Ik kreeg er meteen een raar verhaal te horen over een band genaamd tokio hotel en dat ze een heel druk leventje hadden. Daarom hadden ze soms wat affectie nodig en daarom waren wij hier. "Je kunt ons toch niet zomaar ontvoeren!" schreeuwde mijn zus voor de zoveelste keer. "Problemenkind." hoorde ik één van de mannen stilletjes zeggen, waarop de andere antwoordde. "Die is perfect voor Tom, hij zal haar wel leren respect te hebben tegenover ons!" er liep een rilling langs mijn rug, wat hadden die wel niet allemaal in petto voor ons? Je kon zoveel verstaan onder het woordje 'affectie', maar ik dacht niet dat het iets zou zijn zoals een gezelschapsspel spelen ofzo. "We brengen jullie nu naar jullie kamer, het duurt niet lang voor de jongens van Tokio hotel terug komen, dan kunnen jullie je ze leren kennen." reutelde één van de mannen. Ik keek uit het raam en zag wielen, zaten we in een bus? Ik schrok toen de waarheid tot me door drong, we waren niet in één of andere bus..., dit was een tourbus! Hoe beroemd waren die wel niet? Ik werd uit mijn gedachten getrokken door mijn zus die me zachtjes losliet een naar iemand anders liep. Nu was het helemaal compleet, Natasha liep naar Ellie, mijn andere zus die hier dus blijkbaar ook was. "Kijk, kijk, het plaatje is compleet!" zei één van de sterke mannen. De rest begon vrolijk mee te lachen, Natasha trok Ellie mee mijn richting uit. "Hebben ze het je al verteld?" vroeg ze meteen somber aan Ellie, Ellie kniktte. Ik voelde me meteen een stuk veiliger nu alletwee mijn zussen hier waren. We werden alledrie door één van de mannen vast genomen en ze voerden ons door een smalle gang van de bus. Bij de deur die naar buiten leidde bleef ik even staan, ik hoorde er een paar meisjes gillen. De man trok me verder en we werden een kamer binnen gebracht. Voor we het wisten was de deur op slot en zaten we er vast. "Ze hebben echt schattige snoetjes, de jongens zullen blij zijn." hoorde ik nog vanachter de deur komen, maar toen was het stil. Ik luisterde naar de ademhaling van mijn twee oudere zussen, "Ik ben bang." wist ik uit te brengen. "Dat hoeft niet, het is zeker één of andere grap." zei Ellie, maar ik zag twijfel in haar ogen. Ik keek afwachtend naar Natasha maar ze schudde haar hoofd als teken dat het er niet zo goed uit zag voor ons...