FanFic.nl

I am lost frome me life!

Tokio Hotel??

Daar stond Ashley.. zij haatte mij en ik haar.. wat doe je zo vroeg hier.. M hond uitlaten… Ts dat hij anders weg moet anders… en ik zag naast haar haar kleine maar oh zo valse chiwawa. Normaal vond ik chiwawas wel leuk.. maar deze was gewoon vals.. Ashley: maar wat doe je hier nou eigenlijk?? Moet je niet naar huis?? Naar die ouders van je?? Die gene moer om je geven?? En ze lachte.. Oh als ik het lef had… dan had ik dat valse lachje allang van dr kop afgeslagen.. Ashley: en weet je wat ik heb gehoord??? Nou vertel het is… ik heb gehoord.. dat jou ouders je naar een internaat willen sturen… omdat ze je niet willen hebben.. dat is niet waar!!! Ooh wat haatte ik dat wijf.. ik kreeg gewoon tranen in mn ogen.. jah tuurlijk is dat niet waar in jou ogen… maar jah wat kan jij?? Hmm?? Jij kan niks.. je bent ook niks… pff ik heb egt medelijden met je zus.. en je ouders natuurlijk ook.. nou jah eigenlijk zou ik me doodschamen als ik jou op de wereld had gezet.. hou je kop!!! Schreeuwde ik naar haar.. Ik moest nu egt huilen.. waarom wist ze me altijd te raken.. Ashley zag het.. moet je nu huilen??? Aah wat zielig.. nou jah ik moet weer veder hea?? Ik zie je op school!! Dan gaan we lol maken.. op de manier waarop ze dat zij wist ik al dat het voor haar lol zou worden..



Huilend liep ik richting huis. Maar toen ik in mijn straat was draaide ik om. En liep me straat weer uit.. ik liep richting het centrum van de stad.. het was ondertussen al 9 uur. Ik hoorde overal gegil.. ooh konden mensen hun kop niet houden.. ik liep veder.. ff later zag ik heel veel mensen allemaal bij elkaar staan gillen… ik werd nou wel nieuwsgierig. Wat was er aan de hand.. ik liep naar de grote groep toe en drong me zelf naar voren.. ik kreeg behoorlijk wat gescheld op me af maar daar lette ik niet op.. ik was er bijna. Yes ik was er.. ik keek rond.. er stonden 4 jongens en een paar breed uiziende mannen.. de jongens deelde handtekeningen uit. Ergens wist je wel wie ze waren. Je dacht na.. oh jah. Die band Tokio hotel. Je kende ze wel. Maar dat ze zo beroemd waren wist je niet.. je keek naar de 4 jongen. Je zag dat ze blijkbaar niet zon zin hier in hadden.. was lijkt het me vreselijk om beroemd te zijn. Nooit rust. En altijd maar zin in moeten hebben. Ik keek weer naar die jongens.. ze zagen er bijna allemaal apart uit. Behalve Eetje.. ze kwamen onze kant op.. ik keek nog ene keer naar ze.. en ik zag dat de bodyguards wat het waarschijnlijk waren.. hopeloos iedereen weg probeerde te sturen. Ik duwde me weer terug. Naar waar ik weer normaal kon praten.. en riep toen…

Reacties: