FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 9: Maybe, maybe not

POV Vivian
Snel deed ik mijn Eastpack open, ik wilde zo snel mogelijk weg hier.
Tegenover mijn kluisje, zaten een paar populaire kinderen. Ze riepen dingen tegen me, of floten. Met een rood hoofd, pakte ik mijn economieboek.
Waarom moesten ze nou altijd mij hebben? Laat me gewoon met rust!
Gelukkig kwam Floor al gauw aangelopen. ‘Zo, heb je fans?’ Fluisterde ze.
Ik haalde mijn schouders op, net alsof het me niet interesseerde.
‘Kom we gaan.’ Haastig liep ik voor Floor uit.
Toen ik eindelijk buitenstond, kon ik rustig ademhalen. Dacht ik.
Een paar meter, bij het rokershoekje, stond Dave. Waarom moet hij nou zo knap zijn?
Ik negeerde hem, en haalde mijn fiets van het slot.
Floor was al klaar en samen reden we het schoolplein af.
‘Je vind hem leuk.’ Zei ze. ‘Waar komt dat nou ineens vandaan?’ Vroeg ik verbaasd.
‘Je weet dondersgoed waar ik het over heb, Vivian. Ik dacht dat we geen geheimen hadden? Ik ken je al heel lang, ik weet heus wel wanneer je liegt, verdrietig, of verliefd bent.’
Ze was boos. Fijn.
Wat moest ik nou doen? Liegen? Dat kon ik haar niet aandoen, het enige wat ik nu nog kon doen, was de waarheid vertellen.
Het hele verhaal ratelde eruit. Schijnbaar was het best een lang verhaal, want we waren al op het punt, waar ieder een andere kant uitmoest.
Floor remde en zette haar voeten op de grond. ‘Sorry Floor, ik had het hem beloofd. Je weet hoe ik ben met beloftes.’ Eindigde ik.
‘Nou je hebt er al een verbroken.’ Mompelde ze. Dat was waar, we hadden elkaar gezworen dat we geen geheimen voor elkaar zouden hebben.
‘Sorry.’ Herhaalde ik. Floor gooide haar fiets neer, en knuffelde me.
Ik deed hetzelfde. Tranen van geluk stroomde over mijn wangen.
‘Gekkie.’ Lachte ze.
Dat was ik zeker.

POV Dave
Vivian en Floor liepen langs het rokershoekje. Vivian leek haast te hebben.
God, wat was ze toch schattig. ‘Wat valt er te zien?’ Vroeg Yoran.
Ik schudde mijn hoofd, en richtte me op mijn joint.
Toen die op was, smeet ik hem op de grond en drukte hem met mijn voet uit.
‘Ik ga.’ Zei ik en draaide me om. ‘Waarom al die haast?’ Vroeg Yoran.
Ik verzon een smoes, iets over dat ik te moe was. Ik had zelfs geen zin, om vanavond uit te gaan. Ik wilde gewoon thuis zijn, of bij Vivian. Helaas was dat laatste niet mogelijk.
Waarom niet? Schoot er in mijn hoofd. Ik schrok van dat idee.
Ik startte mijn brommer, die veel fijner reed, toen Vivian achterop zat.

Reacties: