"Tom!" zei Bill kwaad, "Ze mag zich niet te veel opwinden, Emma moet rusten." er ging opluchting door me heen, dus hij ging me zeker ook niet verkrachten vannacht ^^
*tijdsprong*
Ik lag op Bill z'n bed in de ongezellige gang, ik had niet eens met mijn zussen mogen praten toen ik terug in de tourbus gekomen was. Ik moest rusten volgens Bill, sinds we terug waren had hij me nog geen seconde alleen gelaten. Eindelijk had ik wat tijd voor mij alleen want Bill ging iets halen om te eten. Er liep een traantje over m'n wang, wat hadden ze met Natasha gedaan? Omdat ik weggelopen was, had Tom haar... Oké, het was Natasha's idee geweest om de schuld voor zich te nemen, maar ik had beter moeten weten en ik had in eerste instantie niet naar haar moeten luisteren toen ze zei dat ik weg moest lopen. Plots werd de deur open geduwd en Bill kwam binnen. Ik kreunde, de verpleegster had gezegd dat ik niks mocht eten tot en met morgen en nu kwam Bill hier een pizza eten. Hij zette zijn tv en z'n playstation aan, hij deed het deken omhoog en kwam naast me onder het deken zitten. Bill gaf me een micro. "Singstar?" vroeg ik, ergens was ik wel nieuwsgierig, ik wou weten of Bill echt wel goed zong. "Jij mag kiezen." zei hij terwijl hij bijna een heel stuk pizza in z'n mond propte. Ik ging even door alle liedjes en nam er toen 'I want candy' uit van 'Aaron carter', het was een kinderachtig liedje maar heel makkelijk te zingen. Ik en mijn zus zongen het altijd tegen elkaar en ik was altijd singstar, ik hoopte indruk te maken op Bill... Ik deed m'n mond open om te zingen maar het bleef in m'n keel hangen, ik luisterde naar Bill's prachtige stem en hij moest lachen om m'n reactie. Ik kroop uit bed en deed de tv en de playstation uit, "Het is niet eerlijk, jij bent een professional." legde ik uit. Hij begon te lachen en ik lachte gezellig met hem mee. Bill kon echt lief zijn als hij dat wou, maar dan moest hij dat wel willen... Ik keek somber voor me uit. Bill had het door "Wat is er?"