We kwamen uit de toiletten gelopen en ik hoorde Tom naar me fluiten. Ik negeerde hem gewoon want ik wist toch dat hij het niet meende. "Zullen we maar terug naar huis gaan?" fluisterde Bill lief in mijn oor. Ik keek Bill meteen een beetje verdrietig aan. "Naar huis?" vroeg ik smekend. "Naar de tourbus." verbeterde Bill zichzelf snel. Ik knikte begrijpelijk, ik was niet meer in de stemming om te shoppen eigenlijk. Bill legde zijn arm over mijn schouders maar ik had ook geen zin om erop te reageren en te zeggen dat ik dat niet wou. Plots merkte ik hoe moe ik eigenlijk wel was en ik liet m'n hoofd op Bill's schouder rusten. Uitgeput sloot ik m'n ogen even. "Hoe lief!" hoorde ik Tom zeggen en ik stak mijn middelvinger uit in de richting waar z'n stem vandaan kwam. Het werd kouder dus ik wist dat we buiten waren, maar ik wou nog steeds mijn ogen niet openen. Daar was ik te moe voor. We stapten in de auto en met moeite deed ik mijn gordel aan. Uitgeput sloot ik mijn ogen weer...
"Emma?" Ik opende traag mijn ogen en keek in Bill's bruine kijkers. Hoe lang had ik geslapen. "We zijn er." zei Bill en hij wreef zachtjes over m'n wang. Nog niet zo lang dus. Hij hielp me recht en we stapten in de tourbus, ik liep meteen naar de frontlounge en ik legde me in één van de zetels. Ik had geen honger, ik wou alleen maar slapen. Ik hoorde hoe er iemand binnen kwam en ik wist gewoon zo dat het Bill was. Daarvoor hoefde ik niet te kijken. Bill zette zich naast me en hij speelde wat met mijn haar. Met het laatste beetje kracht legde ik mijn hoofd in z'n schoot en ik viel meteen weer in slaap.
"Auhw." zei ik toen ik gewekt werd. Het duurde even voor ik door had dat ik op de grond lag. Ik keek op en zag Bill zitten, hij moest veel moeite doen om niet in lachen uit te barsten. "Ja, heel grappig." zei ik sarcastisch. Zuchtend kroop ik terug in de zetel en ik ging naast Bill zitten. "Je hebt gepraat in je slaap." zei hij plots. Ik had het gevoel alsof m'n hart stopte. Ik wou niet weten wat ik allemaal gezegd had.