FanFic.nl

Our own Humanoid world

9. Dinsdag avond 23/03/2010

Jorinde point of view
De jongens waren ondertussen al weer backstage. Ze hadden zich zelfs al omgekleed. “Verstop je in de kast,”� zei Tom. Ik had de grap eerst niet. Maar toen snapte ik hem toch. Er werd op de deur geklopt. Dunja kwam binnen. “Bezoek,”� riep ze door de kamer. Tom had me naar een andere kamer geduwd, dus moest ik daar maar afluisteren.

Bill point of view
“Welkom dames,”� zei ik en glimlachte breed. Ik schudde de handen van beide meisjes. “Uit zeer betrouwbare bronnen weet ik dat jullie elkaar kennen,”� zei hij. De meisjes keken elkaar aan en glimlachten. “Ja, we kennen elkaar zeker,”� zei het bruinharige meisje waar ik de naam van was vergeten. “Maar zeg de namen nog eens,”� zei Tom. “Ik ben Tosca,”� zei het bruinharige meisje. “En ik ben Makbule,”� zei het andere meisje. “Oeh, oké, ga zitten,”� zei ik. Ze namen plaats op de bank en wij gingen tegenover hen zitten. “Jullie worden hartelijk bedankt, want dankzij jullie hebben we elkaar echt kunnen ontmoeten,”� zei Makbule. “Nou, eigenlijk moet je ons niet bedanken,”� zei ik. Ze keken elkaar aan. “Moet ik haar halen? Want ik denk dat ze de hint niet heeft,”� zei Tom. De meisjes gniffelden. “Doe maar,”� lachte Bill. Tom stond op en ging naar de make-up room die aansloot op de backstage kamer. “Heey, how! Tom is dit een ontvoering of zo?”� vroeg Jorinde. Ik kon amper mijn lach inhouden. De meisjes keken zeer verward. Tom kwam de kamer weer in met Jorinde over zijn schouder. “Ja, dit is ontvoering,”� zei ze toen Tom haar tussen ons in zette. “Jorinde,”� zeiden Makbule en Tosca in koor. “Dat ben ik,”� giechelde Jorinde. “Ooh gay zit jij achter dit alles?”� vroeg Makbule ongelovig. Ze ging op het puntje van de zetel zitten. “Eeuhm… Eigenlijk wel ja,”� zei ze. “Zalig,”� zei Tosca die het nog steeds niet kon geloven. “Jorinde vertelde ons over jullie en over hoe hard ze jullie wilde ontmoeten en toen stelde wij dit voor,”� zei Tom. “Klopt,”� zei ik. “Geweldig,”� zei Makbule. “We zullen jullie even alleen laten,”� zei ik. Ik trok Tom mee en Gustav en Georg volgden automatisch. Meteen ging Jorinde naast hen zitten. Ik glimlachte breed. Ja, Bill je doet het weer, drie mensen gelukkig gemaakt.

Tosca point of view
“Daarom stuurde je me om tijdens In Your Shadow mijn middelvinger op te steken,”� zei ik. “Ja,”� zei Jorinde. Ze grijnsde breed. “Ik kon je zien,”� zei ze. “Hoe heb je hen eigenlijk ontmoet?”� wilde Makbule weten. “Dat is eigenlijk best een lang verhaal, en ook zeer ingewikkeld,”� zei Jorinde. “Vertel,”� zei ik. “Wel, het begon toen ik voor de deuren stond, Toms hond kwam aan me snuffelen en ik was nieuwsgierig en ging binnen kijken,”� zei ik. “Ooh nee,”� zei Makbule. Ze glimlachte. Jorinde lachte mysterieus en ging verder. “Ik werd dus ontdekt door Tom, hij was best kwaad op me,”� giechelde Jorinde. “Ik wou dat ik er bij was,”� zei ik. “Ik denk toch van niet,”� zei Jorinde. Haar gezicht werd meteen weer serieus. “Tom sleurde me letterlijk mee naar de backstage kamer en het leek alsof ik voor de leeuwen werd geworpen. De stoom kwam letterlijk uit zijn oren en toen ik zei dat ik voor Bill kwam werd hij nog kwader. Ik zeg je, hij is jaloers op Bill,”� zei Jorinde. Dat laatste zei ze zachter. Ik giechelde net iets te luid want Tom zijn hoofd stak nieuwsgierig door de deuropening. “Meen je dat nu allemaal serieus?”� vroeg ik. “Ja, en toen ging ik me verstoppen en kwam toen uit in Bill zijn kleedkamer en verstopte me daar in zijn kast, ik zeg je, daar gaat Tom me nog lang mee pesten,”� lachte Jorinde. Makbule lach plat. “Ik wou dat ik er bij was”� zei ze. Jorinde lachte en ging verder. “Bill ontdekte me en het klikte dus best tussen ons, echt serieus, hij is schattig,”� zei Jorinde. Haar ogen gingen wijd open. Ik lachte. “Jij vind alles schattig aan Bill,”� zei ik. “Hmm, dat is waar,”� zei ze. “En vertel verder,”� zei Makbule nieuwsgierig. “Nou Bill en ik hebben zeer veel lol gehad de laatste dagen, en hij wilde dat ik meer over jullie vertelde en blijkbaar leest hij al een jaar mijn blog,”� zei Jorinde. “Ooh echt?”� zei ik. “Ja, daardoor wist hij dat ik van chocolade met nootjes houd,”� giechelde Jorinde. “Je hebt toch al foto’s gemaakt van jullie samen?”� vroeg Makbule nieuwsgierig. “Ja natuurlijk, kijk maar,”� zei Jorinde. Ze gaf ons haar mobiel. “Ooh jemig is dat Bill?”� vroeg Makbule die het scherm steeds dichter tegen haar neus drukte. “Ieh hij is wel cute,”� zei ik. “En toen stal hij mijn mobiel en nam hij foto’s van mijn lelijke kop,”� zei ik. “Je bent niet lelijk,”� kaatste ik terug. Jorinde deed alsof ze stikte. Ik lachte. Ze is net zo als ze op fanfic is en dus geen vals karakter. Ergens stelt me dat zeer gerust. Maar ik had eigenlijk ook niet veel anders verwacht. Makbule keek gefascineerd naar de foto’s. Het is gewoon zalig dat ik nu met deze personen hier zit. Een van mijn dromen die eigenlijk stiekem uit komt. Ik keek nu naar Tom die ongezien probeerde te kijken. Ik giechelde en stootte Makbule aan en wees voorzichtig naar Tom. Ze giechelde. Jorinde had het ook gezien. We zagen dat Bill hem aan de kant duwde en zelf ging kijken. “Ik zeg je, Tom en Bill doen soms zeer droog tegen elkaar en dat is zo geniaal,”� lachte Jorinde.

Nu kwamen de jongens weer bij ons zitten. We gingen met z’n allen op de foto met hen en kregen handtekeningen. “We wilden vragen of jullie ook mee op tour gingen,”� zei Bill. “Je meent dat niet?”� vroeg Makbule ongelovig. “Toch wel,”� zei Tom. “Mag dat echt?”� vroeg ik. “Als het mag van jullie ouders,”� zei Georg. “Ik hoop van wel,”� zeiden Makbule en ik in koor. “Dat zullen we dan even regelen, kunnen we met hen bellen?”� vroeg Bill. “Ja,”� zei ik en ik gaf hen het telefoon nummer van thuis. “Ik bel wel even met jou ouders,”� zei Tom met een brede grijns. Ik moest er bijna van blozen. “Dan bel ik voor Makbule,”� zei Bill. De jongens gingen even de kamer uit. Na tien minuten kwam Tom terug met een big smile op zijn gezicht. “Welkom in de ploeg meisie,”� zei Tom. Ik glimlachte breed. “Hoe heb je mijn ouders overhaalt?”� vroeg ik. “Ik zei dat ik zeer goed voor je zou zorgen,”� zei Tom. Ik gniffelde. Bill kwam vijf minuten na Tom weer binnen. “Ik moest van je moeder zeggen dat je mee mag als je voorzichtig bent en niet met vreemde mensen mee gaat,”� zei Bill. Makbule glimlachte breed. “Dit wordt zalig”� zei ze. “Echt wel,”� zei ik. “Hoe heb je mijn moeder kunnen overhalen?”� vroeg Makbule nieuwsgierig. “Ik zei dat ik iemand zou sturen om je kamer op te ruimen,”� plaagde Bill. “Mijn kamer is opgeruimd,”� loog Makbule. “Ik maak een grapje, ik zei dat ik op je zou passen,”� gniffelde Bill. Makbule grijnsde. “Geweldig,”� zei ze. “Maar je mag altijd iemand sturen,”� zei ze. Bill deed een wenkbrauwwiebel. “Misschien,”� zei hij. “Misschien.”�

Reacties: