FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Wil je vanaf nu eerlijk zijn?

"Emma?" klonk de stem van Ellie plots in de kamer. Ik keek haar aan met zo'n blik van: Rot op! Ze negeerde het en kwam de kamer binnen, ze ging naast me op het bed zitten. "Waar is Natasha?" vroeg ik toen ik wat gekalmeerd was. "Ik weet het niet, sinds je ontsnappingpoging heb ik Natasha niet meer gezien en Gustav en Georg laten mij ook de hele tijd zitten. Vanmorgen mocht ik voor het eerste weer eens uit deze muffeige kamer komen. Af en toe kwam Gustav wat eten brengen, maar dat was ook het enige." zei ze somber. Ik zag het beeld van Tom daarnet op de gang weer voor me. Hij had eten bij zich. "Natasha is bij Tom." zei ik en ik voelde hoe angst me overmande. "Is dat zo erg?" vroeg Ellie die natuurlijk niks van m'n reactie bergreep. "Ja, jij weet niet tot wat die jongen in staat is!" riep ik hysterisch met de gedachte aan die nacht met hem in de badkamer. Ik stond meteen recht en ik liep naar de bedenkamer. "Blijf van haar af!!" riep ik toen ik er binnen kwam. Ik zag net hoe Tom Natasha het eten gaf. Ze hadden haar duidelijk niet alleen verkracht als straf voor MIJN ontsnappingspoging, want ze zat onder de blauwe plekken en ze zag eruit alsof ze 10 verschillende soorten medicatie had geslikt. Ik voelde dat mijn pijnstillers stilletjes aan, aan het uitwerken waren en ik kreeg steken in m'n zij. "Emma?" Bill stak zijn kop uit zijn bed. "NEE, laat me gewoon alleen! Ik wil niemand zien, ik weet niet wat ik moet doen en ik heb al helemaal geen idee meer wie ik kan vertrouwen en wie niet." Ik was verschrikkelijk in de war en ik merkte dat ik mijn stem kwijt was want het laatste wat eruit kwam, was gefluister. "Ik ben zo in de war." Bill keek me vol medelijden aan en hij kwam op me af. Hij sloeg zijn armen lief om me heen. Ik duwde mijn gezicht in zijn nek en ik kon het niet meer aan. De tranen stroomden in riviertjes over mijn wangen. Het werd me allemaal even teveel. De verkrachting, het ongeluk, Tom die me toegetakeld had, Natasha die maar niet begrijpen wou dat ik het niet leuk vond als ze al mijn staffen voor zich nam. Ik drukte mijn gezicht in Bill z'n nek, het kon me niet schelen dat ik Bill eigenlijk zou moeten haten voor dit alles. Ik had nood aan een knuffel en Bill vertrouwde ik nog het meesete van alle jongens hier. "Auhw." zei ik terwijl de kramp in m'n zij steeds erger werd. "Je moet rusten, ga maar op m'n bed liggen." zei Bill sussend. Ik ging gehoorzaam naar Bill's bed en ik liet liet me er uitgeput op vallen. Ik had meteen spijt van het vallen want het maakte de pijn alleen maar erger. Ik hoorde hoe Bill terug binnen kwam. "Hier, ik heb wat tegen de pijn." zei hij en hij zette het glas op het nachtkastje. Bill kwam voorzichtig naast me zitten en hij wreef troostend over m'n rug. "Bill?" vroeg ik terwijl ik het glas een beetje wantrouwig nam. Hij kon er vanalles in gedaan hebben... "Ja?" zei hij, maar ik bedacht me meteen toen ik z'n stem hoorde. "Laat maar." zuchttte ik en ik dronk zonder nadenken het glas in één keer op, het smaakte maar vies. "Je kan echt alles vragen." moedigde Bill me verder aan. Ik schudde mijn hoofd, ik had beter mijn mond gehouden daarnet. Nu ging hij vast en zeker blijven door vragen. "Weet je wat? Laten we gewoon opnieuw beginnen? Haay, ik ben Bill." zei hij met een lief lachje en hij stak z'n hand naar me uit. "Nee Bill, dat gaat niet." zei ik somber en ik sloeg zijn hand weg. "Dat wat jij en Tom me tot nu toe al hebben aangedaan zal ik nooit vergeten. Maar..., als ik hier dan toch niet meer weg kan wil ik toch proberen er het beste van te maken." kreeg ik met moeite over mijn lippen. "Beloof je vanaf nu altijd alles eerlijk te zeggen? Van, waar we heen gaan tot wanneer je me gaat verkrachten enzo?" vroeg ik blozend. Het leek me beter voor mezelf als ik dat soort dingen op voorhand wist. "Alleen als jij ook eerlijk bent, en dat brengt ons dan terug bij ons vorige onderwerp." Bill wachtte nieuwsgierig af. Hij wou nog steeds weten wat ik daarnet wou vragen. Ik zuchtte, "Wat ik dus wou vragen... Wil je me alsjeblieft niet verkrachten vannacht? Deze dag was al erg genoeg op zich." vroeg ik dan toch uiteindelijk. Bill verwachtte duidelijk een andere vraag maar hij knikte uiteindelijk toch van 'ja'.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.