FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Bill in boxershort.

Ik ging terug naar de beddenkamer en ik kroop onder de dekens. Wat zou ik nu eens gaan doen? Natasha was in slaap gevallen tijdens m'n telefoongesprek en ik wou haar niet wakker maken. Ik kon me goed voorstellen dat ze doodop was van Tom en ik gunde haar al de rust die ze kon krijgen. Ik werd uit m'n gedachten gehaald door herhaaldelijke pijnlijk steken in m'n zij. Daar kwam de pijn weer... Ik sloot mijn ogen. Als ik m'n best deed viel ik misschien ook in slaap en dan zou ik de pijn niet meer voelen...

Ik opende traag en geeuwend m'n ogen en ik voelde me meteen alles behalve goed. Afgezien van de wonden die Tom me had toegebracht, had ik een verschrikkelijke kriebel in m'n keel. Ik begon meteen te hoesten. plots stond Ellie naast het bed. "Waar was jij de laatste 2 uur?" vroeg ik tussen het hoesten door. "Ik zat terug opgesloten in onze kamer, ze waren me vergeten en pas na twee uur had die bodyguard door dat ik daar ook nog zat, maar dat doet er nu niet toe. Gaat het wel goed met je?" vroeg ze bezorgd. Wat haatte ik die vraag! "Ik heb het koud." zei ik rillend en ik nam wat meer deken bij me. "En de pijnstillers zijn ook uitgewerkt." vervolgde ik met een pijnlijke gezichtsuitdrukking. "Hoe laat is het?" wou ik weten. "Iets na 1 uur 's nachts" antwoorde ze nog, maar daarna verliet ze de kamer weer. Die arme, Natasha en ik klaagden altijd over het feit dat Bill en Tom ons lastig valden, maar zei werd gewoon compleet verwaarloosd de laatste tijd... Ik keek zelf ook eens op de klok. Bill zou zo wel thuiskomen dacht ik. Ik zag de 'joepie' op de grond liggen en ik nam hem om er even in te kijken. Ik kon toch niet meer slapen. Het eerste wat ik zag toen ik het boekje open deed was een interview met 'Tokio hotel'. Geïnteresseerd las ik het stukje met Bill. Eén van de vragen trok m'n aandacht, het ging erover wat ze aantrokken om te slapen. Ik veronderstelde niet dat Bill altijd met z'n kleren sliep. Tot nu toe wel, maar dat was omdat ik gewond was enzo, dus hij wou me nooit alleen laten zelf niet om zich om te kleden. Ik las dat Bill in z'n boxershort sliep. Dat was toch gemakkelijk? Hij moest niet eens iets anders gaan aantrekken, gewoon kleren uit doen en hij was klaar. Waarom deed hij dat dan niet gewoon? Niet dat ik dat zo graag wou, maar het was één van die vreemde kronkels in Bill z'n hersenen die ik niet begreep. Ik zou het hem zeker vragen als hij terug kwam.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.