FanFic.nl

Mijn broer

~I~

De zon schijnt in mijn ogen. Ik kijk opzij, naar Mikey. Hij lacht bijna lieflijk naar me. We zitten samen op een grasveld te kijken naar de wolken. “Kijk,”� zegt Mikey opeens, “dat lijkt wel bijna op een hart.”� Ik lach hem uit. “Cliché hoor.”� Hij kijkt speels naar me. “Vind je? Ik vind het wel.. schattig.”� Ik kijk Mikey met een opgetrokken wenkbrauw aan. “Sinds wanneer gebruik jij het woord schattig?”� Mikey gooit zijn hoofd naar achteren en lacht. Hij schudt zijn hoofd en richt het weer naar de lucht.

“Overmorgen,”� begint hij, “dan hebben we weer een concert. Heb je er zin in?”� Ik denk even na. Heb ik er zin in? “Jawel. Los Angeles is altijd wel gaaf om te spelen. Leuk publiek die alle woorden luidkeels mee kunnen zingen.”� Mikey knikt. “Klopt. LA is tof, maar de stad zelf vind ik te druk.”� Ik knik instemmend. “Inderdaad. Ik hou veel meer van een rustig dorpje. Net zoals dit dorpje. Je bent weg van alle drukte en er is niemand die je stoort.”� “Een perfecte plek voor een perfect stel, hè?”� lacht Mikey.

We kijken samen naar de blauwe lucht, een stilte vallend, maar het is geen ongemakkelijke stilte. Ik ga liggen, Mikey volgt me al snel. Hij pakt voorzichtig mijn hand en knijpt er zachtjes in. Een glimlach verschijnt op m’n gezicht. “Ik vind het hier geweldig,”� zegt hij opeens. “De zon, de mensen, de omgeving. Ik zou hier eigenlijk wel willen wonen.”� Ik draai mijn hoofd naar de zijne toe. “Oh echt?”� vraag ik. Een lach verschijnt op zijn gezicht en hij knikt. “Waarom gaan we hier dan niet wonen?”� vraag ik voorzichtig. Mikey kijkt me recht in de ogen en gaat zitten. “Wil je dat?”� vraagt hij bijna opgewonden. “Ja, op zich wel. Als jij het wilt?”� “Echt, meen je dat? Want, ik wil hier wel wonen.”� Zijn ogen glinsteren. Ik knik. “Ik vind het best.”�

Mikey gaat weer liggen, kijkend naar de lucht. “Oké dan. Dat is dan geregeld,”� zegt hij zachtjes. Ik sluit mijn ogen, genietend van de stilte.

Opeens voel in een gewicht op mijn borstkas drukken. Ik open mijn ogen en kijk naar een gezicht met bruine ondeugende ogen en een grijnzende mond. Ik trek een wenkbrauw op. “Wat doe je?”� vraag ik. Mikey legt zijn hand op mijn wang en streelt zachtjes. “Niks,”� zegt hij met nog steeds die zelfde ondeugende grijns. Ik pak zijn pols vast, en duw zijn hand weg van mijn gezicht, richting mijn kruis. “Dat,”� zeg ik,”�mag je strelen.”� Mikey, nog steeds grijnzend, trekt zijn hand los uit mijn greep. “Ander keertje.”� En hij staat op, en loopt richting de oever van het meer.

“Wat dacht je van skinny dippen?”� zegt hij, terwijl hij zijn shirt al uittrekt. Ik kijk hem verbaast aan. “En als iemand ons ziet?”� “Gebeurt niet,”� zegt Mikey, “er komt hier bijna nooit iemand.”� Ik twijfel even, maar loop dan toch richting de oever. Mikey heeft ondertussen zijn shirt en broek al uit, alleen zijn onderbroek heeft hij nog aan. Ik kleed mezelf ook uit, tot ik in mijn onderbroek sta. Ik wacht op Mikey, die de zijne ook nog aan heeft. “Waar wacht je op?”� vraagt hij. “Op jou,”� antwoord ik. Mikey lacht en trekt zijn onderbroek snel uit om vervolgens gelijk het water in te rennen. Ik volg hem, nadat ik mijn onderbroek ergens in de bosjes heb gegooid. Mikey dompelt zijn hoofd onder en komt dan weer boven. Hij gooit zijn glanzende haren naar achteren en kijkt me dan recht aan. Ik duik onder en zwem richting Mikey. Ik pak zijn been onder water vast en hoor een vage gil boven me. Ik kom weer boven en Mikey kijkt me lacherig aan. “Weetje,”� begin ik, “zonet klonk je als een meisje.”� Mikey maakt een pruillip en zwemt weer richting de oever om vervolgens op het zand te gaan liggen.

Ik volg hem, maar pak eerst een handdoek uit een van de tassen om die eerst neer te leggen, zodat ik niet onder het zand kom te zitten. Ik leg de handdoek naast Mikey neer en ga er op liggen. “Je weet dat je zo weer het water in moet hè, om dat zand van je lichaam te spoelen.”� Mikey knikt, maar trekt zich er niet zo veel van aan. “Oké, wat jij wilt,”� zeg ik een klein beetje geïrriteerd. Maar die irritatie verdwijnt snel als Mikey plotseling weer bovenop me gaat zitten. Hij geeft me een bescheiden zoen op de wang en druk daarna zijn hele lichaam in de mijne in de vorm van een knuffel. Ik sla mijn armen om hem heen en zucht van voldaanheid.

We liggen daar nog een tijdje. Ik val zelfs bijna in slaap. De zon gaat bijna onder, een rood met oranje gloed is aan de lucht te zien, een prachtig gezicht. De lantaarnpalen aan de overkant van het meer gaan aan. Mensen gaan terug naar hun huizen om met z’n allen gezellig bij elkaar te zitten. Maar daar verlang ik nu niet naar. Waar ik naar verlang, heb ik al. Mikey bovenop me, bij een meer waar niemand anders te zien is, ’s avonds als de zon bijna onder is.

Ik besef me dat we bijna moeten gaan, anders komen we te laat in het hotel aan. Maar ik wil Mikey niet van me afduwen. Ik wil het moment koesteren. Momenten als deze hebben we niet veel, omdat we het vaak druk hebben met touren of andere dingen. Ik ben blij als we tijd voor elkaar hebben, tijd om samen wat te gaan doen zonder de andere bandleden. Ook al zien we elkaar zo’n beetje de hele dag, we zijn bijna nooit alleen met z’n tweeën.

Mikey mompelt wat in mijn schouder. “Wat zei je?”� vraag ik zachtjes, fluisterend. Hij kijkt me aan, recht in de ogen met zijn prachtige bruine doorborende ogen en zegt overtuigend “Ik hou van je”�.

En toen wist ik het helemaal zeker, ik ook van hem.

Reacties: