FanFic.nl

Superstar >Falling for Sterling Knight {af}

2

Ik liep richting de pieste. Ik was blij dat ik mijn snowboots aan had getrokken, het liep een stuk makkelijker. Ik liep bijna ene kwartier. Ik zag eindelijk de onderkant van de pieste in beeld komen. Opgelucht liep ik naar de skiverhuur. ‘Een paar ski’s graag.’ Zie ik twijfelend. Tot mijn opluchting begreep de man mij. Ik kreeg twee rode ski’s met twee stokken. Ik betaalde hem het geld. Ik nam de skilift naar boven. Het was weer even wennen om op ski’s te staan. Ik bestudeerde de mensen om mij heen. Ik hoorde enkele Nederlanders. Toen ik eindelijk boven strekte ik mijn benen opgelucht. Je kreeg er behoorlijk stijve benen van om de hele tijd op zo’n hanglift te leunen. Ik zette mijn zonnebril op tegen de zon en zette me af met de stokken. Het ging mij beter af dan ik eerst dacht. Ik ging in snelle vaart de heuvel af. Zig, zag, zig, zag, dacht ik in mijn hoofd gefocust. Ik hoorde iemand achter mij. Het zoeven van de dichtbijkomende ski’s werd steeds harder. Ik keek kort achterom. Ik kon niet zien wie het was. Het enige wat ik zag was een grote muts en een zonnebril. ‘Pas op!’ riep hij in het engels. Ik keek snel weer voor me, ik ontweek de boom nog maar net. Ik ging zo abrupt naar rechts dat ik uitgleed. Ik voelde een klap neerkomen op mijn rug. ‘Sorry, ik ga al van je af.’ Zei de jongen snel. Mijn beeld was wel heel fel, mijn zonnebril lag in de sneeuw. Ik raapte hem op en draaide me om, om de jongen te bestuderen. Ik keek recht in zijn felblauwe ogen, niet normaal hoe blauw. Ik herkende het ergens van. ‘Omg! Jij bent Sterl-’ de jongen deed zijn hand voor mijn mond. ‘Ssssst. Niet zo hard.’ Siste hij naar mij. Ik hield me stil. Hij liet zijn hand weer van mijn mond af gaan. ‘Sorry, als ik je pijn gedaan heb.’ Zei hij bezorgd. Mijn mond viel weer dicht van verbazing. ‘Ohw, ik ben trouwens Sterling.’ Stelde hij zichzelf voor. ‘Weet ik.’ Zei ik grijzend. ‘En jij?’ vroeg hij. ‘Nynke.’ Zie ik terwijl ik zijn hand schudde. Hij staarde naar de zonnebril die ik in mijn handen had. ‘Is die van jou?’ vroeg hij verward. ‘Uhm, ja.’ Zei ik twijfelend. Wat was dat nu weer voor vraag? ‘Want ik heb die ook.’ Zie hij glimlachend terwijl hij naar de grond keek. Hij raapte zijn zonnebril op. ‘Wauhw, ze zijn hetzelfde.’ Merkte hij lachend op. ‘Nee hoor, die van mij is origineel.’ Schepte ik op. ‘Ohw, hoezo?’ vroeg hij grijzend. ‘Deze komt van een origineel Blues Brothers kostuum.’ Zei ik trots terwijl ik grijzend mijn bril opzette. Hij knikte onder de indruk. Er viel even een korte stilte. Ik begon mij langzaam te realiseren dat ik tegenover Sterling Knight stond. ‘Hé, zullen we anders samen verder skiën?’ vroeg hij glimlachend. Ik glimlachte meteen en knikte ja. Ik kon het niet geloven! Ik ging skiën met Sterling Knight! Hij zette zich af, ik volgde gelijk. ‘Ohw ja, ik zou het op prijs stellen als je mijn naam niet luid op gaat schreeuwen.’ Zei hij lachend terwijl we naar beneden zigzagden. ‘Hoezo?’ vroeg ik. ‘Ik heb niet echt zin om gezien te worden door de pers.’ Zei hij. Dat begreep ik. Ik knikte. Hij glimlachte tevreden. Ik vond het zonde dat hij een zonnebril op had. Dan kon je zijn ogen niet meer zien. Na een minuut of vier waren we beneden. ‘Zohw.’ Zuchtte hij opgelucht terwijl hij in de sneeuw neerplofte. Zenuwachtig ging ik naast hem zitten. ’Vertel eens, waarom ben je hier?’ vroeg hij opeens. ‘Uhm, nou ik had zin op te skiën.’ Zei ik droog. ‘Whaha nee ik bedoel, ben je hier op vakantie of zo?’ vroeg hij lachend. Ik werd rood. ‘Ja, ik ben op vakantie met mijn ouders en mijn zus.’ Zei ik verveeld. ‘Klinkt niet enthousiast.’ Zei hij lachend. ‘Nou, het is meestal nogal saai.’ Zie ik stamelend. Hij knikte begrijpend. ‘Ik zou er echt alles voor geven om een paar week gewoon ongestoord vakantie kon hebben.’ Zie hij lachend. Ik keek hem aan. Ik snapte hem wel. Hij had ook zijn rust nodig. ‘Maar, waarvoor ben je hier nu dan?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Ohw, ik geef morgen een concert hier in de stad.’ Zei hij ongeïnteresseerd. ‘Wat leuk!’ antwoordde ik gelijk. Hij keek mij even aan, tenminste dat dacht ik, het was moeilijk te zien door zijn zonnebril. ‘Kom je anders ook kijken?!’ vroeg hij enthousiast. ‘Ik heb geen kaartjes.’ Zei ik teleurgesteld. ‘Dat maakt niet uit! Anders neem ik je toch gewoon mee?’ vroeg hij lachend. Ik beet even op mijn lip. ‘Ik denk niet dat het mag van mijn ouders.’ Zei ik teleurgesteld. Zijn glimlach verdween. ‘Ohw.’ Zie hij teleurgesteld. ‘Sorry, ik wil echt wel komen, maar het mag vast niet.’ Zie ik sip. Hij knikte hevig. ‘Ik snap het.’ Zei hij triest. ‘Zullen we nog een keer van de pieste?’ vroeg ik om de stilte te verbreken. Zijn glimlach verscheen weer. We namen samen de lift naar boven. ‘Weetje, ik heb echt al jou tv-momenten gezien.’ Zei ik glimlachend hopend hem wat op te vrolijken. ‘Echt?’ vroeg hij lachend. Ik knikte. ‘Vooral Sonny with a chance vind ik een leuk programma. Het is ongelofelijk hoe jullie je daar zelf de hele tijd voor gek zetten.’ Floepte ik eruit. Hij moest hard lachen. ‘Dat valt wel mee.’ zei hij lachend. ‘Ohw ja, net als die keer dat jij met je hoofd in die taart viel, of verkleed ging als Sonny haar fan.’ Zei ik lachend. ‘Oké, ik geef toe. We zijn belachelijk.’ Zei hij lachend. ‘Natuurlijk niet, ik vind het briljant.’ Zie ik lachend. Hij keek verbaasd. ‘Kom op, hoe jullie je rol neerzetten dat is geweldig.’ Zei ik enthousiast. Hij glimlachte even. ‘Ohw, we zijn er.’ Zei ik snel. We drukten onszelf weg van de skilift, bij de pieste naar beneden. Ik had een kleine voorsprong. ‘Wacht maar! Op een snowboard zou ik je zo verslaan!’ riep hij mij na. Hij haalde me in. ‘Klopt, ik heb dat nog nooit gedaan.’ Zie ik lachend. ‘Ik leer het je wel.’ Zie hij serieus. ‘Echt?’ zie ik blij. Hij knikte hevig. We waren bijna weer beneden. ‘Ik leer het je wel, morgen?’ vroeg hij lief. ‘Is goed!’ zei ik enthousiast. Ik mocht de volgende dag snowboardles volgen van Sterling Knight! ‘Morgen negen uur?’ vroeg ik. ‘Is goed, maar we beginnen om 8 uur.’ Lachte hij terwijl hij zijn ski’s afklikte. Lachend klikte ik mijn ski’s ook af. Hij draaide zich om, klaar om weg te lopen. ‘Ohw, en- jou zonnebril, Hij staat je goed.’ Zie hij lachend terwijl hij zich omdraaide. Ik knikte glimlachend en keek hoe hij weg liep. Toen hij uit het zicht was slaakte ik even een krijs van blijdschap. Vrolijk- half dansend ging ik weer naar huis. Ik keek op mijn mobieltje. Twee gemiste oproepen. Ik belde mijn moeder terug. ‘Ik kom eraan.’ Zie ik nog voordat ze iets zei. Ik hing gelijk weer op. Na tien minuten lopen stormde ik blij de keuken in. Er stond een volle pan spaghetti op de tafel klaar. ‘Lekker!’ zei ik blij, dat mijn lievelingsgerecht op tafel stond.

Reacties: