FanFic.nl

Love Conquers All ~DM~

~002

Draco Malfoy,
Verveeld keek ik naar Perkamentus die weer een speech gaf over alle regels en dat we hopelijk een beter jaar dan vorig jaar zouden hebben. Saai dus. En alweer een nieuwe leraar, een of andere roze vrouw, ze zal eind dit jaar wel weer weg zijn, net zoals de rest. ‘’..- Een leerlinge van Beauxbatons word overgeplaatst naar Hogwarts, ze komt in het 5e jaar. mevrouw Dawnson, u mag binnenkomen.’’ Van het laatste keek ik naar de deur, net zoals de rest van de school. Het 5e jaar, daar zat ik ook in. Iedereen wou het nieuwe meisje zien. De grote deuren gingen open en een meisje in een blauwe cape kwam binnen lopen, je kon het geeneens lopen noemen, het was bijna dansen, zo gracieus kwam ze binnen. Je kon niet veel van haar gezicht zien want haar capuchon was omhoog. ‘’Professor.’’ Zei ze in een melodieuze stem. Ze boog en gaf een knikje naar Perkamentus. ‘’U mag zitten op deze kruk, professor Anderling heeft verteld dat u word ingedeeld?’’ Ze knikte en ging zitten. De sorteerhoed werd op haar hoofd gezet en de hele zaal werd stil. Je hoorde de hoed zachtjes praten en haar mond bewoog ook, maar ik hoorde niks vanaf hier, helemaal achteraan. Toen begon de hoed harder te spreken. ‘’Ah, een Dawnson! Ik heb lang niet zo’n machtige naam gehoord, behalve de naam Malfoy natuurlijk.’’ Iedereen keek naar mij. ‘’Wat!’’ Siste ik in hun richting. Mijn familie was machtig. De hoofd van het meisje schoot mijn kant op en even zag ik haar ogen. Ze waren een prachtige kleur blauw, anders dan de mijne, ze waren licht blauw en leken te glinsteren. Te snel wende ze zich af en de hoed ging verder. ‘’Hmm, waar zullen we jou eens indelen? Ravenclaw zou goed bij je passen, je bent erg wijs. Hufflepuf zou ook kunnen, je bent een harde werker en trouw aan je geliefden. Gryffindor zou misschien nog beter zijn, je bent heel erg moedig en durft heel veel, misschien té veel, ik denk daarom dat misschien Slytherin ook een goede keus zou zijn, je bent trots op je afkomst, maar je kan ontzettend sluw zijn.’’ Iedereen wachtte gespannen af. Stiekem hoopte ik dat ze in Slytherin kwam. Bij mijn afdeling. ‘’Moeilijke keuze, erg moeilijk..’’ Het was doodstil, niemand zei wat, ook de sorteerhoed niet. ’’Ik denk dat ik het weet, en ik hoop dat je er mee eens bent.’’ Het meisje lachte. ‘’Ik denk het wel.’’ Ik was gehypnotiseerd door haar stem en ik zag andere leerlingen ook bewonderend naar haar kijken. ‘’SLYTHERIN!’’ Schreeuwde de hoed. Onze tafel sprong op en klapte opgewonden, inclusief mijzelf. Perkamentus pakte de hoed van haar hoofd af en klapte enthousiast mee. Hij wees onze tafel aan en ze liep deze kant op. Terwijl ze liep deed ze haar capuchon af en plots was de hele tafel stil. De jongens keken met lust in hun ogen naar haar, terwijl de meisjes vol nijd naar haar keken. Ik? Ik had moeite om mijn ogen af te wenden, ze was zó mooi. Haar goudbruine haar was lang en golvend tot haar rug. Haar ogen waren nog mooier dan toen straks. Ze betrapte me dat ik naar haar staarde en ze gaf een klein lachje. Ze liep snel naar een meisje en omhelsde haar. ‘’Ik ben zo blij dat je in mijn afdeling zit June!’’ June, zo heet ze dus. ‘’Ik ben ook blij, en ik heb je gemist Emily!’’ Ze ging naast Emily zitten en praatte vrolijk verder. Ze merkte niet dat iedereen naar haar staarde.

Reacties: