FanFic.nl

Home

16°

Lex

Snikkend en trillend zit ik op de bank. Georg zit naast me en Scotty ligt wakend aan mijn voeten. Ik hoor de trap en herken meteen de stappen van de tweeling. Ik verberg mijn hoofd in mijn handen en probeer te stoppen met huilen, maar het lukt niet. De angst van daarnet knijpt nog steeds mijn keel dicht en ik ben er nog steeds niet in geslaagd om Georgs arm los te laten. Ik lig krampachtig opgerold tegen hem aan en negeer de vragen van mijn moeder.
"Als Scotty er niet was, hadden we nou dikke problemen," zucht Georg uiteindelijk.
"Wat bedoel je, Georg?" Tom klinkt onzeker, de trillingen in zijn stem zijn niet zijn gewoonte.
"Ik bedoel dat jullie je zus kwijt hadden kunnen zijn!" Ik schrik van zijn uitbarsting en klamp me vast aan zijn shirt. Hij sust me, maar mijn ademhaling blijft onregelmatig.
"Wat wou ze doen dan?"
"Zij, niks. Maar die freaks die ik zag wegrennen voor Scotty hadden vast iets anders in gedachten dan gewoon een babbeltje slaan." Ik ril.
"Ze vroegen of ik jullie zus ben. Toen ik nee zei, zeiden ze van wel en probeerden ze me mee te sleuren. Het is verdomme allemaal jullie schuld!!" Woedend sta ik recht.
"Als jullie nou nog om me gaven, maar nee! Alles waar jullie aan denken, is Fucking Tokio Hotel en beroemd zijn! Maar hoe ik me voel, dat kan je niks schelen! Weet je hoeveel pijn het doet als je me negeert? Weet je hoelang ik op jullie gewacht heb, om er dan achter te komen dat jullie me gewoon vergeten zijn? Ik wed dat jullie me niet eens meer kennen!"
"Wel waar," vliegt Tom in de verdediging.
"Ja? Wel waar? Dan zal ik je even een leuke vraag stellen: Wat is mijn favoriete liedje?" Ze bleven stil.
"Of mijn lievelingseten?" Ze kijken elkaar aan.
"Weten jullie überhaupt mijn verjaardag?" fluister ik.
"Zeven april." Ik schudt huilend mijn hoofd.
"Negen April..." Ik loop de trap op, luister niet naar hoe ze me willen tegenhouden. Ik heb geen broers meer...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.