FanFic.nl

Cinema Bizarre - The search of his death

/13/ V

Yu stapte onder de douche vandaan en pakte een handdoek. Hij zuchtte even en schdde z'n hoofd zodat het water rondspatte. Zometeen zou Skye voor de de deur staan, wat zouden ze gaan doen? Zitten? Waar zouden ze over kunnen praten? Yu sloeg de handdoek rond z'n middel en liep naar de spiegel toe. Nogmaals zuchtte hij en streek door z'n natte haren heen.
"Je kan het, Yu" Sprak hij zichzelf toe en leunde tegen de wasbak aan. Hij dacht weer aan wat er afgelopen nacht allemaal was gebeyrd. En hij dacht na over daarnet.. Heeft hij nou echt net een hele tijd naar de deuropening zitten te staren? Naar een lege ruimte? Zou Shin hem doorhebben? Yu hoopte van niet, hij wou z'n vriend dit niet aandoen. Is z'n vriendje net dood, komt hij erachter dat één van z'n andere vrienden verliefd op hem is. "Je moet je sterk houden"

"Kom ik ongelegen?" vroeg Maisy en Skye schudde blij haar hoofd.
"Tuurlijk niet. Jij nooit!' Skye stond op en pakte de hand van haar vriendin. "Kom, laten we naar boven gaan" Skye keek haar ouders even aan, trok Maisy omhoog en liep richting de trap.
"Nee! We kunnen niet naar boven!" riep Maisy en hield haar vriendin tegen. Skye keek Maisy verbaasd aan en liet haar hand los.
"En waarom kunnen we niet naar boven dan? Het is niet alsof er monsters onder het bed zitten" zei Skye met een glimlach en zette d'r handen in d'r zij.
"We gaan niet naar boven, omdat we naar buiten gaan" zei Maisy rustig en knikte blij. Skye keek Maisy verbaasd aan en liet d'r meetrekken naar de deur. "Schoentjes aan" beveelde Maisy en Sky deed precies wat ze zei. Ze trok haar zwarte all-stars aan en pakte haar jas van de kapstok. "Klaar?" Zonder op antwoord van Skye te wachten deed Maisy de deur open en trok haar mee naar buiten.
"Waar gaan we heen dan?" vroeg Skye en deed snel haar jas dicht.
"Gewoon" was het antwoord van Maisy die voor Skye uit de straat uit liep.

"Shin, hoe ga je het ze vertellen?" vroeg Kiro voorzichtig en keek naar z'n vriend die aan z'n T-shirt aan het frunniken was. Hij was blij dat hijzelf achter achter het stuur zat, en niet Shin. Als Shin erachter had gezeteb waren ze vast nog niet onderweg geweest.
"Weet niet" antwoordde Shin met trillende stem. "Ik zie wel" vervolgde Shin en zuchtte diep. Het moet gewoon komen. Hij met het rustig proberen te vertellen. Daarom heeft hij Kiro meegenomen. Als steun en als hulp. Kiro was blij dat Strify's ouders niet ver woonde, hoefde hij niet zo ver te rijden. Als de rit te lang zou duren zou hij sneller aan Strify terugdenken. En dan zou hij zich niet sterk kunnen houden, voor Shin. Hij moet dit doen voor Shin. Om hem ook een beetje rustig te houden. Kiro reed één van de laatste straten in en stopte voor het stoplicht. Waarom moest een stoplicht hun nou weer tegenhouden? Hun tegenhouden om dichterbij de waarheid te komen. Om het te vertellen. Waarom moest het stoplicht op rood staan? Omdat ze niks deden, hadden ze meer tijd om over Strify na te denken..

"Waarom moet je nou nu al weg?" Sandra ging op d'r buik op het bed liggen en keek naar Romeo die z'n kleding aan het aantrekken was.
"Ik heb gewoon wat dingen te doen. Niets bijzonders" zei Romeo en hees z'n broek op. Afgelopen nacht is, ook voor Romeo, druk geweest. Ook al heeft hij nog geen traan gelaten, het doet hem echt wel iets. Maar hij probeert zich sterk te houden, zeker tegenover zijn vrienden. Z'n vrienden hebben de meeste steun nodig.
"Hum" zuchtte Sandra en pakte moeizaam haar T-shirt van de grond af. Ze rolde van het bed af en kwam hurkend op de grond terecht.
"Sorry. Ik beloof je dat ik het goed ga maken" zei Romeo en trok z'n T-shirt recht. Sandra keek Romeo met opegrokken wenkbrauw aan en stond op. Ze liep naar hem toe en liet d'r hand over z'n borst gaan terwijl ze in haar ondergoed langs hem heen liep naar de badkamer.
"Ik hoop het maar" zei ze erachteraan en keek Romeo met een glimlach op haar gezicht aan. Romeo schudde lachend z'n hoofd en pakte al z'n spullen bijeen. Niet dat hij veel bij zich had, alleen z'n sleutels en dat soort dingen. Hij liep achter Sandra de badkamer in en sloeg even z'n armen rond d'r middel.
"Ik bel je, oké?" Sandra zuchtte even en rustte haar hoofd tegen Romeo's schouder aan. Ze knikte en Romeo gaf haar een zoen op d'r slaap. "Doei"
"Doei" Romeo liet Sandra rustig los en liep de badkamer uit, op weg naar de voordeur. Hij pakte z'n jas van de kapstop af en deed de deur open. Misschien deed de vrisse lucht hem meer nadenken. Langzaam liep hij naar buiten en keek naar de lucht. Hij sloot de deur achter zich en begon, met z'n handen in z'n broekzakken, rustig te lopen.

Yu zuchtte diep en deed rustig z'n broek aan. Hij zag dat hij niet meer zoveel tijd had om, om te kleden en make-up op te doen etc. Hij kuchtte even. De make-up spullen stonden gelukkig al in de badkamer, dus hij hoefde niet weer heen en weer te lopen. Zonder een T-shirt aan deed hij alvast z'n make-up op. Met z'n T-shirt aan zou hij het weer te heet krijgen, en zou hij hem dus weer uit moeten trekken. Dan is dit slimmer. Dacht Yu. Toen hij klaar was met z'n make-up pakte hij z'n T-shirt van de stoel af en liep naar beneden toe. Het was er zo rustig, zonder Romeo. Hij was nu alleen thuis. Geen ander in het huis. Als Romeo er had geweest, had hij vast en zeker allang keihard muziek opgezet. Om wakker te worden, zegt hij dan altijd. Maar nu is hij bij die ene Sandra. Wie is die Sandra? dacht Yu en zuchtte. Misschien was het wel dat ene meisje waar hij gisteravond/gisternacht mee aan het dansen was? Yu haalde z'n schouders op en plofte op de bank neer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.