FanFic.nl

Julia en Julian 2010 het ware verhaal

01

Julia prov.

Het was eindelijk de eerste lentedag en ik lig heerlijk in het gras naar de zon te turen. En af en toe kijken wie er langs komt. Eigenlijk mocht ik niet weg maar stiekem was ik het huis uit geslopen via mijn balkon en de regenpijp. Waarschijnlijk zou dit geintje duur komen te staan maar ik moest er iets voor over hebben. Want met die mooie weer kon ik niet binnen blijven. Wisten mijn ouders ondertussen niet dat ik een buiten kind ben? en niet 24/7 binnen kan blijven?

Ik keek op want ik hoorde een groep jongens voorbij komen. Een van die jongens lachte naar mij. Hij had kuiltjes in zijn wangen toen hij lachte. Ik lachte terug en wist het meteen. Jij bent het. Tevreden viel ik terug op mijn rug in het gras. Ik sloot mijn ogen wegens de zon.

"Julia!" Twee grote ogen staarde mij aan toen ik ze open deed. "Wat doe u hier? Weet u niet dat u ouders ongerust zijn?" Vroeg deze persoon verder. "Maar Liza, snappen mijn ouders niet dat ik vrijheid nodig heb?" Vroeg ik aan haar. "Waarschijnlijk niet. Maar we moeten nu gaan! U ouders weten dat u weg bent!" Zei ze haastig en trok mij aan mijn arm omhoog en trok mij mee om naar huis te gaan. Haastig duwde ze mij in onze privé limo. Ze stapte zelf in en gaf de chauffeur opdracht om naar huis te gaan. Even later naderde we Huize Maneschijn een witte villa met z'n 16 badkamers en slaapkamers, 3 grote keukens, 4 eetkamers, 4 loungeruimtes en nog een aantal ontelbare ruimtes en ruim 50 bediendes en hulpen.
Ondertussen trok Liza mij de limo weer uit en sleurde mij naar binnen en probeerde mijn ouders te vermijden maar wat mislukte. Ze waren al aan het wachten in de hal. "Liza. Weg!" zei een boze mannenstem, mijn vader. "Julia, 2 weken huisarrest, extra school, vanavond geen eten en o ja, morgen komt graaf van Rozenveldt met zijn vrouw en zoon. Ik wil dat je graaf Jozua vermaakt. En nu naar je kamer." Zwijgend liep ik naar mijn kamer, er tegen in gaan helpt toch nooit.

Lieve onbekende,

Vandaag kwam ik je tegen en ik moet vandaag weer echt me hart luchten.
Vandaag de eerste lentedag was ik naar buiten geslopen. En toen ik het park kwam ik jou tegen. En sinds dien heb ik besloten om mij hart te luchten naar jou toe. Ik weet nog niet op of ik deze brieven naar je toe ga sturen maar dat maakt niets uit. Of toch wel?

Liza, onze bediende had me gevonden, en mee naar huis genomen, zo als ze keer op keer doet. Dit keer viel het wel mee de straf die ik kreeg. 2 weken huisarrest, extra school, en overmorgen graaf Jozua van Rozenveldt vermaken. Graaf Jozua komt langs en ik mag hem zo niet. Onze ouders willen dat we met elkaar trouwen, dat is echt zo 1910 om het zo maar te zeggen. Maar ja, ik wil hun niet teleurstellen en echt iets tegen in te brengen heb ik ook niet. Ze zeggen dat je beter rijk kunt zijn en geen vrijheid hebben. Geloof me het kan beter anders som zijn. Want echt geen vrijheid hebben is niet leuk.

Weet je ik hoop dat ik je snel zie, maar ga uit van niet. 2 weken op me kamer blijven. Niets aan te doen.

XXX
Julia,

Reacties: