Schreeuwend werd ik wakker en ik sloeg wild om me heen. "Emma... Auhw." hoorde ik naast me. Ik was dus niet alleen! Wie er ook bij me was, ik ging wanhopig opzoek naar die persoon. Toen ik hem gevonden had sloeg ik m'n armen om hem heen. Tranen liepen in riviertjes over m'n wangen. Ik opende mijn ogen en ik zag in het beetje licht wie het was. "Emma? Wat is er?" vroeg Bill bezorgd. "Tom..., verkrachting..., ik denk dat ik een nachtmerrie had." zuchtte ik opgelucht dat het niet echt was geweest. Bill wreef met een pijnlijke geizchtsuitdrukking over z'n wang. "Wat is er?" vroeg ik nog steeds zuchtend van de schrik. "Toen je wakker werd heb je me een mep verkocht." en hij deed het lichtje op z'n nachtkastje aan. "Sorry." zei ik en ik liet mijn hoofd op Bill z'n schouder rusten. "Houd toch jullie klep!" klonk het kwaad vanuit Georg's bed. Oh, ik was al vergeten dat de anderen hier ook sliepen. Bill negeerde Georg en hij praatte gewoon verder. "En..., hoe voelt het om me te knuffelen als ik halfnaakt ben?" ik wist gewoon dat hij die vraag zou stellen. "Net hetzelfde als anders, maar alleen geef je nu nog meer warmte af." ik wist gewoon dat hij teleurgesteld keek. Hij begon een liedje te zingen, het klonk als een liefdes liedje of zo. Dit was de tweede keer dat ik Bill hoorde zingen en het verbaasde me weer hoe prachtig z'n stem klonk. "Zoom into me." klonk Bill's rustige stem in m'n oor. "I know you're scared. When you can't breath I will be there, zoom into me." Na die zin stopte hij. "Bill?" vroeg ik met hese stem. Ik voelde hem knikken. "Heb jij dat geschreven?" vroeg ik nog net halfwakker. "Ja, ik heb het op jou geïnspireerd.", ik voelde hoe hij me een kusje op m'n wang gaf. Ik wou erop reageren en hem zeggen dat hij dat niet mocht doen, maar ik kon niet meer. Ik viel terug inslaap op Bill's schouder en het laatste wat ik voelde was dat Bill me onder de dekens legde.