FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Ze zoekt het zelf!

Ik keek Bill smekend aan, hij kon Tom vast wel overhalen om m'n zus geen kwaad te doen. Hij schudde z'n hoofd en vormde met zijn lippen: Ze zoekt het zelf. "Ogen dicht!" riep mijn zus met angst in haar stem, waarom dacht ze altijd aan mij? Maar ik sloot gehoorzaam mijn ogen, ik wou dit niet zien, wat er ook ging gebeuren. Plots werd ik van de zetel getrokken en werd ik mee genomen door de gang. Ik begon hysterisch te gillen, waar brachten ze me naar toe? "Zwijg!" hoorde ik Bill streng zeggen. Ik deed mijn ogen open en zag dat we in de kamer waren. Ik werd hardhandig op het bed gesmeten en niet veel later volgde Ellie ook, de deur werd op slot gedaan en het was het heel stil, op het gillen van Natasha na... Wat waren ze aan het doen met haar? Ik voelde dat ik in shok ging en ik begon te hyperventileren terwijl de tranen over m'n wangen stroomden. Ellie stond op, ze deed de kast open en trok de planken met alle kleren eruit. Toen nam ze het dekken van het bed en ze legde het in de kast. Ik voelde hoe ze me van het bed trok en me in de kast duwde. Plots was het donker en een stuk stiller, het duurde even voor ik besefte dat Ellie naast me zat en dat ze de kast had dicht gedaan. Ik klampte me vast aan haar en bad dat mijn andere zus het zou overleven. Ellie begon één of ander liedje te zingen om me wat te kalmeren, maar ik hoorde de trilling in haar stem. We hoorden beiden de deur open gaan en we keken door de kleine spleet tussen de kast deuren, ik zag dat Tom Natasha vast had als een baby en hij liet haar hardhandig in het bed vallen. "Ik hoop dat je nu door hebt wie hier de baas is?" en hij ging terug naar buiten. Ellie en ik wachtten nog even tot we de deur hoorden dicht gaan en meteen daarna liet ik Ellie los, ik liep naar het bed. Ik zag dat Natasha hier en daar blauwe plekken had en ze had een open wonde op haar arm. Ik wou haar recht helpen maar ze deed tekens dat het niet nodig was. Ik keek haar vragend aan terwijl ze recht kwam. "Het lukt wel." kreunde ze. "Dit is oorlog." hoorde ik Ellie achter me mompelen. Toen Natasha wou opstaan van het bed wou ik haar tegenhouden. "Dat zou je beter ni..." maar verder kwam ik niet want ze onderbrak me. "Ik ga hier niet zielig zitten doen, dat helpt toch niks hoor." Ze liep naar de kleren die op de grond lagen en zocht er een nieuw topje uit. "dankje, maar je moet niet altijd aan mij denken, zelf als je op het punt staat om in elkaar geslagen te worden is het eerste waar jij aan denkt: ik moet ervoor zorgen dat Emma dit niet te zien krijgt. Ik kan het wel aan." legde ik uit. Natasha wuifde mijn woorden weg terwijl ze een blik met Ellie uitwisselde. Ik zag het rode lichtje branden van de camera's en ik zuchtte. Ze hadden alles dus mee gevolgd. "Dank je." mompelde ik nog een keer...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.