Ik werd wakker, maar ik had de kracht niet om mijn ogen te openen, ik voelde dat ik niet alleen was. Ik hoorde de rustige ademhaling van nog iemand anders. Ik probeerde m'n arm een beetje te verleggen en ik botste met m'n hand tegen iets kouds. Ik nam het vast en herkende het kruisvormige hangertje van Bill. "Bill." wou ik zeggen, maar het geluid bleef achterwege. Ik kreeg geen reactie en opende eindelijk m'n ogen. Ik trok twee keer kort aan het hangertje en Bill kreunde even. hij legde zich een beetje beter en ik besefte nu pas dat ik op z'n bortskas lag. Nu merkte ik ook duidelijk Bill's rustige ademhalig. "Bill." probeerde ik nog een keer te zeggen terwijl ik aan het hangertje trok. Hij zuchtte even en hij opende zijn ogen. "Emma!" zei hij opegelucht en hij was meteen klaarwakker. Hij streelde in m'n haar en ik legde mijn hoofd terug op z'n borstkas. Plots ging de deur open en ik zag Tom in de deuropening staan. Er was iets anders aan hem vandaag... Hij had een blauw oog, met veel moeite keek ik van Bill naar Tom en terug van Tom naar Bill. "Heb jij..." ik maakte m'n zin bewust niet af. Bill knikte en wende zich toen tot Tom. Hij zei iets in het Duits en ik sloot mijn ogen weer om me terug neer te leggen. De deur ging dicht en Bill en ik waren weer alleen. "Het spijt me, ik had Tom gewaarschuwd." legde Bill uit. "Hhhm" was het enige wat ik nog kon antwoorden en ik voelde hoe ik weer in slaap viel.