FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

De kamer.

Ik nam de tijd om onze kamer grondig te verkennen, er stond een tweepersoonsbed, een kast en een kleine tv in de hoek van de kamer. Niet echt comfortabel... Ik keek naar boven en zag een paar camera's hangen, "Misschien is het een tv-show." dacht ik luidop. "Nee het is geen tv-show of zo..." hoorde ik meteen als antwoord... maar het was niet afkomstig van één van m'n zussen. Ik keek naar de richting vanwaar het geluid kwam en ik zag twee jongens in de deuropening staan. Het was muisstil in de kamer, niemand durfde iets te zeggen. "Stel jullie maar eens voor!" zei één van de jongens, hij had dreadlocks en het zag eruit alsof hij elk kledingstuk twee maten te groot gekocht had... Waarschijnlijk was dat ook wel zo. "Ik ben Emma, 16 jaar. Dat zijn mijn zussen Natasha en Ellie, Natasha is 18 en Ellie is 19." zei ik gehoorzaam. Plots hield Natasha het niet meer en ze begon te roepen. "Laat ons hieruit!!" er liepen tranen over haar wangen van angst wellicht. "Doe geen moeite, niemand hoort jullie roepen." zei de andere jongen lachend, hij had een ontploft, gek kapsel. "Ik wil weg, ik wil terug naar huis!" jammerde ik nu ook en ik moest moeite doen om niet om te vallen want de bus begon te rijden. Ik keek Natasha bang aan en plots voelde ik twee armen om me heen. Voor ik het wist stond ik met mijn rug tegen de muur en was de jongen met het ontplofte kapsel wel heel dichtbij. "Welk huis?" vroeg hij sluw en met samengeknepen ogen, bang ging ik opzoek naar één van mijn zussen. Ik zag Ellie met open mond staan staren. "Bedoel je dat oude hotel waar we jullie gevonden hebben?", ik probeerde hem te schoppen maar hij had me door en ontweek nog net mijn voet. Ik zag die blik in zijn ogen en ik wist zo al wat zou volgen. Ik sloot mijn ogen en als verwacht voelde ik zijn hand keihard op mij wang slaan. Ik zou hem eigenlijk moeten terug slaan! Ik was 16, maar dat wou niks zeggen! Ik kon die visgraat wel aan! Natasha dacht blijkbaar hezelfde want ze viel hem langs achteren aan en ik probeerde in zijn gevoelige plek te schoppen, maar net op dat moment liep hij terug naar de andere jongen en werd de deur dicht gedaan. Ik liet me langs de muur naar beneden zakken tot ik op de grond zat. Ik legde mijn koude hand op mijn gloeiende wang en het voelde meteen beter. Na een tijdje drong de pijn pas tot me door. "Auhw!" zei ik terwijl ik snel m'n hand weg deed. Natasha die ondertussen al gekalmeerd was veegde haar tranen weg. Ze kwam mijn kant uit en wou mijn wang eens bekijken. "Niet doen!" zei ik en ik draaide m'n hoofd meteen van haar weg. "Maar doet het dan geen pijn?" vroeg ze verward. "Jawel, maar het is niet het ergste dat ik ooit meegemaakt heb dus laat het maar." Ik sloeg haar hand weg toen ze toch nog eens probeerde om het te bekijken. Ellie ging zachtjes op het bed zitten, ze deed tekens naar Natasha dat ze moest komen. Natasha ging gehoorzaam naast Ellie op het bed zitten. "We moeten goed zorg dragen voor Emma, ze is nog zo jong." fluisterde Ellie lief. "Vergeet het maar!!" riep ik ondanks dat meteen. "Ik kan heus wel voor mezelf zorgen. Het is niet eerlijk! Ik haat het om de jongste te zijn!" klaagde ik en ik wou kwaad de kamer uitlopen maar dat ging natuurlijk niet want de duur was weer op slot. Natasha sloot haar ogen en liet zich achterover op het bed vallen. "Laten we gaan slapen." stelde Ellie voor. Ze stond op en duwde Natasha van het bed af. "Waar was dat goed voor?" klaagde die terwijl ze recht sukkelde. Ellie gaf geen antwoord maar trok de dekens van het bed. Ze ging op het bed liggen en nam de dekens weer bij zich. Natasha ging bij haar liggen en ik kroop tussen hun in. "Het is oké, morgen is het allemaal zeker een stuk beter!" fluisterde Natasha geruststellend. "Ik hoop dat als ik morgen wakker word ik gewoon terug in het hotel ben." zei ik, nog een laatste keer voelde ik aan m'n wang. Dit was een slecht voorteken...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.