FanFic.nl

For ever and always

Hoofdstuk 1

Lief dagboek.

Het is bijna zover dat ik eindelijk naar Zweinstein Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus mocht.
Mijn stiefzuster Hermelien ging nu al voor haar 5e jaar heen. Ze heeft me al veel verteld over Zweinstein, en de vier afdelingen Griffoendor, Zwadderich, Ravenklauw en Huffelpuf. Wij hopen natuurlijk dat ik bij Griffoendor kom, want daar zitten Hermelien en haar vrienden Harry Potter en Ron Wemel ook. Ik vind het wel hartstikke jammer dat ik niet eerder naar Zweinstein kon.
Maar ja zo is het nu eenmaal.

Eergisteren ben ik met mama en Hermelien wezen winkelen in de Wegisweg. Ik heb een toverstok, schoolboeken, en al dat soort spullen voor school gekregen. Van Hermelien heb ik als cadeautje een mooie uit gekregen. Ik noem haar Crystal. Omdat ze er in de zon net uit ziet al een kristal.
Ik heb mijn hutkoffer inmiddels al 4x opnieuw ingepakt. Ik kan nu al niet wachten tot ik hem weer kan uitpakken. Dan zul jij ook in je nieuwe thuis zijn.

Liefs Serena Rose Griffel

Serena kom je naar beneden riep Hermelien. Mama zegt dat het eten klaar. Oke, ik kom eraan riep ik terug. Snel stopte ik mijn dagboek in mijn hutkoffer, en deed het deksel dicht. Toen ik beneden kwam stond het eten al op tafel. We eten vanavond wat speciaals omdat jullie morgen weg gaan zei papa. Hmm het ruikt heerlijk riepen Hermelien en ik in koor. Wat voor speciaals is het dan vroeg ik. Nou zei mama, aangezien jullie allebei zo gek zijn op Deense rundvleessoep, en vis. Heb ik dat gemaakt. Met als toetje een heerlijke chocolade taart. Owh heerlijk mama, en ik gaf haar een kus op haar wang.
Snel gingen we aan tafel. Ik schepte twee grote borden soep in, en had een heerlijk stuk vis. De chocoladetaart die mama had gebakken smolt heerlijk op je tong. Hmmm zei papa het was heerlijk. Ik zal alles snel even opruimen dan kunnen we zo samen nog een film kijken zei mama. Dan kunnen jullie nu nog even kijken of je alles hebt ingepakt, want daar hebben we morgenochtend geen tijd meer voor. Hermelien en ik liepen de trap op. En heb je een beetje zin in morgen zei Hermelien. Jah zeker weten. Ik kan bijna niet wachten zei ik. nel controleerde ik mijn hutkoffer nog een keer. Jep alles zit er in zei ik tegen mezelf. Op het zelfde moment kwam Hermelien er weer aan. Alles ingepakt zei ze met een blik op mijn hutkoffer. Jah ik wel, en jij? Vroeg ik aan Hermelien. Ja ik ook, zullen we naar beneden gaan zei ze. Samen liepen we de trap of, de woonkamer in. Hermelien en ik wilden graag Poseidon kijken, want dat was een van ons favoriete films. Na de film gingen we op bed. Slaap lekker zeiden we tegen elkaar. Ik kleedde me uit en stapte in bed. Het duurde niet lang of ik viel in slaap, en droomde over morgen. De dag dat ik eindelijk naar Zweinstein ging.

De volgende morgen om half acht stond mama voor de deur. Kom dames jullie moet van bed. Het is half acht. Half negen vertrekken we naar het station. Snel liep ik naar beneden om te ontbijten. Hermelien kwam even later ook. Ik was best zenuwachtig daarom kreeg ik bijna niks door mijn keel. Na het eten gingen Hermelien en ik naar boven om ons klaar te maken, en de laatste spullen in onze hutkoffers te doen. Het is half 9 riep papa naar boven. Jah we komen er aan riep ik terug. Ik liep nog even de kamer in, om mijn jas te pakken, terwijl papa worstelde met onze hutkoffers. Nou ben je er klaar voor vroeg Hermelien. Vijf minuten later zaten we met zijn vieren in de auto op weg naar het station. Bij het station aangekomen was het een drukte van jewelste. Allemaal ouders met kinderen en hutkoffers. Papa haalde onze hutkoffers uit de auto en zette die op een karretje. Samen met de kooi met Crystal erin. We liepen naar binnen naar het perron tussen 8 en 9 in. Je moet rechtdoor naar die muur lopen op een drafje zei Hermelien. Ik keek even naar de muur. Ik gaf mama en papa een kus. Succes lieverd. Stuur je ons snel een uil. Jah dat doe ik zei ik. Hermelien gaf mama en papa ook een kus. Tot de volgende keer riepen we beide. We liepen achter elkaar door de muur. Daar aangekomen stond er een enorm lange stoom locomotief te wachten. Hermelien en ik tilden onze hutkoffers in een lege coupé, en stapten er zelf ook achter aan. Na vijf minuten begon de trein te rijden. Hermelien en ik keken nog één keer naar het perron. Als snel veranderde ons uitzicht van huizen en boerderijen naar landen, bomen en bossen. Plotseling werd er op de deur geklopt. Harry en Ron stonden voor de deur. Hey Hermelien morgen we er bij komen zitten. Jah natuurlijk jongens ga zitten. Dit is trouwens mijn stiefzuster Serena Rose Griffel. Hallo zei ik, en noem me maar Serena hoor grapte ik. Toen werd er weer geklopt. Dit keer was het een oud vrouwtje met een snoepkarretje. Willen jullie iets van het karretje vroeg ze met een lief stemmetje. Nee hoor bedankt zeiden we. Na nog eens 3 kwartier te hebben gereden riep er een vrouwenstem om dat we ons moesten omkleden, omdat ze over een kwartiertje bij het perron zouden zijn. Nou dan zien we elkaar buiten wel weer zei Ron. Harry deed de deur achter hun dicht. Snel kleedden Hermelien en ik ons om. Inderdaad na een kwartiertje waren we gearriveerd bij het station. 1e jaar hier heen, riep een zware stem. Kijk zei Hermelien dat is Hagrid. Hij is jachtopziener en terreinknecht van Zweinstein. Hij is ook een goede vriend van ons. Ik zal je de volgende keer wel even aan hem voor stellen. Hoe moeten we eigenlijk bij het kasteel komen vroeg ik. Kijk maar eens voor je zei Hermelien. Voor mij stonden een stuk of honderd rijtuigen, maar waar werden ze eigenlijk door getrokken. Hermelien zag mij raar kijken. Ze worden getrokken door terzielers. Dat zijn een soort van gevleugelde paarden. Sommige mensen kunnen ze zien. Harry kan ze ook zien. Hermelien en ik liepen naar een rijtuig. Toen ze allemaal gevuld waren kwamen ze op eens in beweging. We reden over een hobbelig bos pad Hermelien zei dat dit het verboden bos dat je er nooit komen mag zonder leraar. Ze vertelde me ook over Ron hoe stom en dom hij soms is maar volgens mij zeg ze dat alleen om haar echt gevoelens voor hem te verbergen. Toen werd het grote kasteel zichtbaar het was prachtig om te zien, we stapte uit de koets en liepen naar een grote poort, een redelijk enge man deed open en Hermelien en ik werden gecontroleerd of we geen rare dingen bij ons hadden. Kom je mee Serena? Het avondmaal begint zo, en jij moet nog worden ingedeeld bij Griffoendor, Zwadderich, Huffelpuf of Ravenklauw. Jij word vast ingedeeld bij Griffoendor, daar zitten ik en mijn vrienden ook. Onderweg zag ik veel leerlingen zich haasten naar de grote zaal en ik rook gebraden kip, en van alles en nog wat. Ik had zo’n honger ik heb 2 dagen niet veel gegeten omdat ik nogal zenuwachtig was voor vandaag. Ik was zo aan het dromen van eten dat ik niet eens merken dat ik tegen iemand aan botste, pas toen diegene me een duw gaf merkte ik het pas. Heey joh laat me los! Kan jij niet in het vervolg uitkijken! Ik draaide me om en keek in twee super mooie ogen, OW He? Sorry, mompelde ik, de jongen bleef me aan kijken, toen vroeg hij op een hele andere toon als net, wat is je naam want ik geloof dat ik je hier nog nooit heb gezien. OW hé ja kan wel kloppen ik ben nieuw hier. Ik ben Serena Rose Griffel, maar iedereen noemt me Serena. En wie ben jij? Ik ben Draco Malfidus ik zit in Zwadderich. Nou aangenaam kennis te maken Draco lachte ik, ene ik zou ik het vervolg een beetje uitkijken waar ik loop. Ik liep huppelend weg naar Hermelien. Zo wat ben jij vrolijk lachte Hermelien over haar boek heen, hm ja ik heb net de leukste en knapste jongen van het universum ontmoet. Haha Serena je bent hier net 10 minuten en je gaat nu al flirten, de andere meisjes moeten uitkijken voor jou als ze hun vriendje willen houden. Maar hoe heet hij? Zijn naam is Draco ik botste tegen hem op in de gang hij was super aardig, nou ja in het begin niet maar later wel. Toch niet Draco He? Serena je moet niet omgaan met dat soort als hij hoort dat je dreuzel ouders heb dan kijkt hij je nooit meer aan en dan breekt je hart in duizend kleine stukjes, maar zullen we gaan ik heb honger en jij moet worden ingedeeld. We liepen terug naar beneden en gingen door een deur waar alle leerlingen zaten te wachten op mij! Aha, daar heb je onze nieuwe leerlinge ze gaat beginnen in het 5e jaar maar welke afdeling zou voor haar geschikt zijn? Serena Rose Griffel zou je naar voren willen komen? Ik liep langzaam naar voren, al kijkend waar Draco zat. Ik ging zitten op het krukje en professor Perkamentus zette een oude hoed op mijn hoofd en het begon te praten. Je bent heel sluw maar ook onzeker, je bent niet bang dat is duidelijk het word dan maar ZWADDERICH! Ik keek naar het geschrokken gezicht van Hermelien, dit hadden we beide niet verwacht. Maar ik vond dat het niet het einde van de wereld was en liep naar de tafel Zwadderich. Daar zag ik Draco zitten, en liep naar hem toe, en ging aan de linker kant van hem zitten. Tijdens het eten hebben we het over mij gehad, en natuurlijk ook over hem.

Reacties: