FanFic.nl

Instrumental

Squabbling

Rianne.
“Verdomme, Kol, ga ergens anders luidruchtig kotsen!”� Mijn zusje antwoordt door nog harder over haar nek te gaan, de toiletpot geeft het ook nog eens een nagalm. “Kol-hol!”�
“Rot op, ik ben druk bezig met mijn slokdarm molesteren.”� En weer kokhalst ze er van alles uit. Je zou toch echt denken dat er uiteindelijk niets meer in die maag van haar zit na zo’n halfuur toilethangen.
“Goed, goed, ik ga een lekker dik belegd broodje pindakaas eten.”� En daar gaat ze weer, de badkamerdeur trouwens ook. Het slot wat hard dichtvalt klinkt melodieus in mijn oren en loop grijnzend de slaapkamer uit om Tessa te groeten: “Als enige op?”�
“Jup. Yasmine en Dorien liggen nog te maffen. Ik kon vanmorgen om negen uur al niet meer slapen, heb net een marathon Sponge Bob achter de rug. Hoe zit het met jou?”� Tessa trekt haar Snoopy nachtjapon over haar knieën en spant de boord ervan om haar kin.
“Wakker gemaakt door een brakende tweeling, niet de chillste wekker, dat is zeker.”� Ik krijg een medelevende blik verzonden. “Aber gut, wat gaan we vandaag doen? Want ik sta niet toe dat je voor ronde twee gaat met Sponge Bob marathons kijken.”� Ze grinnikt om mijn woorden.
“Liever niet, dan zal die lach van die gele spons dagen in mijn hoofd blijven hangen. De stad? Ik weet het, ik ben gisteren al geweest, maar jij niet.”� Tessa glimlacht met een opgetrokken mondhoek. “Jij had toch ook nog iets nodig?”�
Ik begin diep na te denken, wat moest ik ook alweer hebben? En dan schiet het te binnen: “Een nieuwe beha met wat stevigere bandjes. De meeste die ik nu heb zijn de bandjes uitgelubberd en zakken steeds over mijn schouders wanneer ik drum. Dus, Hunkemöller!”� Bij uitspraak van de winkel schiet ze omhoog, vergeet even dat haar kin nog vast zat aan de boord van haar nachtjapon en hoor een luide scheur.
“Als we daar toch zijn, een nieuw pyjama is misschien ook een goed idee,”� zegt ze zachtjes, probeert haar pruil in bedwang te houden en bekijkt de scheur die vanaf de hoofdingang naar haar schouder loopt; haar schouder is ontbloot en een lap stof bedekt Snoopy’s hoofd.
“Sorry, ik stop al met lachen,”� zeg ik wanneer Tessa’s gezicht steeds triester uit gaat zien. “Kom, trek dat laatste beetje stof uit -nee, niet hier. En trek wat simpels aan.”�
“Ai, ai, Rian!”� Tessa hupt van de bank, probeert nog haar nachtjapon fatsoenlijk aan te houden, en rent dan haar slaapkamer in.


“ADAM EN EVA, KUNNEN JULLIE MIJ ALSJEBLIEFT MET RUST LATEN!”� Net op tijd ontwijk ik een zwaaiende arm van Dorien. Ze ligt met haar gezicht diep in haar kussen gedrukt, maait om de zoveel tijd een arm de lucht in, in de hoop één van ons te raken.
“Nee, want het is tijd om op te staan en we willen de stad in, maar niet lopen, fietsen en al helemaal niet met de bus, dus jij rijdt.”� Gniffelend pook ik in een ontbloot stukje zij en wacht met ingehouden adem af wat haar reactie gaat zijn.
“Rianne Eva van Outerdorp, blijf van mijn vetkwabben af!”� Dorien komt met een ontploft paars kapsel overeind en springt uit haar bed. Die had ik niet zien aankomen. “Ja, en nu blijven staan om je straf aan te nemen!”� Gillend loop ik weg.
“Rianne!”� roept Dorien humeurig en probeert te rennen met haar nog slapende ledematen.
“Dorien!”� uit ik weer spastisch, ik haat het als iemand achter mij aanrent.
“Rianne en Dorien!”� komt nog uit Doriens kamer, Tessa is verlaten.
“Mensen, ik heb koppijn!”� schreeuwt Nicole met een raspende stem, gaat niet veel daarna weer over haar nek.
“Do-Rian-Tess-en-Kol, koppendicht!”� buldert Yasmine nu vanuit haar kamer. Iedereen is stil.
Dorien weet nog net te remmen voordat ze tegen mij aanknalt, kijkt naar de deur van onze gitarist, kijkt mij dan aan en komt met de conclusie: “Ik denk dat we haar en de kater met rust moeten houden.”� Beamend knik ik.

