschien, dezelfde winkels te bezoeken die ik heb bezocht. Je jurk zwaait mij nog gedag en zie je dan de hoek om verdwijnen.

Take care.

Met heel mijn hart wens ik je al het goeds. Ik hoop dat hij je goed verzorgd en je geeft wat je nodig hebt -al is het zweet met een nat, klein handdoekje van je rug afvegen. Laat je niets ontnemen en geniet. Beloof mij in ieder geval dat je blijft lachen.

Be happy.

Mij heb je de mooiste momenten en herinneringen gegeven. Je laat me lachen wanneer het weer eens goed warm is. Ik heb geleerd dat het is zoals het is, en je daar niemand de schuld aan kan geven. Jij bent gegaan en hebt mij niet meegenomen, maar je hebt mij liefde en blijdschap als afscheid geschonken.
Glimlachend voeg ik mij in de shoppende massa.

Thank you.

http://img511.imageshack.us/img511/7690/9happy.jpg

Reacties: