FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Hij laat me in de steek.

In een hoek van de kamer liet ik me op de grond zakken. Ergens in het gebouw hoorde ik iemand schreeuwen, die schreeuw zou ik overal herkennen. "Natasha!" riep ik en ik stond onmiddelijk weer echt. Waarom schreeuwde ze zo? Ik rende naar de deur en begon er nu hysterisch op te slaan. Wat waren ze met m'n zus aan het doen? Ik schreeuwde Bill z'n naam steeds weer, maar er kwam geen enkele keer een antwoord. Na ongeveer 10 minuten liet ik me uitgeput op de grond zakken voor de deur. "Bill." jammerde ik voor de laatste keer bijna onhoorbaar en er liepen een traan over m'n wangen. leuk! Die klootzak had me aan het huilen gekregen! "Hij laat me gewoon zitten..." zei ik tegen mezelf, "Bill laat me in de steek." zuchtte ik en ik sloot m'n ogen terwijl ik begon te snikken. Nu pas besefte ik eigenlijk hoeveel geluk bij ongeluk ik met hem had. Oké, hij verkrachtte me, hij sloeg me... maar hij was het ook elke keer die me troostte als ik het nodig had. Die me eten gaf, die me liefde gaf wanneer ik het gevoel had dat niemand met me zat en dat was ook de reden waarom ik zo gehecht aan hem was.

Tom pov.
We zaten in de kamer naast de kamer waar Emma nog steeds opgesloten zat. Ik had m'n broer net weten te kalmeren toen plots Emma weer hysterisch op de deur begon te slaan, vast en zeker omdat Natasha schreeuwde. Ze riep naar Bill, weeral. Bill schoot meteen recht en hij wou naar haar toe gaan, maar ik was hem voor en ik hield hem tegen. Met alle macht die ik in me had, duwde ik Bill terug in de zetel. "Emma!" riep hij, maar dat domme wicht hoorde het gelukkig niet omdat ze zelf veel te luid riep. "Tom, je weet dat ik er niet tegen kan als ze zo'n leed heeft." zei Bill en hij keek me smekend aan. "Dat doet er niet toe Bill, je mag niet aan haar toe geven. Ben je al vergeten waarom we ze in eerste instantie ontvoerden." vroeg ik lichtelijk geïriteerd.

Emma pov.
Bill deed altijd alsof hij om me gaf... Als hij echt om me gaf, dan haalde hij me hier nu meteen uit. Hoe kon hij me zo in de steek laten? Hij was er altijd voor me, als ik nog maar een kik gaf stond hij voor m'n neus met zijn armen wijd open. En nog iets... Waarom had m'n zus zo geschreeuwd daarnet? Ik staarde maar wat voor me uit en ik smachtte naar de lieve Bill die voor me zorgde. Plots ging de deur open, "Bill!" zei ik blij, maar m'n glimlach verdween toen ik Georg zag staan.

Reacties: