FanFic.nl

Columns, sprookjes, kortverhalen..

Girlz! schrijfwedstrijd

“Carmen, wacht! Joehoe! Hé, stop eens!”� riep de stem achter haar. Geïrriteerd draaide ze zich om. Ze baalde nog steeds van het feit dat Dirk-Jan een vriendin bleek te hebben, en dan moest niemand haar komen lastig vallen. Voor haar stond Diederik.
Echt typisch dat die haar wat kwam klieren. Waarschijnlijk had hij ergens opgevangen dat ze een crush had op Dirk-Jan, en kwam hij haar uitlachen.
“Mam zei dat je moest komen voor de lunch. Ze was al ongerust dat je een paar botten had gebroken.”� lachte hij. Oké, geen pesterijen dus.
“Ja, ik kom al.”� mompelde ze en ze liep achter haar broer aan. Ze sjokte door de diepe sneeuw en stak haar stokken er één voor één in, steeds opnieuw weer.
De terugtocht leek veel langer te duren dan anders, zeker met zo'n rothumeur. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, vielen er ook nog eens dikke sneeuwvlokken uit de al lang niet meer zo heldere hemel.
Ach ja, ze was toch al niet meer van plan om naar de les te gaan. Ze vond het skiën leuk, maar dat kwam ook mede door Dirk-Jan. Nu het geen zin meer had om ongegeneerd met hem te flirten, had ze ook geen zin om zich nog in te zetten.
Eenmaal aangekomen gooide ze haar skipak uit en kroop ze in haar gezellige jogging. Ze besloot om er een kalmpjes aan-dag van te maken. Wat rondsurfen op haar laptop, vakantiekiekjes op hyves zetten - foto's zonder Dirk-Jan op! -, misschien nog een spelletje ganzenbord...
Maar dat was buiten Angela gerekend. Ze zag diens naam op haar mobieltje verschijnen. Snel nam ze op. Angela had ook een boon gehad voor Dirk-Jan, misschien konden ze samen zijn vriendin uitmaken.
“Hé, Car! Heb je zin om uit te gaan vanavond, in die leuke kroeg van laatst?”� riep ze enthousiast door de telefoon.
“Ach, ik weet het niet, joh. Ik heb eigenlijk meer zin in wat bankhangen...”� aarzelde ze.
“Komaan, Carmen. Gewoon omdat Dirk-Jan geen smaak heeft, hoef jij toch nog geen non te worden?”� zei ze met veel overtuigingskracht. Carmen wist dat ze dit niet kon winnen.
“Goed dan...”� gaf ze toe. “Ik zie je om acht uur in die kroeg, goed?”�
Angela stemde toe en Carmen legde af.

Zo, nu nog wat lipgloss op en ze was klaar. Angela had gelijk, ze was nu ook weer geen non. Ze had minder mascara en blush aan dan toen ze Dirk-Jan probeerde te versieren, maar nu ook weer niet zo weinig dat ze recht uit het klooster leek gestapt te zijn. Het was net voldoende.
Toen ze om acht uur het cafeetje binnenging, liet ze haar blik speurend rondgaan. Nog geen spoor te zien van Angela. Maar wel van... Dirk-Jan.
Fuck, natuurlijk zat hij hier te feesten met z'n vriendin. Moest ze echt de hele tijd op dat verliefde stelletje zitten kijken? Oh nee, daar kwam hij al aan. Wat zou hij te zeggen hebben?
“Hey, Carmen! Ik had je hier niet verwacht zo alleen. Is Angela er niet bij?”� vroeg hij.
“Die komt nog. Ze had er eigenlijk al moeten zijn.”�
Dirk-Jan knikte begrijpend. Achter hem keek het blonde meisje ongeduldig op haar horloge. Waarom stond hij hier nog, moest hij die del niet gaan entertainen?
“Maar volgens mij moet je gaan. Je vriendin wacht op je.”� zei ze. Ze mocht niet nog verliefder op hem worden, als hij al bezet was.
Verbaasd keek hij om. “Isabel? Dat is mijn vriendin niet. Eigenlijk vind ik jou leuk.”�
Hij zei het zonder blikken of blozen.
“Maar ik zag jullie kussen.”� vroeg Carmen verward, en een tikje wantrouwig.
“Wat? Dat moet je verkeerd gezien hebben, hoor.”� lachte hij haar bezwaar weg. “Dansen?”�
Ja. Dansen. Nu.

Twee biertjes later was ook Angela gearriveerd. Met z'n drieën stonden ze te dansen. Carmen kon het niet geloven. Hij vond haar leuk! Van die Isabel de Tuttebel hadden ze geen last meer gehad.
“Ik moet even naar de wc, ga je mee?”� vroeg Angela.
“Is goed.”� antwoordde Carmen en ze knikte verontschuldigend naar Dirk-Jan. Die wuifde dat weg.
“He he, lucht dat even op.”� zuchtte Angela, toen ze van het toilet afkwam en haar handen waste.
“Bespaar me de details, alsjeblieft.”� giechelde Carmen.
Arm in arm liepen ze terug naar de op en neer deinende mensenmassa, maar plots verstijfde Angela. Carmen volgde haar blik en werd witheet van woede. Daar stond Dirk-Jan met een zwartharig meisje te zoenen.
“Vuile hufter.”� gromde ze. Ze liep naar hem toe en kieperde een glas glühwein over zijn hoofd. Enkele omstaanders joelden, maar Carmen trok er zich niets van aan.
Ze glipte naar buiten, waar het veel rustiger was. Ze kon weer nadenken. Eigenlijk kon ze hem niet eens iets kwalijk nemen. Hij was een jonge, knappe skileraar en hij was zich daar van bewust. Hij kon zich toch moeilijk settelen met de eerste de beste?
“Carmen?”� vroeg een bekende stem. Ze verwachtte Angela te zien, maar toen ze zich omdraaide keek ze recht in de felblauwe ogen van Bas.
“Oh, hallo.”� mompelde ze verlegen.
“Ik heb je kleine opvoering gezien.”� zei hij.
“Tja, wie niet?”� lachte ze bibberig. Haar jasje lag nog binnen.
“Heb je het koud?”� Meteen sloeg hij zijn eigen jas om haar heen. In zijn haast vloog er een klodder sneeuw van de jas in haar gezicht.
“En jij dan?”� protesteerde Carmen, terwijl Bas de sneeuw van haar gezicht wreef. Nu stond hij wel heel dichtbij.
“Het spijt me voor je van Dirk-Jan, maar voor mezelf vind ik het mooi zo.”� lachte hij, nu ook trillerig.
“Oh, ja? Waarom dan?”� vroeg ze plagerig.
“Hierom.”� zei hij geheimzinnig en hij boog voorover om haar te kussen.
En zo werd haar hart die avond, daar in de sneeuw, toch nog ontdooid.

Reacties:

xEmma zei op 15 april 2010 - 15:40:
OMG. Bas is te cjuuuwt *-*
Ik hoop voor je dat je die wedstrijd gaat winnen (:
En, ik vind de laatste zin prachtig.
I really do(:

Xx