FanFic.nl

Home

20°

"Lex, verklaring?" Mama kijkt me aan met gekruiste armen. Is ze nou zo boos omdat ik eventjes geen zin had om met Bill te praten?
"Ik ben door het raam naar buiten gegaan, ik had even geen zin om zijn gezeur aan te horen. Hij had er maar eerder mee moeten komen!" Ik wijs naar Bill die in de sofa zit en duidelijk ongerust was.
"Daar heb ik het niet over. Je ruikt naar rook."
"Je weet dat toch?" mompel ik.
"Je sigaretten liggen daar!" Ik volg haar vinger en zie mijn pakje op de tafel liggen. En ze weet donders goed dat ik maar één pakje tegelijk open doe.
"Bij wie ben je geweest?"
"Bij niemand." Iemand is bij mij geweest.
"Lex, hou op met die onzin, ik zag die jongen wel die je thuisbracht!" Georgs hoofd schiet omhoog en kijkt me gealarmeerd aan.
"Mam, hij was gewoon zo hoffelijk om me een sigaret aan te bieden, me te troosten en naar huis te brengen. Ik ken hem amper."
"Je bent verdomme net meegesleurd en je staat alweer met een wildvreemde te praten!"
"Hij was geen wildvreemde, ik kende zijn naam, maar het is niet dat ik zo close met hem ben. Maar hij was tenminste vriendelijk!"
"Wie was dat, Alexandra?" Ik verstijf. Ze gebruikt mijn volledige naam zelden.
"Josh."
"Wat?!" Bill vliegt recht en komt voor me staan.
"Ja, ik weet dat hij jullie geslagen en gepest heeft, en ik wéét dat hij mij ook niet mocht, maar het gekke is, dat ik hem op dit moment meer vertrouw dan jou!" Bill is boos, maar ook gekwetst. En het kan me eigenlijk de ballen schelen.
"Lex, je weet niet wat hij tegen ons gezegd heeft," zegt Tom.
"Ik wil het ook niet weten!" gil ik, "Als jullie niet zo'n eikels waren, had hij me helemaal niet thuis moeten brengen!"
"Lex, kalmeer!" Ik kijk in Georgs groene ogen. Hij vertrouwt Josh ook niet. Ik adem diep in en uit en ga naar hem toe. Ik kijk hem aan en zie dat hij hetzelfde denkt als ik: Kus me

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.