Toen ik weer wakker werd, voelde ik me al een groot stuk beter. Ik kon me in elk geval omdraaien zonder te vergaan van de pijn. Ik merkte dat ik deze keer wel alleen was en de eenzaamheid maakte me verdrietig. Wat als Tom terug kwam? Hij had gezegd dat hij me ging vermoorden als ik iets aan Bill zou zeggen over het voorval in de badkamer... maar technisch gezien had ik er niks over gezegd. "Bill!!" riep ik dan toch maar in de hoop dat Tom niet zou opduiken. Ik was blij toen Bill binnen kwam. "Het spijt me zo!" begon hij meteen te praten. Ik schudde m'n hoofd als teken dat het wel oké was. Hij kon er niet aan doen dat Tom me dat aan gedaan had. "Weet je wat ik niet begrijp? Van de ene op de andere dag neem je me weg vanbij mijn huis, mijn school en mijn vrienden. En ik...." maar Bill legde meteen zijn vinger op mijn lippen om me te doen zwijgen. "Dit is nu je huis, school is saai, en wij zijn je vrienden." zei Bill vol overtuiging en hij lachte lief. Ik kon er niet tegen als hij zoiets zei, het was echt net alsof we hier nooit meer weg zouden graken... Dat was misschien wel zo, maar ik haatte het als het nog eens bevestigd werd. "Vrienden die me in elkaar slaan?" vroeg ik bitchy. "Ik heb je nog nooit pijn gedaan." zei Bill nu iets strenger. "Oh neeh? Mijn wang dan? en die keer dat je me wou verzorgen maakte je het ook alleen maar erger! En die verkrachting dan? Daar heb ik ook zo van genoten!! Om nog maar te zwijgen over de dingen die vrienden m'n zussen aan doen!!" tranen liepen over mijn wangen en ik ging steeds luider praten. Ik sprong uit Bill zijn bedje het gangetje op. Het kon me niet schelen dat ik overal pijn had, ik wou Bill even niet meer zien. Ik wou naar de keuken/woonkamer lopen, maar in de gang ik bostste tegen Tom op die je juist de beddenkamer in kwam lopen. Ik duwde hem hardhandig aan de kant en ik liep meteen naar de kamer waar ik en mijn zussen in het begin moesten slapen. Ik smeet de deur hard dicht achter mijn rug en ik liet me op de grond zakken terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.