Ik deed snel mijn mond weer dicht en ik keek Natasha waarschuwend aan, want zij wou er ondanks de bedreiging toch op ingaan. "Je luisterd beter naar je kleine zusje!" zei de jongen met de dreads. "Tijd voor de verdeling." onderbrak de jongen die me de zere wang bezorgd had. Hij was veel te enthousiast naar m'n zin... "Ellie, jij gaat bij Gustav en Georg" Ellie wist niet naar wie ze moest kijken omdat we geen namen kenden. "Ik ben Bill." zei de jongen zuchtend toen hij het doorhad. "Dat is Tom, m'n tweelingsbroer." Bill wees naar de jongen met de dreadlocks. "En dat zijn Gustav en Georg" zei hij nadrukkelijk, zodat Ellie zou begrijpen dat zij 'van hen was'. "natasha, jij bent lastig dus ik ga je bij m'n broertje steken, hij zal je wel leren hoe je je moet gedragen." zei Bill met dreiging in z'n stem. "En jij..." hij keek me aan en ik probeerde me achter Natasha te verstoppen. "... jij bent van mij !" de manier waarop hij het zei kwam raar op me over. Hij grijnsde diepgelukkig van oor tot oor toen hij naar me keek, hij had er zin in... In wat we dan ook zouden doen samen. "De regels zijn: niet weglopen en doen wat we zeggen, zolang jullie luisteren naar ons zullen we jullie geen pijn doen." vervolgde Tom zijn broer. "Oh, en er hangen camera's in jullie kamer, op de deur hangt een briefje, er staat op wanneer de camera's precies aangezet worden en je mag er zeker van zijn dat we kijken!" zei Georg enthousiast. Wat een rare jongens, ze leken doodblij dat wij hier waren ookal wisten ze dat ze illegaal bezig waren. "Dus als je je net aan het omkleden bent..., heb je pech!" Tom zat met zijn lippiercing te spelen en ik hoorde Natasha een walgend geluidje maken. "Mogen we hier vrij rondlopen?" vroeg Ellie plots. "Ja, zolang de bus rijdt kunnen jullie toch niet weg, als we ergens stoppen moeten jullie in je kamer of moeten jullie door iemand bewaakt worden." Ik dacht terug aan de sterke mannen van gisteren en besefte dat we echt niet weg konden...