Na vele verbale bewegingen naar Dorien - ik had geen zin in nog een uitbarsting van Yasmine - waren we dan eindelijk in de stad, al moet ik nu wel een manier verzinnen om Doriens humeur wat op te krikken.
Uiteindelijk na twee winkels kom ik op dit: “Na de Hunkemöller zoeken we wel een terrasje op, het is toch lekker weer!”� Het klonk beter in mijn hoofd dan gesproken uit mijn mond. “Of wil je liever een ijsje?”� zeg ik er zachtjes achteraan, Doriens blik kan ik namelijk door haar zonnebril heen zien.
“Ik wil een ijsje, en daarna een rosé om de dorst te lessen, jij betaald.”� En hier is geen weerwoord op mogelijk.
Babbelend lopen we de lingeriewinkel in. Tessa schiet gelijk naar rechts, waar ze allemaal nachtjapons ziet hangen aan een rek. Dorien besluit maar om naar nieuwe pantoffels te kijken, haar witte tijger poten zijn niet meer wit te krijgen na ermee naar buiten gelopen te zijn om boos tegen een jongen aan te roepen die het blijkbaar leuk vond om tegen haar auto aan te leunen. Ikzelf ga maar eens opzoek naar een goed stel beha bandjes.
“Kan ik u ergens mee helpen?”� Een vrouw van in de dertig met blond opgestoken haar en een wit bloesje aan, kijkt me vriendelijk aan.
“Graag, ik zoek een beha met stevige bandjes.”� Ze kijkt me vreemd aan met die woorden. “Nou ja, ik sport en heb best wel last van afzakbandjes,”� lieg ik. Geen risico’s nemen, Rian.
“Kunt u dan niet beter naar een sportfiliaal?”�
“Nee, ik heb die sportbeha’s al eens geprobeerd, maar die houden niet alles zo goed in bedwang als een beugelbeha, als u begrijpt wat ik bedoel.”� Een beetje beschaamd staar ik naar de beha die ik nog in mijn hand heb.
“Volkomen te snappen. Volgt u mij maar, ik heb misschien wat u zoekt.”�

“Ik zit!”� Hysterisch laat Dorien zich op een rietenstoel vallen en dropt haar tassen naast haar stoel. “Ik dacht dat ik gisteren al alles had leeggeroofd. Blijkbaar niet, want ik heb toch eens vet strakke shirtjes erbij! En vergeet die zwarte legging met krokodillenpatroon niet.”�
“Ik ben zo blij met mijn nieuwe pyjama!”� kirt Tessa opgewonden. “Het is van zijde, heeft kant en tussen de borsten hangt een lief, klein en zeer blauw strikje.”�
“Ja, en nu nog een vriend zoeken, dan kan hij meegenieten,”� lach ik en neem nog een slok van mijn cola.
“Kap daar eens mee, het is helemaal niet zo’n jurkje! Het kan ook gewoon als pyjama gedragen worden,”� zegt Tessa nukkig en nipt verder aan haar Ice Tea glas. “Maar goed, jij ging voor beha’s, wat heb je nou uiteindelijk gekocht?”�
“Eentje met lerenbandjes.”� Dorien en Tessa zenden dezelfde blik. “Wat? De vrouw vertelde mij als je zweet dat het leer erg goed blijft plakken, en dus niet zal afzakken. En daar zocht ik naar, heb er gelijk vier gekocht.”�
“Wat jij wil. Ik ga even Yasmine bellen, want die moet opstaan en even checken of Nicole nog leeft.”� Dorien grijpt haar Blackberry uit haar schoudertas en begint bijna acrobatisch met haar lange nagels op die kleine toetsen te typen.
“Wah?”� Yasmine is op luidspreker gezet. Grijnzend ga ik wat meer bij de telefoon hangen, Tessa volgt spiegelend en Dorien blijft met opgetrokken mondhoeken zitten.
“Hee, sunshine, wakker?”�
“Nee.”�
“Fijn om te horen, how’s Kol doing?”�
“Ik heb werkelijk geen idee, ben al blij dat ik niets meer uit haar badkamer hoor.”�
“Overleden?”� vraagt Dorien door.
“Ik zal de data en tijd opschrijven, truste.”�
“-Eey, ik praat, jij luistert!”� Een gefrustreerde zucht wordt er uit de luidspreker geblazen. “Ga even langs Kol, pijl de situatie, zorg dan een beetje voor haar en sms mij, Tessa of Rianne, whatever, hoe het is,”� commandeert Dorien en tikt zonder het door te hebben met haar nagels op het tafelblad.
“Okay, Captain Obvious, kunnen we nu ophangen?”� Yasmine geeuwt nog eens, wat eerder klinkt als een monsoon door de telefoon.
“Jup. Kusjes!”� We geven alle drie een harde zoengeluid, wat vast en zeker pijnlijk voor haar oor is geweest.

Reacties: