FanFic.nl

Lieve Shin

Hoofdstuk 1

Lieve Shin,

Dit zal een brief worden die ik nooit zal versturen, of geven. Ik wil niet dat je het leest, maar toch schrijf ik hem aan jou. Het is aan jou gericht, maar je mag het niet weten. Ik wil niet dat je het weet.
Ik wil dat je het weet. Ik wil dat je weet wat ik voor je voel. Liefde. Ik weet dat het gek klinkt, maar ik vind je leuk. Nee, ik houd zelfs van je, met heel mijn hart. Je betekent alles voor me, maar ik niks voor jou. Weet je hoe dat voelt? Omgaan met je beste vriend, terwijl je verliefd op hem bent? Alle dingen die we doen doen we samen. We zijn altijd samen. Dit geheim houden is heel moeilijk, maar ik ben bang. Bang voor jouw reactie. Bang voor wat je zal zeggen als je dit alles wist. Bang voor wat de anderen zullen zeggen. Wat zal er met ons gebeuren? Als je dit wist, zou dat dan ook het einde van onze vriendschap betekenen? Het einde van onze hechte band? Zal ik je nog wel onder ogen durfen komen? Zal ik moeten verhuizen omdat het gewoon allemaal moeilijker zal worden? Zal ik nu moeten verhuizen om te voorkomen dat alles moeilijker wordt?
Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud, Shin. Ik kan dit niet meer. Het wordt teveel. Het stapelt zich op, terwijl ik beetje bij beetje afbreek. Eerst deed het me niks, maar nu wel. Nu, sinds je die nieuwe vriendin hebt. Ik kan het je niet verwijten, jij weet dit niet. Jij moet ook doorgaan met je leven, maar het doet pijn om je te zien met een ander. Ik wil die dingen met jou kunnen doen. Ik wil dat í­k je gelukkig kan maken, ik en ik alleen. Het klinkt egoïstisch, maar ik wil je niet delen. Ik wil je voor mezelf. Ik wil alleen jou.


Ik stop met schrijven als ik merk dat er waterige vlekken op het papier verschijnen. Met de rug van mijn hand veeg ik mijn tranen weg. Het papiertje vouw ik dubbel en stop het in de la van mijn bureau. Ik draai de sleutel van de lade om en bevestig die aan mijn ketting, zodat niemand ooit de kans krijgt de brief te lezen. Het is mijn geheim.
Ik sta op van mijn stoel en laat me op mijn bed vallen. Ik grijp naar de sleutel aan mijn ketting en sluit mijn handen er omheen terwijl ik naar het plafond staar.
Er hangt een poster van onze band boven mijn bed. De rest denkt dat dat gewoon is omdat de band zoveel voor mij betekent. De drummer is degene die mij het meest interesseert. De lange, blonde drummer: Shin. Ik staar naar hem, en hij staart terug naar mij. Zijn blik verandert niet. Het voelt dood. Communiceren met jou wordt steeds moeilijker. We drijven steeds meer uit elkaar. Ik vraag me af wat ik volgende week moet doen, wanneer we weer gaan touren. Wanneer ik bij jou op de kamer moet slapen, omdat Romeo zijn vriendin meeneemt en Strify en Kiro altijd een kamer delen. Ik hoop dat ik het allemaal volhoud.
Er wordt op de deur van mijn kamer geklopt.
'Yu, kom je? Het eten is klaar.' Ik mompel iets dat op een "ja" zou moeten lijken en hoor Strify weer weglopen. Langzaam sta ik op en loop naar de deur om wat te gaan eten.

Reacties: