FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Ik zou hem zo de huid vol schelden als hij 'thuis kwam'!

Ik stond op uit het bed ondanks het feit dat ik moest slapen van Bill. Ik lag toch maar de hele tijd te piekeren en het werd tijd om nog eens met Natasha te praten. Ik moest maar één stap verzetten of ik stond al aan Tom z'n bed waar m'n zus in lag. "Die ontsnapping was ook echt geweldig hé?" zei ze luchtig met een lachje erachteraan. Ik moest ook wel lachen toen ik besefte hoe zielig ik eigenlijk was. Had ik eens de kans om te ontsnappen, dan liep ik onder een auto. "Ja, maar die schop in Bill's gevoelige plek was wel precies raak. Ik denk dat hij er nog steeds last van heeft want vanavond gaat hij me met rust laten zei hij." Samen begonnen we weer te lachen en ik ging bij Natasha op het kleine bedje zitten. "Hoe gaat het nu met je?" vroeg ik toch ietwat bezorgd en ik legde m'n hand op haar voorhoofd om te voelen of ze koorts maakte. "Goed..., en met jou? Je ziet er ook niet bepaald gezond uit." zei ze bezorgd, ik voelde aan één van de blauwe plekken die Tom me bezorgd had. "Het enige wat me nu op de been houd zijn die pijnstillers van Bill, maar van zodra die uitgewerkt zijn is de pijn ondraagelijk." Even was het stil. "Jaja, Tom weet wel hoe hij iemand moet straffen." zuchtte Natasha somber. "Weet je wat raar is? Tom kan ook zo lief zijn. Nu bijvoorbeeld, nu zorgt hij zo goed voor me dat het bijna niet te geloven is dat hij me dit zelf heeft aangedaan." zei ze in de war. Ik begreep wat Natasha bedoelde, Bill gedraagde zich precies hetzelfde. "Het is een tweeling... misschien dat ze daarom beiden zo raar doen." zei ze net of ze m'n gedachten gelezen had. "Denk je..., zouden ze ons ooit nog vrij laten?" Ik zag in Natasha's ogen dat ze zich net hetzelfde af vroeg. Even was het stil en was er een hoop twijfel. "Natuurlijk niet." zeiden Natasha en ik in koor en we schoten in de lach ondanks de ernst van de zaak. "Hoe is Bill eigenlijk?" vroeg mijn zus plots nieuwsgierig. Ik dacht even na, "Het enige wat hij momenteel wil, is dat ik bij hem slaap. Zogezegd zodat er iemand bij me zou zijn voor het geval er iets gebeurde, maar ik weet wel beter..." ik kreeg een krop in m'n keel bij de gedachte aan die eerste keer dat ik in Bill's bed gelegen had, maar ik slikte het in. "Misschien zijn ze gewoon ziek?" hoorde ik Natasha ergens op de achtergrond zeggen, maat het drong niet zo goed tot me door. Ik was zo kwaad op Bill dat hij me van m'n maagdelijkheid beroofd had op zo'n manier! Vannacht, als hij 'thuis kwam' zou ik hem zo de huid vol schelden daarvoor. Dat stond nu op m'n 'to do-lijste'. Ik zou het hem meteen vragen als hij terug kwam.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.