FanFic.nl

Home

19°

"Waarom doe je dit?" vraag ik na een paar trekjes.
"Waarom doe ik wat?"
"Vriendelijk zijn, tegen mij dan nog. Je hebt vroeger wel meerdere keren aan mijn haar getrokken, gewoon omdat ik hun zus ben."
"Ik denk dat ik volwassen ben geworden," zegt hij met een kleine glimlach, "het heeft geen zin om hen te kleineren, ze veranderen toch niet. Maar maak je geen zorgen, ik haat hen nog steeds, dat is niet veranderd. En jij kan er tenslotte niks aan doen, dat je hun zus bent." Ik kijk hem aan.
"Amen," besluit ik. Hij lacht.
"Jij valt best mee, zowel voor een meisje als een Kaulitz." Ik stomp tegen zijn arm, waardoor zijn schommel helemaal scheef gaat. Hij schopt tegen de mijne, en als de schommels tegen elkaar komen, draaien ze helemaal in elkaar.
"Jouw schuld, Josh," giechel ik. Hij lacht terug en stapt van de schommel om ze uit elkaar te halen.
"Hoe oud ben je nu eigenlijk, Lex?"
"16, maar de negende april wordt ik zeventien. Jij?"
"Zo oud als je broers. Ik wordt in oktober 21."
"Ouwe zak. Zomaar kleine meisjes aanspreken in het donker, viezerik."
"God zal me wel vergeven als hij ziet hoe mooi het meisje is." Tegen beter weten in, voel ik me toch gevleid door zijn compliment.
"Ik wil nu echt niet de oude wijsneus uithangen, Lex, maar misschien moet je naar huis gaan. Ze hebben vast gemerkt dat je weg bent, en als ik je moeder was, zou ik me vreselijk zorgen maken." Ik weet dat hij gelijk heeft. Maar ik wil niet alleen door het donker, straks wordt ik weer aangevallen.
"Loop je met me mee?" Flap ik eruit. Hij glimlacht.
"Ja, tuurlijk."

"Hou je goed, ok?"
"Ja." Hij wil weglopen, maar bedenkt zich.
"Als je me nodig hebt, kom naar het speeltuintje. Ik hang daar meestal wel ergens rond."
"Bedankt, Josh. Je krijgt die sigaret nog terug."
"Daar hou ik je aan," knipoogt hij, "tot ziens, Lex." Hij loopt weg.
"Doei."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.