FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 10: Why don’t they understand?

POV Vivian
‘Ben thuis!’ Ik gooide mijn tas onder de kapstok en hing mijn jas op.
‘Schoenen uit!’ Riep mijn moeder vanuit haar kantoortje. Zuchtend trapte ik mijn schoenen uit, die naast mijn tas belande.
Mijn vader liep door het halletje, op weg naar mijn moeders kantoor. Hij had twee kopjes in zijn handen, waar het stoom vanaf kwam.
‘Hallo, hoe was school?’ Zonder mijn antwoord af te wachten, liep hij het kantoortje in.
Sinds mijn ouders ‘partners’ zijn in hun vak, ze zijn advocaten, gaven ze mij minder aandacht. Dat gebeurt nu al zo’n drie jaar.
Ik liep door naar mijn kamer, die te roze was.
De zon scheen door de ramen, en weerkaatste op mijn kralendeur, waardoor mijn kamer verlicht werd met regenboogkleuren.
Vanavond zou ik weer eens alleen thuis zitten, mijn ouders hadden een zaak.
Ik zette mijn laptop aan en drukte op het knopje voor internet.
Snel zocht ik een leuke film op en drukte op downloaden. Tevreden keek ik naar het scherm, dan had ik tenminste wat te doen vanavond.
Ik pakte mijn huiswerk en ging aan de slag.
Na een tijdje, riep mijn vader, of ik kwam eten. Zwijgend schoof ik aan de tafel.
‘Heb je al een vriendje?’ Vroeg mijn moeder. Ik schudde mijn hoofd en richtte me weer op het eten.
Dat vroeg ze nou altijd. Een keer, had ik met iemand, en die stelde ik voor aan mijn ouders.
Mijn moeder joeg hem gelijk het huis uit, omdat hij niet ‘welvarend’ genoeg was.
Met andere woorden, zijn ouders hadden het verkeerde beroep. Zijn moeder was schoonmaakster en zijn vader was werkeloos. Ze dacht dat hij op ons geld uit was.
Na het eten, moest ik de afwas doen. Toen ik bijna klaar was, riepen mijn ouders mij gedag. Die kwamen voor middennacht niet meer thuis.
Snel rende ik naar boven en haalde mijn laptop naar beneden.
Ik sloot hem aan op het televisiescherm en liet de film draaien.
Het was een horror, altijd leuk. Ik kroop in de hoek van de bank en drukte een kussen tegen me aan. Deze avond kon niet meer stuk.
Plots belde er iemand aan. Zuchtend zette ik de film op pauze en liep naar de deur.
Ik klikte het licht aan, en haalde de deur van het slot.

POV Dave
Zenuwachtig liet ik mijn hand door mijn haren gaan.
Wat als ze me nou helemaal niet wilde zien?
Ik zag het licht aangaan, en hoorde gerommel aan de deur.
Zouden haar ouders thuis zijn?
Gelukkig deed Vivian zelf open, en niet een andere huisbewoner.
‘Hey.’ Zei ik. Ik gaf haar een knipoog. Een van mijn versiertrucs, die ik altijd deed als ik zenuwachtig was.
Ze keek me verbaasd aan. Ik schonk haar een glimlach, zij mij niet.
Vivian bleef me strak aan kijken, en leek naar de juiste woorden te zoeken.
‘Ten eerste,’ Begon ze. ‘Doe nooit meer die spastische beweging met je ooglid.’
Ik grinnikte en keek haar recht in haar ogen aan. Verlegen draaide ze haar hoofd naar beneden. ‘Ten tweede, wat doe je hier?’ fluisterde ze.
Ze leek wel bang voor me. ‘Eh.’ Stamelde ik.
Tja, wat deed ik hier. Dat vraag ik me ook steeds af.
‘Ik wou je zien.’ Zei ik uiteindelijk.
Ze knikte, en stapte opzij, zodat de weg vrij was. ‘Wil je binnen komen? Ik ben een film aan het kijken. Hij is net begonnen, dus het is nog te volgen.’ Zei ze.
Wat had ze toch een mooie stem. Net een engel.
Haar haar zat ook leuker dan op school. Geen staart, maar gewoon los.
Ze was prachtig.
Haar groene ogen boorde in mijn ogen. ‘Graag.’ En ik lachte naar haar.
Dit keek werd mijn lach wel beantwoord, en ze krulde haar lippen.

Reacties: