En dan ga je achteraf zeker boos zijn omdat ik je verkracht ?
"Je zei mijn naam." antwoorde Bill op mijn gedachten. "Logisch, ik had een nachtmerrie." zei ik gemeend voor zo ver dat kon en ik draaide mijn gezicht weg van hel. Ik was echt niet goed in liegen, je zag het altijd in m'n gezicht als ik loog. Ik hoorde Bill zuchten, "Je gaat het echt nooit toegeven hé?" vroeg hij somber. "Wat toegeven? Er valt toch niks toe te geven!" zei ik en ik keek hem vragend aan. "Dat je van me houd." Seconden lang kon ik niks zeggen en net toen ik wou antwoorden kwam Natasha binnen gedanst, ze zong 'rude boy' van 'Rihanna'. Bill en ik keken haar boos aan en ze begreep meteen dat ze niet welkom was, dus verdween ze zo snel als ze gekomen was. Ik draaide met mijn ogen. "Heb ik nog iets gezegd?" vroeg ik om er zeker van te zijn dat Bill niet weer over liefde zou gaan praten. Hij knikte en er kwam een sluw lachje op z'n gezicht. "Wat heb ik dan gezegd?" Maar Bill schudde zijn hoofd ten teken dat hij het niet zou zeggen. Dat kon hij niet doen, ik kon er niet tegen als mensen iets voor me verzwegen. "Je zult er iets voorover moeten hebben." zei Bill eigenwijs. "Oké dan." zei ik en ik deed m'n t-shirt uit zodat ik in m'n bh zat. "Ga je het nu zeggen?" smeekte ik hem. Bill keek me geschrokken aan, hij had duidelijk niet verwacht dat ik mijn t-shirt zou uit doen. "Ga je het nu zeggen of moet ik mijn broek ook uitdoen?" zei ik en nam een bitcherige houding aan. "Dat mag altijd." zei Bill en die blik in z'n ogen beviel me niets. Zuchtend nam ik mijn t-shirt en ik deed hem terug aan. "Bill..., alsjeblieft?" zei ik en ging met mijn hand onder zijn t-shirt. "Emma! en dan ga je achteraf zeker kwaad zijn omdat ik je verkracht?" zei Bill gemaakt kwaad, maar ik zag dat hij het moeilijk had om zich te concentreren.