FanFic.nl

16! Wat nu?

En verder...

Kate van der Hoff. Kate van Hoeflaken. Kate van der Hoff.
Ik had voordat mama overleed haar achternaam. Maar nu ze er niet meer is heb ik 'm een tijdje geleden laten veranderen. Het was een heel gedoe bij de gemeente enzo. Maar ik ben toch blij dat ik het heb gedaan. Waarom? Ik wil doorgaan met mijn leven. Niet blijven sippen. En ik wilde niet elke keer aan mijn moeder denken zodra iemand mijn naam noemt.
Ik ben een vrij nuchter persoon en voelde er niks voor om dagenlang te janken en wekenlang te rouwen. Dat is ook niet wat mijn moeder had gewild. Nu heet ik dus officieel Kate van der Hoff.
Met mij gaat het nu op zich wel goed, denk ik. Maar ik denk dat m'n pa al dit gedoe niet echt goed aankan. Het is nu bijna een jaar geleden dat mama is overleden. Ik zit er natuurlijk ook mee maar mijn vader ziet het helemaal niet meer zitten volgens mij.Hij zit maar te huilen en te huilen en te huilen...
Papa wil ook niet naar een psycholoog of zo. Hij vertikt het, hij zegt dat het niet nodig is, hij vindt dat zo'n psycholoog juist degene is die zich eens moet laten nakijken. Ja, mijn vader ziet alles heel positief in...(dus niet)
Wat ook zou helpen is wat afleiding. Voor mij maar zeker voor pa. Mijn vader is alleen niet zo'n een socializer, hij heeft geen eigen vrienden. Mama daar in tegen was echt iemand die maar even een babbeltje hoeft te maken met iemand om vervolgens na een maandje al weer de beste vrienden te zijn met diegene. Dat was één van die leuke dingen aan mijn moeder. Mama had dus heel veel vrienden, die had ze ook wel nodig want zelf had ze hier geen familie. Mijn moeder was enig kind en haar ouders waren ook al vrij vroeg overleden dus mijn moeder had ook wel behoefte aan mensen om zich heen. Toen ze met pap trouwde waren haar vrienden ook zijn vrienden. Maar nu doet mijn vader helemaal geen moeite om ook maar contact op te nemen met één van deze mensen. In het begin werd er nog wel gebeld of een kaartje gestuurd door één van 'onze' vrienden. Maar pap belde niet terug, en stuurde ook geen kaartje terug en na verloop van tijd hebben ze het denk ik opgegeven. Wat ik dus volkomen begrijp.
Mijn vader heeft wel een zusje. Zij is mijn lievelingstante, niet omdat ze mijn enige tante is, maar gewoon omdat ze zo lief is en zo. Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen maar mijn tante, Nady, is gewoon één en al goedheid. Het is onmogelijk om boos op haar te zijn en niet van haar te houden.
Dus van daar, Nady; mijn lievelingstante.
Nady komt zo vaak mogelijk langs en helpt ons waar ze kan. Ze woont alleen en heeft geen kinderen en ik denk dat ze al haar moeder gevoelens op mij kwijt moet. Wat ik niet zo erg vind want Nady is echt geweldig. Ze zegt altijd dat ze net zo veel van mij houd als van haar eigen kind. Wat heel lief is, maar ze heeft geen kinderen. De laatste tijd is Nady eigenlijk alleen maar bij ons thuis, het is alsof ze bij ons woont maar het enige verschil is dat ze in haar eigen huis slaapt en niet hier bij mij en pap.

Reacties: