FanFic.nl

Instrumental

After Party

Dorien.
Languit zitten we op een witte loungebank die mee met een hoek vormt. Er staan al lege champagneglazen op de lage, witte tafel voor mij, terwijl de afterparty pas net is begonnen. Niet dat ik er iets op tegen heb, ik hou wel van een losgeslagen feestje. Het is alleen super klote dat ik niets kan uithalen, het is verdomd moeilijk om je tong uit een priel streepje van je masker te steken.
Zuchtend laat ik mijn champagne kolken met mijn hand. Yasmine zit naast me, trilt met haar benen en kijkt wat voor zich uit. Daarnaast zit Rianne, die het weer eens niet kan laten te drummen op haar benen. Nicole daarentegen hupt van haar bank om een vol glas van het dienblad te jatten en drinkt er gulzig aan tijdens haar kleine draai. Tessa zit naast mij, heeft haar zwarte flatjes uitgetrokken om met opgetrokken knieën op de bank te zitten en haar kin erop te laten rusten.
“Wat zit jij er verveeld bij? Drink wat!”� Ik stoot Tessa aan en geef haar mijn glas, om dan zelf snel een nieuw glas te pakken van de ober die net voorbij loopt. “Morgen zijn we toch vrij, vanavond gaan we lekker feesten.”�
Tessa grinnikt en stopt met het frutselen aan haar felblauwe baby doll jurkje. Ik heb niets met die dingen, maar het staat haar zo ontzettend schattig, Nicole heeft een goeie keuze gemaakt. Het heeft namelijk een drukke bloemetjesmotief die wit zijn, een zwarte, brede lint om haar middel waar Nicole zo gek van was en haar bovenkant is strapless, er is nog kant aan de rand gestikt en onder haar jurk komt nog allemaal fijn tule vandaan die het jurkje boller maakt. Alsof ze regelrecht uit de verpakking is gestapt.
“Waar kijk je naar?”�
“Naar jou.”�
“Do.”�
“-Hé, bek houden!”� zegt ik geschrokken. Ze plaatst gelijk haar handen voor haar plastic mond en laat zo haar armbanden rinkelen.
“Sorry, Vi,”� piept ze tussen haar vingers door. Ik wapper met mijn hand dat het goed is.
“Ga je mee dansen?”� Ze schudt haar hoofd en houdt haar glas omhoog om aan te geven dat ze nog drinken heeft. Ik haal mijn schouders op, kieper de drank in één keer naar achteren, zet het glas op tafel en loop dan richting de dansende menigte.
Met mijn kont heen- en weer, voeg ik mij tot de rest en gooi mijn armen in de lucht. Even sluit ik mijn ogen en geniet van de drum en bass die uit de boxen dreunt, tot dat ik tegen iemands schouder beuk en terug mijn ogen moet openen.
“Sorry,”� zegt ik gemeend. De Bitch in mij houd ik maar voor even in haar kooitje, er loopt hier echt te veel paparazzi.
“Uh, ja.”� Zijn ogen glijden naar beneden, om weer dezelfde route omhoog te gaan en blijft dan bij mijn gezicht hangen, of eerder mijn masker.
“Is er wat?”� zeg ik wat bits, moet hij maar niet zo staren.
“Nee, ik vroeg mij alleen even af hoe je in godsnaam kan ademen achter zo’n masker, laat staan zien.”�
Met open mond kijk ik hem aan door hoe minachtig hij zijn woorden uitsprak.
“Mijn masker functioneert als een tweede huid, hoor. Ik heb niet eens door dat ik hem op heb, het is geen hard plastic, meer richting rubber. Waarom leg ik dit überhaupt uit?”�
“Dat vraag ik mij ook af.”�
“Eikel, ga ergens anders een klootzak uithangen!”� Kwaad plant ik mijn handen - en stiekem mijn nagels - in zijn bast en duw hem naar achteren, een geschrokken en uit balans gehaalde ober laat zijn dienblad over de jongen vallen. Bruisende champagne valt als een waterval over zijn bruine haren en laat het aan zijn gezicht plakken.
Met mijn verstopte grijns loop ik terug naar mijn vrienden en plof weer naast Yasmine, om dan mijn hoofd tegen haar schouder te leggen.
“Wat heb je gedaan?”� vraagt Yasmine gelijk en neem een slokje van champagne, ik ben benieuwd welk nummer deze draagt.
“Niets,”� mompel ik en begin doelloos de kreukels in haar broek terug te duwen. “Hij begon,”� zeg ik er dan achteraan, ze heeft me toch allang door.
“Gott, wie heeft wat gedaan?”� En nu veranderd Yasmine in de volwassen leider met het luisterende oor, verbazingwekkend hoe ze dat zo in eens kan doen.
“Ik ben zijn naam een beetje kwijt, maar volgens mij speelt hij in die Tokio Hotel band. Goed, die dude maakte me gewoon in mijn gezicht belachelijk. Nou ja, eerder mijn masker, hij was er niet echt vol van. Ik heb hem naar achteren geduwd, wat verkeerde woorden over mijn tong laten rollen en nu heeft hij een champagnedouche gehad.”� Ik weet gewoon dat ze nu overdreven met haar ogen rolt.
“Je kunt je weer niet inhouden? Hij zal heus niet de enige zijn die het niet met ons eens is, so be it. En ik geef toe dat ik niet zo blij ben van je actie, we zijn hier voor het eerst, nu zal iedereen ons bestempelen met: de band met een high temper.”�
“Ja-ja,”� antwoord ik met een opgetrokken neus en leg me dan nog wat tegen haar aan. Haar Kani vesten zijn altijd zo lekker dik en zacht.
“Ja, ik haat het ook om deze rol te spelen,”� haalt ze de woorden uit mijn hoofd, “maar blijkbaar is dat nodig. Wees blij dat ik je niet eis om sorry te zeggen tegen hem, maar ik wil wel liever dat je uit zijn buurt blijft, straks is hij uit op wraak.”�
Hier moet ik toch even om grinniken, knijp dan zachtjes in haar ontblote arm en zeg dan op mijn zoetst: “Dan kom je mij toch wel redden?”�
“Please, shut up.”�
“Mijn lieve bandgenootjes, hebben jullie ook zo’n plezier? Ik wel. Het is hier gezellig, er draait leuke muziek en er lopen genoeg leuke jongens rond, alleen is het hier wat warm,”� lalt Nicole en komt onze kant op wankelen. Is het weer zover?
“Ik denk dat het bedtijd is.”� Rianne port vanaf de bank in Nicole’s zij, die als reactie giechelend met haar halfvolle glas van haar weg kronkelt. Ze stapt moeilijk over haar eigen voeten, probeert halt te houden, maar kukelt dan toch Tessa haar kant op, die gilt het uit.
“Ja, het is echt bedtijd,”� grijns ik en raap Nicole van Tessa af, haar ogen zijn gevuld met dreigende wolken bij het zien van de donkerblauwe vlek op haar jurkje.

Reacties: