FanFic.nl

Home

14°

"Meisje, wacht even!" Ik draai me om, een man van een jaar of veertig kijkt me aan.
"Ben jij niet het zusje van Tom en Bill Kaulitz?" Wacht, dat scenario heb ik al geoefend, toen ik tien was. Altijd braafjes ontkennen, Lex.
"Nee, meneer, ik denk dat u zich vergist."
"Dat denk ik niet, popje," zegt een andere stem. Nog voor ik me kan omdraaien, heeft de eerste man zijn armen om me heen geslagen en houdt me stevig vast. Ik begin zo luid als ik kan te gillen en trap om me heen. Ik voel de greep verstrakken en krijs de longen uit mijn lijf. Plots hoor ik een hond grauwen en een gesmoorde pijnkreet. De armen laten me los en ik val op de stoep. Ik hoor nog iemand iets roepen, en de hond blijft blaffen en grommen. Ik rol mezelf tot een bolletje, hopend dat dat beest me niet aanvalt. Mijn belagers rennen weg, en het geblaf verandert in klagelijk gejank. Een natte snuit duwt tegen mijn arm, en ik kijk omhoog.
"Scotty, shit, jongen." Ik knuffel hem, maar zijn gejank stopt niet. Hij likt me overal, nog steeds piepend. Plots hoor ik weer iemand aankomen en krimp in elkaar. Het is al donker, en ik wil niet weten wie er op dit uur door de straten doolt. Maar Scotty kwispelt en blaft opnieuw.
"Brave hond, Scotty, goed zo." Georg. Hij helpt me recht. Ik tril op mijn benen en val hem snikkend in de armen.
"Wat is er gebeurt, lieverd? Scotty werd opeens gek, hij wilde als een bezetene naar buiten.
"Ik... ik denk dat ze me wilden ontvoeren," prevel ik.
"Wat?" Georg schrikt en pakt me stevig vast.
"Ze.. ze vroegen of ik het zusje ben van Bill en Tom, en ik zei nee, en toen zeiden ze dat ik het wel was, en ze begonnen me mee te sleuren, en toen kwam Scotty." Hij blaft bij het horen van zijn naam.
"Kom maar, we gaan naar huis." Ik zou niks liever willen...

Reacties: