FanFic.nl

Instrumental

Tokio Hotel

Bill.
What the fuck. Serieus, What. The. Fuck?!
“Kan iemand mij uitleggen wat er zonet gebeurde?”� Boos blaas ik rook uit wanneer ik onze kleedkamer inloop, om dan snel weer een hijs te nemen aan mijn sigaret, mijn hersens moeten gerustgesteld worden.
Met mijn benen over de leuning geplaatst, zie ik hoe Tom grommend ook de kleedkamer in sjokt en Georg en Gustav volgen hem. Mijn broer settelt zich in een bank die tegenover mijn stoel zit, Georg landt op een grote zitzak en Gustav legt zich neer op een massagetafel.
“Hallo? Ik word niet graag met lucht vergeleken, al ben ik ook onmisbaar.”�
“Ja, weet ik het?!”� snauwt Tom mij af. Hij kijkt me aan met smeulende ogen, ziet hoe ik zoveel mogelijk nicotine probeer binnen te krijgen, en begint dan zelf in zijn zak te graaien. Uiteindelijk eindigt hij als mij; hysterisch zuigend aan een wit en zeer heilig stokje vol geruststelling.
“Wie denkt ze dat ze is?”� Georg breekt door de gespannen lijn tussen mij en Tom. “We hadden helemaal niet verwacht dat we een Comet binnen zouden slepen, van de nominaties alleen al waren we super trots op,”� probeert Georg de stem van die paarse Tinkie Winkie na te doen, hij komt hij eerder in buurt van een verlepte oma. “Om van te kosten!”�
“Vergeet die mislukte drummer niet,”� mompelt Gustav, die met zijn gezicht van ons is weggekeerd, al weet ik dat zijn gezicht toch op omweer staat. “Blijkbaar kan ze niet in haar eentje een drumstel aan, en heeft ze daar een partner voor nodig, die even belabberd is.”�
Vinnig druk ik mijn sigaret uit op de donkerblauwe leuning. “Wat boeit mij dat nou weer, ze hebben onze Comets gestolen! Wij hadden de Beste Live-act en Super Comet moeten winnen, dat spreekt voor zich! Ik geloof gewoon niet dat het stemmen eerlijk verlopen is. Ze zijn een prut band!”� Ik merk niet eens meer dat ik gil, zoveel woede kookt er in mijn aderen. Niemand, maar dan ook echt niemand komt aan mijn spullen.
“Ze mogen ze hebben, volgend jaar zullen ze het toch weer aan ons terug moeten inleveren, zoals het hoort. By the way, die Sky, wat had hij aan?”� Tom drukt nu ook zijn sigaret uit op de bank en vist de volgende er alweer uit.
“Het is dus een man?”� Gustav rolt onze kant op, maar neemt niet de kracht om ook nog eens rechtop te zitten.
“Dí¡t kan onmogelijk een vrouw zijn,”� concludeert Tom zonder echt een sterk argument te gebruiken. “Maar ik had het over zijn kleding. Het lijkt net alsof hij het uit mijn kast heeft gestolen, maar dan op een verkeerde manier draagt, ik schaam me kapot. En al dat wit, wilt hij zich vergelijken met een engel?”� Hij trapt tegen de tafel voor hem die zich piepend verplaatst. “En dan die ‘fan’ naar voren halen, dat was gewoon van te voren uitgedacht!”�
“Kunnen we hier over ophouden, ik krijg koppijn.”� Met gesloten ogen wrijft Georg over zijn slapen
“Nee, want ik wil het nog over die smurf hebben,”� bries ik verder. “Beetje doen alsof ze verlegen en de heilige maagd uithangen. Ik durf er om te wedden dat ze haar band en crew zeker heeft plat genaaid, niet te vergeten haar fans. Pff, snob.”�
“Man, wat dacht je dat die hele band het gewoon met elkaar doet,”� murmelt Georg met nog steeds zijn ogen gesloten. “En wat is het idee met die maskers? Zijn ze echt zo lelijk?”�
“Echt wel. Wij hebben, ik in ieder geval, mooie koppies, zij kunnen daar niet mee pronken, dus dan gaan ze maar ‘mysterieus’ doen om de aandacht te krijgen. Ik zou zo graag een keer die witte masker van Sky’s hoofd afrukken op het podium waar iedereen hem kan zien en dan keihard lachen om zijn mislukking.”� Tom grijnst duivels en heeft zijn ogen ver voor zich uitstaren, hij is alles al aan het inbeelden.
“Waarschijnlijk doen ze die maskers niet eens af wanneer ze alleen met elkaar zijn, de band zou gelijk splitten bij het zien van elkaar,”� voeg ik er nog eens minachtig aan toe en pakt mijn mobiel erbij om in de reflectie van het scherm mijn gezicht te bewonderen.


Een interview paar dagen voor de uitreiking van de Comets.

Interviewer: Hé, van harte welkom, ik ben vereerd om jullie hier te mogen interviewen.
Bill: We vinden het ook leuk om hier te zijn.
Interviewer: De Comet 2010 is bijna in zicht, hoe staan jullie ervoor?
Bill: Dit keer zijn we alleen voor Beste Live-act genomineerd, maar we zien er als altijd naar uit.
Interviewer: Verbaasd? Ik bedoel, je zegt ‘alleen voor’, hadden jullie verwacht voor meer genomineerd te zijn?
Bill: Meer nominaties is altijd leuker, maar we zijn tevreden met waar we voor genomineerd zijn. Beste live-act zegt ook heel wat.
Interviewer: Dan wil ik het nu over je competitie hebben. Zijn het grote gevaren?
Tom: Natuurlijk niet, wij zijn gewoon goed.
Interviewer: En daar is geen twijfel aan mogelijk. Maar hoe zit het met die nieuwe band, Instrumental? Ik zie hier dat ze voor drie Comets zijn genomineerd. Beste Nieuwkomer, Beste Band en ook met jullie in dezelfde categorie zitten, beste Live-act. Dat lijkt mij toch wel even schrikken, vooral omdat ze zo nieuw zijn?
Bill: Eerlijk gezegd ken ik ze niet echt, het verbaasde mij dus wel dat ze voor zoveel genomineerd zijn.
Interviewer: Het is een vrij aparte band. Wat ik eerder heb gelezen in een interview, is dat ze geen zanger[es] hebben, een tolk was hun benaming ervoor. Zie jij jezelf als een tolk?
Bill: Ik snap het hele tolk idee niet echt?
Interviewer: Sky Walker zei tijdens een interview in Parijs dat wanneer mensen zingen, blijkbaar niet genoeg kunnen uitleggen met hun instrumenten. Eens?
Bill: Nee, natuurlijk ben ik het daarmee niet mee eens. Er wordt dus beweerd dat ik het vijfde wiel ben? Ik vind juist dat je met zingen meer je hart kan laten spreken en instrumenten verduidelijken dat nog eens wat sterker.
Interviewer: Dit zou een heerlijk debat kunnen zijn tussen jullie en Instrumental. Maar waar ik eigenlijk toch wel benieuwd naar ben is, wat denken jullie, Sky een man of een vrouw?
Tom: Man!
Bill: Man
Georg: Man
Gustav: … Man
Interviewer: Enige toelichting?
Tom: Nee, hij is gewoon overduidelijk een man. Zijn lopen, praten en bewegen, een man.
Interviewer: Nou, dan wil ik jullie bedanken voor het komen, en ik zal duimen voor jullie tijdens de Comet.
Tokio Hotel: Bedankt.

Reacties: