FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Met of zonder kleren?

Ik begon plots weer luid te hoesten en ik legde me maar weer onder de dekens want ik had het nog steeds verschrikkelijk koud! Zelf na ons vurige gesprek van daarnet. "Leuk gesprek gehad met Bill?" klonk Natasha's stem vanuit het bed van Tom. Ik zuchtte, aan de ene kant was ik blij om het feit dat we een gemeenschappelijk kamer hadden. Dan kon Bill me niet zomaar verkrachten wanneer hij wou. En aan de andere kant vond ik het niet zo leuk want je had dus geen privacy! Ik negeerde haar maar want het had geen zin om uitleg te geven als ze alles al gehoord had... Ik hoorde hoe er opnieuw iemand binnen kwam in de beddenkamer en ik was wel nieuwsgierig wie het was. "Je bent dus wel ziek." zei die veel te bekende stem, het was dus Bill. En zijn woorden ontkennen had echt geen zin meer na die hoestaanval die zeker de hele bus gehoord had. "Bill..., waarom slaap je eigenlijk niet in je boxer?" vroeg ik met hese stem. Ik herinnerde me dat ik hem dat wou vragen toen ik net de 'joepie' gelezen had. "Ik dacht dat jij dat niet zou willen." hoorde ik Bill zeggen, er was iets aan z'n stem, ik kon duidelijk horen dat hij weer gehuild had. "Alsof ik een keuze heb, ik ben ontvoerd, weet je nog?" wreef ik het er nog eens in. Ik hoorde Bill zuchten en ik moest weer hoesten. Ondertussen was ik zowat bevroren van de koude. Ik voelde hoe Bill op het bed kwam zitten, maar ik draaide me niet om. "Bill, geef me wat tijd. Je begrijpt vast wel dat ik geen idee heb wat ik nu moet doen?" legde ik uit toen hij z'n hand op m'n rug legde. "Ja, laat het maar even rusten en neem maar de tijd om na te denken... Eeuhm, is het oké als ik vanaf nu in boxershort slaap? Met een jeansbroek slapen is niet echt leuk en ik heb niks anders." Ik draaide me eindelijk naar hem om en ik zag dat Bill z'n haar niet meer recht stond. Daarom had hij de kamer dus verlaten. "Ja, doe maar." zei ik en ik begon meteen weer te hoesten. Ik draaide me terug om en ik hoorde hoe Bill z'n kleren begon uit te doen. Daarna ging het deken even omhoog en ik voelde meteen de koude aan mijn rug. Ik begon hevig te rillen, maar ik voelde vrijwel meteen Bill's warme lichaam tegen het mijne aan drukken. Normaal zou ik dat niet toestaan, maar de warmte die hij me nu gaf maakte het voor mij onmogelijk om tegen te spreken. "Emma, je bent aan het bevriezen!" zei Bill geschrokken terwijl hij me snel in z'n warme armen nam. Hij zuchtte tevreden, "Slaapwel." fluisterde hij in m'n oor. "Ja, voor jou hetzelfde." zuchtte ik doodmoe en ik viel vrijwel meteen in slaap met Bill tegen me aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.