FanFic.nl

Cinema Bizarre - The search of his death

/4/ A

Niemand die Strify zou kunnen horen, hoe hard hij ook zou schreeuwen. Geen mens was in de buurt. Als hij z'n ogen had kunnen openen, had hij nog kunnen vluchten voor wat achter hem aanzat. Hij snapte het echt niet. Waarom gebeurt dit?

Yu stopte, voor zover dat nog mogelijk was, z'n handen nog dieper in z'n zakken en bibberde een beetje. Hij heeft deze buurt nooit zo gemogen. Het was altijd al creepy buiten, maar deze avond nog erger. Nooit hij heeft begrepen waarom Strify en Shin daar zijn gaan wonen. Hij zuchtte even en ging het laatste steegje in. Net voor het einde bleef hij even staan en schudde verward z'n hoofd. Waarom had hij zijn gevoel dat hij beter niet verder kon gaan? Een zwerver liep langs hem heen en groette hem.
"Daar zal ik maar niet heen gaan als ik jou was. Dat wil je echt niet" zei hij en liep weer verder. De zwerver zei tegen Yu wat hij dacht. Dat hij beter niet verder moet gaan. Maar waarom dan? Wat is er zo erg dat hij beter niet verder kon gaan? Yu zocht al z'n kracht bij elkaar en liep verder, de steeg uit. Hij moest Shin gerust stellen, daarom deed hij dit. Liever had hij zelf ook niet naar deze buurt gegaan, hij ontwijkt hem liever. Nog nooit van z'n leven had Yu zo getwijfeld, maar hij moest het gewoon doen. Hij keek even naar links en liep toen naar rechts, met gebogen hoofd. Langzaam streek hij door z'n haren heen en kneep z'n ogen dicht terwijl hij weer opkeek. Wat als Shin nou gelijk heeft, dacht hij. Die zwerver zei net dat hij hier beter niet heen kon gaan. Wat was er allemaal aan de hand? Verward opende hij z'n ogen en kreeg de schrik van z'n leven. Hoe had dat ooit kunnen gebeuren? Eén van z'n beste vrienden lag daar op de grond! Snel rende hij ernaartoe en knielde naast z'n vriend neer.
"Nee. Dit kan niet" Yu kreeg tranen in z'n ogen en kneep hard in de hand van z'n vriend. "Wie heeft je dit aangedaan" Hij wist heel erg goed doet z'n vriend niet terug kon praten, met hoe hij erbij lag. Dood. Z'n kleren, kapot. Z'n gezicht, blauw oog en wonden. Alles. Snel haalde Yu z'n mobiel uit z'n zak en belde het alarmnummer. "M'n vriend ligt hier op de grond, dood? Ik weet het niet. Jullie moeten komen, snel! Misschien is ie nog te redden!" Yu gaf snel op waar ze heen moesten komen en zag dat de deur nog wijd open stond. Snel stopte hij z'n mobiel snikkend in z'n zak en keek hoe de deur een paar keer tegen de muur aanklapte. De sleutels zaten er zelfs nog in. Yu veegde z'n tranen wild weg en rende naar boven toe. Misschien was diegene er nog wel, die Strify dit aan had gedaan. Dat zou dom zijn, vreselijk dom. Maar er was toch een kans dat, dat zou kunnen? Yu gooide de deur hard open en keek met grote ogen de kamer in. Kasten, vazen, stoelen lagen op de grond. Duidelijkheid voor een gevecht. Yu trok verward hard aan z'n haren en schudde z'n hoofd. Shin. Shin. "Shin" Yu hoorde de sirenes al en rende weer terug naar beneden terwijl hij z'n mobiel uit z'n zak haalde. Shin moet het weten. Hij had het al zien aankomen. Hoe had hij het al zien aankomen? Er was niks om op te merken aan Strify. Hij gedroeg zich, gewoon zoals altijd. Zichzelf.
"Bent u diegene die ons net belde?" vroeg een agent aan Yu toen hij net naar buiten kwam rennen en hij knikte snel.
"Ja. Hij ligt hi" Met grote ogen en open mond keek Yu naar de plek waar Strify lí¡g. Strify was weg. Hij lag er niet meer. Het was onmogelijk dat hij zomaar was opgestaan en weg is gelopen, in zijn toestant. Dat kan gewoon niet. "Ik snap het niet" mompelde Yu en de agent keek hem verbaasd aan. Hij dacht zeker dat Yu net gewoon voor de lol belde?
"We kunnen weer"
"Wacht, nee! Hoe. Nee! Hij lag hier, ik zweer het. Boven is ook te zien dat er een gevecht is geweest, deze deur stond al open en boven was de deur naar het balkon ook open! Je kan misschien dénken dat ik gek ben, maar dat ben ik niet! Je moet me geloven"
"Wie zegt dat jij die troep boven niet hebt gedaan?" Yu's mond viel open en wees naar de plek waar Strify net nog lag.
"Jullie zijn echt argh! Omg! Ga boven kijken dan! Dat kan ik niet in fucking vijf minuten hebben gedaan! En hier, je ziet gewoon bloed op de grond liggen! Zie ik er gewond uit, nee!!" riep Yu kwaad en hij schudde z'n hoofd terwijl hij hard op z'n lip beet. Niet te geloven dat ze hem niet geloofde. De agent zuchtte even en liep toen de trap op. Yu keek hem met grote ogen na en keek toen weer terug naar dé plek. Hoe kan dat? Hoe kan Strify zomaar weg zijn? Vijf minuten geleden stond hij hier nog beneden, Strify lag op de grond. Vijf minuten later; Strify weg. Nog een keer schudde Yu z'n hoofd en hurkte neer naast de plek. "Hij lag hier echt" mompelde hij en liet z'n hoofd hangen. Shin! Geschrokken stond hij weer op en pakte z'n mobiel uit z'n zak. Hij zocht Shin op in z'n contactpersonen en drukte op het telefoontje. Hoe moet Shin dit gaan vertellen? Dat hij eerst z'n vriendje lag liggen, dood? En daarna, vijf minunten later, dat hij was verdwenen? Shin zou denken dat hij gek is, maar hij moet er niet op een andere manier achter komen. Niet later, nu. Trillend hield Yu z'n mobiel tegen z'n oor en veegde snel z'n tranen nog weg.
"What's up Yu?" Zo klonk een Shin die zich verveelde aan de bar. "Yu?" vroeg Shin toen het een tijd stilbleef en Yu beet hard op z'n lip. Hoe moet hij beginnen? Hoe moet hij het Shin vertellen?
"Shin, uhm. Je kan beter maar gaan zitten als je niet al zit"
"Yu, je klinkt raar. Wat is er aan de hand?" vroeg een verbaasde Shin aan de andere kant van de lijn.

Shin zat gewoon verveeld nog aan de bar met een drankje in z'n handen. Zonder te weten dat het echt iets serieus was, dat hij gelijk had dat hij beter niet naar huis kon gaan. Hij had gewoon gelijk dat er iets mis was, dat hij het niet zou willen weten. Maar er zal een tijd zijn dat hij het toch wel te weten komt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.